The Father
พ่อตัวน้อย
หนังหลอกคนดูเก่งอย่างไร้ที่ติ
ผู้สูงวัยบางคนเผชิญกับปัญหาความจำเสื่อมหรือที่เรียกว่า โรคอัลไซเมอร์ โรคร้ายที่คนเป็นไม่รู้สึกทุกข์ทรมานเท่าคนอยู่ หรือก็คือคนรอบข้าง คนที่ต้องคอยดูแลผู้ป่วยอยู่ตลอดเวลานั่นเอง ผู้สูงวัยเหล่านี้หลายคนมีพฤติกรรมเหมือนเด็กเล็ก จากที่แต่ก่อนพ่อแม่เป็นคนเลี้ยงดูลูกก็พลิกกลับมาเป็นลูกเลี้ยงดูพ่อแม่วัยชรา พ่อแม่ที่ทำตัวเหมือนเด็กเล็ก ๆ จนบางทีลูกก็ใช้คำว่า พ่อตัวน้อย กับพ่อของตัวเอง
แอนโธนี ฮ็อปกินส์ รับบทพ่อสูงวัยที่มีอาการป่วยด้วยสภาวะสมองเสื่อม (Dementia) (เป็นคำที่ใช้เรียกรวมหลาย ๆ อาการอย่างเช่น โรคอัลไซเมอร์ ซึ่งเป็นสาเหตุของภาวะสมองเสื่อมที่พบได้บ่อยที่สุด) อาศัยอยู่กับลูกสาววัยกลางคนซึ่งรับบทโดย โอลิเวีย โคลแมน แน่นอนว่าในแต่ละวันที่อาศัยอยู่ด้วยกันนั้นมีแต่เรื่องเข้ามาอยู่ตลอด สร้างความยุ่งยากลำบากใจให้คนเป็นลูกและคนรอบข้างจนสุดจะทนไหว อันที่จริงทางออกของปัญหานี้มีอยู่แล้วเพียงแต่ว่ามันเป็นเรื่องที่ลำบากใจเหลือเกินสำหรับคนเป็นลูก
หนังที่มีเนื้อหาพูดถึงผู้ป่วยอาการเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร และพอจะคาดเดาได้เลยว่าหนังคงจะมาแนวเรียกน้ำตาจากคนดูเป็นแน่ แต่กลายเป็นว่าหนังเลือกใช้จุดเด่นของอาการของโรคนี้มาเป็นชั้นเชิงในการเล่าเรื่องเพื่อบอกเล่าถึงความผิดปกติที่ผู้ป่วยต้องเผชิญได้อย่างเห็นภาพชัดเจนและยังแกล้งคนดูอย่างร้ายลึกด้วยการทำให้สับสนกับสิ่งที่ได้เห็นว่าอะไรจริงอะไรลวงกันแน่ นี่เองทำให้คนดูรู้สึกราวกับว่าได้ไปนั่งอยู่ในร่างของผู้ป่วยและได้เข้าอกเข้าใจเป็นอย่างดีว่ากำลังเผชิญกับอะไรอยู่บ้าง หนังอาจจะไม่ได้ทำให้คนดูรู้สึกเศร้าสะเทือนใจจนถึงขั้นน้ำตานองหน้าก็จริงหากแต่สามารถสร้างความประหลาดใจและความสนุกให้กับคนดูได้อย่างเหลือเชื่อ
ที่สำคัญถ้าไม่ได้สองนักแสดง โอลิเวีย โคลแมน กับ แอนโธนี ฮ็อปกินส์ ร่วมเล่นในบทนำด้วยกันก็ไม่รู้ว่าหนังจะออกมาดีงามอย่างนี้หรือเปล่า โดยเฉพาะการแสดงของตัวพ่อรายหลังที่แม้จะอายุอานามเยอะมากแล้วแต่ก็ยังสามารถแสดงฝีมือทางการแสดงได้อย่างเข้าถึงบทบาทชนิดที่ต้องยกมือกราบกันเลยทีเดียว ถ้าได้ออสการ์สาขานำชายยอดเยี่ยมปีนี้ก็จะไม่ติดอะไรเลยเพราะควรค่าจริงๆ จ้า
ขบเคี้ยวหนัง
[CR] The Father พ่อตัวน้อย
The Father
พ่อตัวน้อย
หนังหลอกคนดูเก่งอย่างไร้ที่ติ
ผู้สูงวัยบางคนเผชิญกับปัญหาความจำเสื่อมหรือที่เรียกว่า โรคอัลไซเมอร์ โรคร้ายที่คนเป็นไม่รู้สึกทุกข์ทรมานเท่าคนอยู่ หรือก็คือคนรอบข้าง คนที่ต้องคอยดูแลผู้ป่วยอยู่ตลอดเวลานั่นเอง ผู้สูงวัยเหล่านี้หลายคนมีพฤติกรรมเหมือนเด็กเล็ก จากที่แต่ก่อนพ่อแม่เป็นคนเลี้ยงดูลูกก็พลิกกลับมาเป็นลูกเลี้ยงดูพ่อแม่วัยชรา พ่อแม่ที่ทำตัวเหมือนเด็กเล็ก ๆ จนบางทีลูกก็ใช้คำว่า พ่อตัวน้อย กับพ่อของตัวเอง
แอนโธนี ฮ็อปกินส์ รับบทพ่อสูงวัยที่มีอาการป่วยด้วยสภาวะสมองเสื่อม (Dementia) (เป็นคำที่ใช้เรียกรวมหลาย ๆ อาการอย่างเช่น โรคอัลไซเมอร์ ซึ่งเป็นสาเหตุของภาวะสมองเสื่อมที่พบได้บ่อยที่สุด) อาศัยอยู่กับลูกสาววัยกลางคนซึ่งรับบทโดย โอลิเวีย โคลแมน แน่นอนว่าในแต่ละวันที่อาศัยอยู่ด้วยกันนั้นมีแต่เรื่องเข้ามาอยู่ตลอด สร้างความยุ่งยากลำบากใจให้คนเป็นลูกและคนรอบข้างจนสุดจะทนไหว อันที่จริงทางออกของปัญหานี้มีอยู่แล้วเพียงแต่ว่ามันเป็นเรื่องที่ลำบากใจเหลือเกินสำหรับคนเป็นลูก
หนังที่มีเนื้อหาพูดถึงผู้ป่วยอาการเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร และพอจะคาดเดาได้เลยว่าหนังคงจะมาแนวเรียกน้ำตาจากคนดูเป็นแน่ แต่กลายเป็นว่าหนังเลือกใช้จุดเด่นของอาการของโรคนี้มาเป็นชั้นเชิงในการเล่าเรื่องเพื่อบอกเล่าถึงความผิดปกติที่ผู้ป่วยต้องเผชิญได้อย่างเห็นภาพชัดเจนและยังแกล้งคนดูอย่างร้ายลึกด้วยการทำให้สับสนกับสิ่งที่ได้เห็นว่าอะไรจริงอะไรลวงกันแน่ นี่เองทำให้คนดูรู้สึกราวกับว่าได้ไปนั่งอยู่ในร่างของผู้ป่วยและได้เข้าอกเข้าใจเป็นอย่างดีว่ากำลังเผชิญกับอะไรอยู่บ้าง หนังอาจจะไม่ได้ทำให้คนดูรู้สึกเศร้าสะเทือนใจจนถึงขั้นน้ำตานองหน้าก็จริงหากแต่สามารถสร้างความประหลาดใจและความสนุกให้กับคนดูได้อย่างเหลือเชื่อ
ที่สำคัญถ้าไม่ได้สองนักแสดง โอลิเวีย โคลแมน กับ แอนโธนี ฮ็อปกินส์ ร่วมเล่นในบทนำด้วยกันก็ไม่รู้ว่าหนังจะออกมาดีงามอย่างนี้หรือเปล่า โดยเฉพาะการแสดงของตัวพ่อรายหลังที่แม้จะอายุอานามเยอะมากแล้วแต่ก็ยังสามารถแสดงฝีมือทางการแสดงได้อย่างเข้าถึงบทบาทชนิดที่ต้องยกมือกราบกันเลยทีเดียว ถ้าได้ออสการ์สาขานำชายยอดเยี่ยมปีนี้ก็จะไม่ติดอะไรเลยเพราะควรค่าจริงๆ จ้า
ขบเคี้ยวหนัง
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้