รักแมวครั้งแรกและครั้งสุดท้าย😔

สวัสดีค่ะตามหัวข้อเลยค่ะ คือที่บ้านเป็นคนชอบเลี้ยงแมวและหมาค่ะเลี้ยงตั้งแต่เราเด็ก ที่บ้านมีแมวเยอะมากค่ะแต่ตามกาลเวลาเมื่อมีแมวเด็กก็ต้องมีแมวแก่และ ตาย เหมือนคนเลยค่ะ แต่เราก็ไม่ถึงกับชอบนะคะเพราะเราไม่ชอบขนมันเข้าจมูกเพราะเรามีโรคประจำตัวแต่ก็ไม่ถึงกับเกลียดคือเฉยๆ แล้วเราเคนเห็นคนที่บ้านร้องไห้ตอนแมวชุดแรกเสียค่ะเราก็คิดแบบขนาดนั้นหรอบางทีเห็นคนอื่นก็แบบว่า...ไร้สาระอะแค่แมวหาใหม่ก็ได้ปะ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกคือคิดในใจสงสัยนิดๆ พอชุดแรกเริ่มจากไปก็จะเหลือพวกแมวชุดน้อยๆที่เกิดมาลูกหลานไรงี้ มันมีแมวตัวนึงที่ชอบกวนเรามากค่ะตรงๆคือกวนตีนค่ะ😆 มันชอบมากัดเราเวลานอน เราก็ตีมัน ค่ะ เรื่อยๆจนครั้งหนึ่งเราตีมันแรงมากเราก็รู้สึกผิดค่ะแล้วก็ขอโทษแมว5555 ครั้งแรกเลย พอเราขอโทษนางเสร็จเราเลยยอมให้นางนอนกับเราค่ะ ทีนี้นางก็นอนสักพักนางกัดนิ้วเท้าเราค่ะและวิ่งหนีไปเลย555 มันกวนมากๆ😆 จากนั้นเราทำงานเลิกงานมานางก็จะวิ่งมาหาค่ะแบบเหมือนหมาเลยวิ่งแล้วกระโดดขึ้นให้เราอุ้มเข้าห้องทุกวัน...แต่เราก็ไม่อะไรค่ะคือถ้านางกัดก็ตีนางไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรเลย เฉยๆนางทำแบบนี้กับเรามานานมากๆค่ะ เข้าหาเราสุดๆคือเราไม่เคยเจอแมวแบบนี้เลยแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกรักนะคะแค่เวลาเหนื่อยพอเห็นนางก็หายเหนื่อยค่ะ นางชอบเข้ามาอ้อนเข้ามานอนกกเรา5555 คิดภาพตามคือนางเป็นแมวอ้วนนแล้วก็ขี้อ้อนมาก จนมาวันนึงเราเลิกงานแล้วไม่เห็นนางมาต้อนรับเราก็ถามยายว่านางหายไปไหน
ยายบอกว่าคงไปเล่นแถวนี้คือตอนนั้นก็คิดว่าทุกวันไม่เคยไปเราก็ไปอาบน้ำทำอะไรปกติค่ะจนเสร็จก็ไม่เห็นนาง เราก็ออกไปเรียกถามที่บ้าน บอกที่บ้านให้ช้วยหานางค่ะ เราหานางจนดึกมากแต่ก็ไม่เจอตอนนั้นใจสั่นมากไม่รู้ว่าเพราะอะไร คนที่บ้านเลยบอกให้เราใจเย็นพรุ่งนี้นางคงมาเราก็รอค่ะ เราร้องไห้เราไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่รู้สึกหวิวๆ มาอีกวันนางก็ไม่มาค่ะที่บ้านบอกว่าเคยมีคนมาขอนางแต่ทีบ้านบอกว่าต้องมาขอกับเรา แต่วันที่นางหายคือวันที่คนที่เคยมาขอย้ายบ้าน ยายเราเลยบอกว่าเขาคงเอาไปเพราะเขาชอบนางมากค่ะนางน่ารัก พอเราได้ยินคำนี้เราเข่าอ่อนเลยค่ะเข้าห้องมาแบบล้มทั้งยืนน้ำตาไหล รู้สึกเจ็บปวดมากค่ะ เราร้องไห้เพราะแมวครั้งแรกเลย แล้วภาพเก่าๆก็กลับมาวันที่เราตีนางวันที่เราทำไม่ดีคือเราแย่มากเราร้องไห้จนไม่มีจิตใจทำอะไรคิดถึงนางอยากให้กลับมาเหมือนอกหักเลยค่ะ คือเรารู้ตัวช้ามากว่ารักนาตอนนั้นรู้สึกแบบว่า ถ้าย้อนกลับ ไปได้เราจะไม่ทำอะไรนางเลยเราจะทะนุถนอมนาง เราเสียใจมากค่ะวันนั้นเข้าใจทุกอย่างเลย เข้าใจคนที่ร้องไห้เพราะหมาหรือแมวคือเขารักจริงๆมันเจ็บปวดมากค่ะ เราอยากได้นางกลับมาเราซึมเราบอกยายว่าอยากได้นางคืนมาเราร้องไห้แบบคนที่บ้านไม่เคยเห็นเราเป็นแบบนี้เพราะแมวเลยค่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะเพราะเราไม่รู้ว่าคนที่เอานางไปย้ายไปไหน เราได้แต่ภาวนาให้เขารักนางและขอให้นางสุขสบาย เราเจ็บมากค่ะ คือเข้าใจเลยคนรักสัตว์มากๆ เราเศร้าจนที่บ้านหาแมวที่คล้ายๆนางมาแทนให้แต่เราก็ไม่เอาเพราะไม่ใช่นางเราต้องการนางจริงๆ ตอนนั้นแย่มากค่ะแบบเหมือนอกหัก เหมือนเสียรักครั้งแรก มันเจ็บปวด ที่ไม่สามารถนำเขากลับมาได้ ผ่านมาสักพักเราพยยามลืมนางและหาตัวอื่นมาแทนแต่ก็ไม่มีตัวไหนแทนนางได้เลยค่ะ ไม่มีตัวไหนทำให้เราลืมนาง เลย เรารักแมวตัวอื่นไม่ได้อีกเลยได้แต่คิดถึง ตอนนี้ก็4-5ปีแล้วค่ะแต่เราก็ยังไม่ลืมนาง แม้ตอนที่พิมเรื่องนี้คือน้ำตาตกค่ะแต่อยากแชร์รักครั้งของเรามันเจ็บปวด แต่เราพยยามคิดว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความสุขมาก เราได้แต่ด่าตัวเองค่ะว่าทำไมไม่ทำให้ดีกว่านี้ถ้ารู้ว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายเราจะกอดนางหอมนางค่ะ 😥😥 แล้วเราได้ยินเพลงนึงชื่อเพลง รู้ตัวช้า คือมันตรงมากค่ะแค่เปลี่ยนจากคนเป็นแมวลองฟังดู นะคะ มันเหมือนเรื่องของเราเลยค่ะ แต่แค่ของเราเป็นแมวค่ะ 
เราอยากฝากบอกคนที่ได้อ่านจนจบนะคะ ไม่ว่าจะคนหรือสัตว์ รักษาเขาให้ดีนะคะเราไม่รู้ว่าเขาจะอยู่กับเราถึงวันไหน ตอนนี้คุณอาจจะไม่รู้ว่าคุณรักเขาอย่ารู้ตัวช้าแบบเราเลยค่ะ เพราะคุณจะเจ็บปวดไม่มีวันหายเลย 
ขอจบแค่นี้นะคะไม่ไหวจริงๆ 😭😭😭
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ 🙏🙏ง