สวัสดีครับ ผม A (นามสมมติ)
ผมอยากปรึกษาพี่ๆ เพื่อนๆ หน่อยครับ วันนี้เป็นวันที่หนักใจและคิดไม่ตกเลยผมเป็นผู้ชาย ที่ชอบผู้ชาย
แต่ด้วยทางบ้านสังคมครอบครัวทำให้ผมมีความจำเป็นที่ต้องปกปิดตัวตน และคบ ผญ. มาตลอด แต่ระหว่างนั้นก็คุยกับ ผช.แบบลับๆ มาตลอด (มันแย่มากใช่ไหมล่ะครับ)
ผมกับแฟนสาวทำงานที่เดียวกัน เราสองคนคบกับมาได้ 3 ปี แต่ไม่ได้พักอยู่ด้วยกันผมพักที่บ้านน้องพักที่ หอพักในตัวเมือง หลังเลิกงานทุกวันเราจะไปทานข้าวเย็นด้วยกัน ตลอดและวันหยุดวันไหนว่างก็จะพากลับบ้าน (ผมได้ไปเจอพ่อกับแม่และครอบครัวน้องแล้วทุกคนต้อนรับอย่างอบอุ่น) เราทำแบบนี้มาตลอด 3 ปี จนวันนี้เราตกลงกันว่าจะไปทำงานใหม่ที่ ตจว. เพราะต้องการหาเงินที่มากกว่ามาเก็บเพื่อเป็นค่าสินสอด เราต้องย้ายไปอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักอื่นทั่วไป
ผมยอมรับว่าเคยคิดว่าผมสามารถตัดใจจาก ผช.ไปใช้ชีวิต กับน้องได้ แต่มาวันนี้ผมรู้สึกว่าการก้าวไปด้วยกันครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ผมไม่อยากทำให้น้องเสียใจยอมรับว่าผูกพันธ์และเคยได้รับการช่วยเหลือ
(ย้อนไป 1 ปี ก่อน ผมเคยติดพนันจนก่อเป็นหนี้สินจำนวนนึง และน้องเค้าก็เป็นคนดึงผมขึ้นมาจากจุดนั้น) ซึ่งผมก็ทยอยใช้คืนเป็นรายเดือน บางเดือนน้องกไม่เอา ยอมรับว่าเป็นหนี้บุญคุณ
.
กลับมาตรงตอนนี้ ที่เราจะได้หมั้นและแต่งกันในที่สุดผมก็จะต้องใช้ชีวิตร่วมกันผมกลัวว่าน้องจะเสียใจ แต่ผมสามารถเป็นสามาีที่ดีได้ แต่อาจจะให้ความสุขได้ไม่มากพอ ซึ่งใจจริงแล้วสิ่งที่ผมรักและชอบมาตลอดคือ ผช. ตอนนี้ผมคิดไม่ตกจริงๆ จะบอกน้องตรงๆ ก็กลัวรับไม่ได้สติแตก
หรือควรบอกเลิกให้ดูเป็นคนไม่ดีไปเลยครับ เพื่อน้องเขาจะได้เริ่มต้นใหม่กับผู้ชายจริงๆที่รักเขาด้วย
ผมต้องเลือกแบบไหนครับ
ความถูกต้อง กับ ความสุข เลือกอะไร ..?
ผมอยากปรึกษาพี่ๆ เพื่อนๆ หน่อยครับ วันนี้เป็นวันที่หนักใจและคิดไม่ตกเลยผมเป็นผู้ชาย ที่ชอบผู้ชาย
แต่ด้วยทางบ้านสังคมครอบครัวทำให้ผมมีความจำเป็นที่ต้องปกปิดตัวตน และคบ ผญ. มาตลอด แต่ระหว่างนั้นก็คุยกับ ผช.แบบลับๆ มาตลอด (มันแย่มากใช่ไหมล่ะครับ)
ผมกับแฟนสาวทำงานที่เดียวกัน เราสองคนคบกับมาได้ 3 ปี แต่ไม่ได้พักอยู่ด้วยกันผมพักที่บ้านน้องพักที่ หอพักในตัวเมือง หลังเลิกงานทุกวันเราจะไปทานข้าวเย็นด้วยกัน ตลอดและวันหยุดวันไหนว่างก็จะพากลับบ้าน (ผมได้ไปเจอพ่อกับแม่และครอบครัวน้องแล้วทุกคนต้อนรับอย่างอบอุ่น) เราทำแบบนี้มาตลอด 3 ปี จนวันนี้เราตกลงกันว่าจะไปทำงานใหม่ที่ ตจว. เพราะต้องการหาเงินที่มากกว่ามาเก็บเพื่อเป็นค่าสินสอด เราต้องย้ายไปอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักอื่นทั่วไป
ผมยอมรับว่าเคยคิดว่าผมสามารถตัดใจจาก ผช.ไปใช้ชีวิต กับน้องได้ แต่มาวันนี้ผมรู้สึกว่าการก้าวไปด้วยกันครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ผมไม่อยากทำให้น้องเสียใจยอมรับว่าผูกพันธ์และเคยได้รับการช่วยเหลือ
(ย้อนไป 1 ปี ก่อน ผมเคยติดพนันจนก่อเป็นหนี้สินจำนวนนึง และน้องเค้าก็เป็นคนดึงผมขึ้นมาจากจุดนั้น) ซึ่งผมก็ทยอยใช้คืนเป็นรายเดือน บางเดือนน้องกไม่เอา ยอมรับว่าเป็นหนี้บุญคุณ
.
กลับมาตรงตอนนี้ ที่เราจะได้หมั้นและแต่งกันในที่สุดผมก็จะต้องใช้ชีวิตร่วมกันผมกลัวว่าน้องจะเสียใจ แต่ผมสามารถเป็นสามาีที่ดีได้ แต่อาจจะให้ความสุขได้ไม่มากพอ ซึ่งใจจริงแล้วสิ่งที่ผมรักและชอบมาตลอดคือ ผช. ตอนนี้ผมคิดไม่ตกจริงๆ จะบอกน้องตรงๆ ก็กลัวรับไม่ได้สติแตก
หรือควรบอกเลิกให้ดูเป็นคนไม่ดีไปเลยครับ เพื่อน้องเขาจะได้เริ่มต้นใหม่กับผู้ชายจริงๆที่รักเขาด้วย
ผมต้องเลือกแบบไหนครับ