คือพี่สาวเราเขาซื้อหมามาไว้ในบ้านเราก็ว่าดีนะเราก็ชอบหมา และเราจะได้ไม่เหงาด้วยเวลากลับมาบ้าน แต่พอนานๆไปเริ่มจะทำให้เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ละ จากที่เราชอบมันเล่นกับมันตามติดมัน มันชักจะทำให้เราเริ้มไม่ดีไม่ชอบมันจนถึงขั้นเกรียจมันละค่ะ ไม่ใช่สาเหตุที่เราโดนแย้งความรักอย่างเดียวหรอกนะคะ แต่เป็นเพราะว่ามันเกิดเหตุการณ์นี้ค่ะ คือเวลาที่หมามันทำอะไรผิดพ่อจะไม่ฟังเหตุผลไม่ดูว่าต้นตอมันเกิดจากอะไร เราเข้าใจนะว่าหมามันไม่รู้เรื่องแต่บางทีเหตุการณนี้เราก็ไม่ใช่คนผิดไง แต่เรากลับโดนด่าทั้งๆที่ไม่ผิด ทั้งๆที่พ่อยังไม่ฟังเราเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น เรากลายเป็นคนถูกโดนด่าฟรีๆ แต่ก่อนเรากับพ่อก็ไม่ถูกกันไม่ค่อยคุยกันอยู่แล้วนานๆจะพูดกัน  พอมีเจ้านี่หนักเลยเรารู้สึกว่าเจ้านี่ไม่ได้ทำให้เรากับพ่อดีกันเลยแต่เป็นตัวสร้างปัญหาทำให้เรากับพ่อทะเลาะกันทุกวัน ทำให้เราไม่ค่อยอยากกลับบ้านเลย (แต่ไม่กลับก็ไม่ได้ไงเราติดบ้านแต่ไม่ได้ติดคนในบ้านซะละ) และอีกประเด็นนึงพ่อเป็นคนไม่เคยซื้อของอะไรให้เราตั้งแต่ม.ต้นจนตอนนี้เราอยากได้อะไรแม่จะเป็นคนซื้อหรือเราเป็นคนหาเองหมด แต่พอมีไอ้นี่เข้ามาเรื่องไร้สาระพ่อก็ซื้อให้มัน เราเคยคิดว่าจะต่างคนต่างอยู่เราจะไม่ไปยุ่งกับไอ้หมานี่และพ่อละไหนๆพ่อก็ไม่เคยสนใจเราอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เรากลัวคือเรากลัวว่าถ้านับวันพ่อโอ๋มันเห็นมันดีกว่าโดยไร้เหตุผลยังงี้ตลอดเรากลัวว่าวันนึงเราจะรู้สึกยิ่งเกรียจหมาและเกรียจพ่อไปด้วยเราควรทำยังไงดีคะ ตั้งแต่ที่มีมันเราก็เหมือนอยู่คนเดียวในบ้านตลอดเลยค่ะ จากที่มีคนคุยปรึกษาในบ้านกลายเป็นต้องคุยกับตัวเองอยู่ในห้องตัวเองแก้ไขปัญหาตัวเองตลอด
*******ปล.ขอถามอีกนิดนะคะถ้าวันนึงเราตั้งใจจะซื้อของกินที่พ่อชอบกลับไปให้ที่บ้านแล้วรู้ว่าพ่อซื้อของให้หมาทั้งๆที่เราเป็นลูกพ่อ แต่พ่อไม่เคยซื้อของอะไรให้เราเลย  ให้เราแต่ออกเองหาเองตลอดเรายังจะซื้อของไปให้พอกินเหมือนเดิมหรือไม่ต้องซื้อคะ ****