สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา จากที่อ่านกระทู้ปัญหาครอบครัวมามากมาย
ขอเกริ่นก่อนว่าก่อนที่จะตัดสินใจแต่งงานก็คิดว่าตนเองสามารถรับแม่สามีและสามีได้ แต่ไม่เลยทุกอย่างแย่ลงกว่าเดิมมาก ขอเล่าย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เราได้เจอกับผู้ชายคนนึง ซึ่งตอนนั้นมาเรียนต่อปริญญาโทด้วยกัน เรากับเค้าอายุต่างกัน 14 ปีค่ะ(ปัจจุบันเราอายุ 30 แล้วค่ะ) เราอายุน้อยกว่า อาชีพของเราและสามีคือรับราชการ เรากับสามีตอนนั้นคุยกันได้ 2 เดือนค่ะ เค้าขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นทริปแรกของเราและทริปเดียวคือการไปเที่ยวแต่เป็นการไปเที่ยวที่แสนจะไม่ประทับใจ ตอนแรกเรากะว่าจะไปกันสองคนไปเช้า เย็นกลับ แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเราอยากรู้จักกับแม่ของเค้าเราจึงบอกเค้าว่าพาแม่ไปด้วยสิ ไปด้วยกันๆ แต่แล้ว โอโหหหหห แม่สามีเราแสดงฤทธิ์ให้เราเห็นตั้งแต่แรกเลย คือเราสวัสดี เค้าเมินจ้าาา เมินใส่เรา เราก็บอกตัวเองโอเคไม่เป็นไรเค้าอาจจะไม่ได้ยิน หลังจากนั้นเราก็หวังดี กางร่มให้ แต่คำตอบที่ได้คือไม่ต้อง ไม่ต้อง! เราก็โอเคไม่ต้องก็ไม่ต้อง(นึกในใจ) จากนั้นเค้าก็จะให้ลูกชายเค้าเฝ้าดูแลอยู่ตลอดเวลา จนเรากลายเป็นคนที่เดินตาม แฟนปล่อยให้เราเดินคนเดียวเลยค่ะ ตอนนั้นรู้สึกแย่มาก มีคำถามเกิดขึ้นในใจบ่อยมาก ว่าเรามาทำอะไร เรามาอยู่จุดนี้ทำไม วันนั้นทั้งวันเค้าพูดแต่กับลูกชายเค้า ไม่รู้ตอนนั้นอะไรบังตาให้ทนมาได้ เรากับสามีก็คบกันมาเรื่อยๆ สามีเราเริ่มพาเราไปบ้านบ่อยขึ้น ไปนอนค้างบ้าง(แยกห้องนะคะ เค้าให้เรานอนในห้องแต่งตัวซึ่งมีฟูกบางๆ หมอน ผ้าห่มให้ ) เชื่อไหมคะ ไปบ้านสามี แม่สามีไม่พูดกับเราเลยสักคำค่ะ ไม่เคยชวนทานข้าว ไม่เคยถามไถ่ ช่วงแรกๆ เราจะเป็นคนเข้าหาค่ะ จนเรารู้สึกว่าทำไมเราต้องพยายามถึงขนาดนี้ เราจึงเลือกที่จะเงียบบ้างค่ะ ที่เราไปบ้านสามีและนอนค้างเนื่องจาก ที่พักเรากับบ้านสามีอยู่ค่อนข้างไกลกันค่ะ 60 กิโล+ สามีไม่อยากขับรถไปกลับบ่อยๆ เพราะเค้าต้องกลับไปนอนบ้านทุกวันที่เป็นวันเสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดค่ะ ส่วนวันธรรมดาเค้าจะมาอยู่บ้านเราค่ะซึ่งเราอยู่บ้านคนเดียว พ่อกับแม่เราอยู่ต่างประเทศ แต่การมาอยู่บ้านเราตอนที่เป็นแฟนกันทั้งแม่เรา และแม่เค้าไม่รู้ค่ะ หลังจากที่คบกันได้ประมาณ 3 เดือน เราจับได้ว่าเค้าแอบชอบผู้หญิงคนนึงในที่ทำงาน พอแอบดูไปเรื่อยๆก็พบว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เค้าเคยคุยมาก่อนหน้าเรา แต่ผู้หญิงเหมือนไม่ตกลงเป็นแฟน ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงวันนี้เค้ายังเข้าไปดูไอจีผู้หญิงคนนั้นอยู่ค่ะ(เราเพิ่งมาดูอีกครั้งหลังจากก่อนแต่งงานที่เราตั้งปฏิญาณว่ายังไงก็แค่ดู แต่ไม่รุ้เลยว่าใจเค้าอยู่ที่ใคร เราก็งงตัวเองนะว่าเราทนไปได้ยังไง ทั้งแสนจะเจ็บปวด เจ็บช้ำ) เรามีปัญหาเรื่องผู้หญฺิงคนนี้มาสักพักใหญ่ จนเราปล่อยค่ะ อยากดูดูไป แต่แล้วเราไม่สามารถลืมเรื่องร้ายๆของผู้หญิงคนนี้กับแม่สามีได้ (แม่สามีร้ายมากค่ะ เช่น วางของกระแทกใส่ เชิดหน้าใส่ หรือคำพูดที่ว่า จะมาทำไม จำเอาไว้เลย คำพูดแต่ละคำคือแรงมากๆ) ทุกเรื่องราวทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในปีแรกที่เราคบกันทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แฟนเราไม่เคยง้อค่ะ แต่เลือกที่จะหายไป ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวทุกครั้งๆๆๆๆๆ และเข้าข้างแม่ตัวเองตลอด แม่ไม่เคยผิดเลยค่ะและตัวเค้าก็ไม่เคยผิดเช่นกัน จนกระทั่งเรารักษาโรคของเรามาเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เราไปรับยาที่โรงพยาบาล สามีเราไปด้วยตอนปีแรกแต่หลังจากนั้นไม่เคยไปด้วยเลยค่ะ เราไปคนเดียวตลอด และตั้งแต่คบกันจนกระทั่งปัจจุบันซึ่งแต่งงานมาแล้ว 2 เดือน เค้าไม่เคยพาเราไปเที่ยวไหนเลยค่ะ หรือถ้าจะไปก็จะต้องมีแม่สามีไปด้วยตลอด ทุกวันนี้เราร้องไห้กับเรื่องเค้าทุกครั้งที่คิดน้ำตาก็ไหล เราควรจะทำอย่างไรดีคะ กับชีวิตแบบนี้ TT
ชีวิตที่เหมือนละครแต่ดันเกิดขึ้นตอนชีวิตจริง
ขอเกริ่นก่อนว่าก่อนที่จะตัดสินใจแต่งงานก็คิดว่าตนเองสามารถรับแม่สามีและสามีได้ แต่ไม่เลยทุกอย่างแย่ลงกว่าเดิมมาก ขอเล่าย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เราได้เจอกับผู้ชายคนนึง ซึ่งตอนนั้นมาเรียนต่อปริญญาโทด้วยกัน เรากับเค้าอายุต่างกัน 14 ปีค่ะ(ปัจจุบันเราอายุ 30 แล้วค่ะ) เราอายุน้อยกว่า อาชีพของเราและสามีคือรับราชการ เรากับสามีตอนนั้นคุยกันได้ 2 เดือนค่ะ เค้าขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นทริปแรกของเราและทริปเดียวคือการไปเที่ยวแต่เป็นการไปเที่ยวที่แสนจะไม่ประทับใจ ตอนแรกเรากะว่าจะไปกันสองคนไปเช้า เย็นกลับ แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเราอยากรู้จักกับแม่ของเค้าเราจึงบอกเค้าว่าพาแม่ไปด้วยสิ ไปด้วยกันๆ แต่แล้ว โอโหหหหห แม่สามีเราแสดงฤทธิ์ให้เราเห็นตั้งแต่แรกเลย คือเราสวัสดี เค้าเมินจ้าาา เมินใส่เรา เราก็บอกตัวเองโอเคไม่เป็นไรเค้าอาจจะไม่ได้ยิน หลังจากนั้นเราก็หวังดี กางร่มให้ แต่คำตอบที่ได้คือไม่ต้อง ไม่ต้อง! เราก็โอเคไม่ต้องก็ไม่ต้อง(นึกในใจ) จากนั้นเค้าก็จะให้ลูกชายเค้าเฝ้าดูแลอยู่ตลอดเวลา จนเรากลายเป็นคนที่เดินตาม แฟนปล่อยให้เราเดินคนเดียวเลยค่ะ ตอนนั้นรู้สึกแย่มาก มีคำถามเกิดขึ้นในใจบ่อยมาก ว่าเรามาทำอะไร เรามาอยู่จุดนี้ทำไม วันนั้นทั้งวันเค้าพูดแต่กับลูกชายเค้า ไม่รู้ตอนนั้นอะไรบังตาให้ทนมาได้ เรากับสามีก็คบกันมาเรื่อยๆ สามีเราเริ่มพาเราไปบ้านบ่อยขึ้น ไปนอนค้างบ้าง(แยกห้องนะคะ เค้าให้เรานอนในห้องแต่งตัวซึ่งมีฟูกบางๆ หมอน ผ้าห่มให้ ) เชื่อไหมคะ ไปบ้านสามี แม่สามีไม่พูดกับเราเลยสักคำค่ะ ไม่เคยชวนทานข้าว ไม่เคยถามไถ่ ช่วงแรกๆ เราจะเป็นคนเข้าหาค่ะ จนเรารู้สึกว่าทำไมเราต้องพยายามถึงขนาดนี้ เราจึงเลือกที่จะเงียบบ้างค่ะ ที่เราไปบ้านสามีและนอนค้างเนื่องจาก ที่พักเรากับบ้านสามีอยู่ค่อนข้างไกลกันค่ะ 60 กิโล+ สามีไม่อยากขับรถไปกลับบ่อยๆ เพราะเค้าต้องกลับไปนอนบ้านทุกวันที่เป็นวันเสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดค่ะ ส่วนวันธรรมดาเค้าจะมาอยู่บ้านเราค่ะซึ่งเราอยู่บ้านคนเดียว พ่อกับแม่เราอยู่ต่างประเทศ แต่การมาอยู่บ้านเราตอนที่เป็นแฟนกันทั้งแม่เรา และแม่เค้าไม่รู้ค่ะ หลังจากที่คบกันได้ประมาณ 3 เดือน เราจับได้ว่าเค้าแอบชอบผู้หญิงคนนึงในที่ทำงาน พอแอบดูไปเรื่อยๆก็พบว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เค้าเคยคุยมาก่อนหน้าเรา แต่ผู้หญิงเหมือนไม่ตกลงเป็นแฟน ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงวันนี้เค้ายังเข้าไปดูไอจีผู้หญิงคนนั้นอยู่ค่ะ(เราเพิ่งมาดูอีกครั้งหลังจากก่อนแต่งงานที่เราตั้งปฏิญาณว่ายังไงก็แค่ดู แต่ไม่รุ้เลยว่าใจเค้าอยู่ที่ใคร เราก็งงตัวเองนะว่าเราทนไปได้ยังไง ทั้งแสนจะเจ็บปวด เจ็บช้ำ) เรามีปัญหาเรื่องผู้หญฺิงคนนี้มาสักพักใหญ่ จนเราปล่อยค่ะ อยากดูดูไป แต่แล้วเราไม่สามารถลืมเรื่องร้ายๆของผู้หญิงคนนี้กับแม่สามีได้ (แม่สามีร้ายมากค่ะ เช่น วางของกระแทกใส่ เชิดหน้าใส่ หรือคำพูดที่ว่า จะมาทำไม จำเอาไว้เลย คำพูดแต่ละคำคือแรงมากๆ) ทุกเรื่องราวทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในปีแรกที่เราคบกันทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แฟนเราไม่เคยง้อค่ะ แต่เลือกที่จะหายไป ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวทุกครั้งๆๆๆๆๆ และเข้าข้างแม่ตัวเองตลอด แม่ไม่เคยผิดเลยค่ะและตัวเค้าก็ไม่เคยผิดเช่นกัน จนกระทั่งเรารักษาโรคของเรามาเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เราไปรับยาที่โรงพยาบาล สามีเราไปด้วยตอนปีแรกแต่หลังจากนั้นไม่เคยไปด้วยเลยค่ะ เราไปคนเดียวตลอด และตั้งแต่คบกันจนกระทั่งปัจจุบันซึ่งแต่งงานมาแล้ว 2 เดือน เค้าไม่เคยพาเราไปเที่ยวไหนเลยค่ะ หรือถ้าจะไปก็จะต้องมีแม่สามีไปด้วยตลอด ทุกวันนี้เราร้องไห้กับเรื่องเค้าทุกครั้งที่คิดน้ำตาก็ไหล เราควรจะทำอย่างไรดีคะ กับชีวิตแบบนี้ TT