คือผมมีเเฟนอยู่คนนึงอายุ 17 ปี ส่วนผมอายุ18 ผมคบหากันมานานพอสมควรทุกครั้งที่เเฟนผมมาหาผมก็จะโกหกที่บ้านมาเพราะที่บ้านเขาเเถบไม่ให้ออกไปไหนเลยพ่อกับเเม่เขาเลิกกันส่วนลุงเขาเป็นถึงที่ปรึกษารัฐมนตรี ป้าเขาก็เช่นกัน ส่วนผมเป็นเเค่คนธรรมดาคนนึง เเต่เรารักกันมากส่วนมากก็จะมาเติบเต็มกันเเหละกันเป็นส่วนมากเช่นมากินข้าวกับที่บ้านผมเเหละไปเที่ยวดูหนังตามภาษาวัยรุ่นมีอยู่วันนึงเเฟนผมไปทะเลาะกับที่บ้านเเล้วเขาจึงหนีออกมาเเล้วผมก็ต้องรับเขามาอยู่บ้านผมเป็นเวลาเเค่วันเดียวหลังจากคืนนั้นป้ากับลุงเขามาหาผมเเล้วขู่จะเเจ้งความ พากผู้เยาว์ ทั้งๆที่ผมเเค่รับเขามาเพราะเห็นเขาทะเลาะกับที่บ้าน ตอนนี้ป้ากับลุงได้นำตัวเขาไปอยู่กับป้าส่วนผมกับเขาก็ต้องห่างกันสักพัก เเต่ที่บ้านฝ่ายเเฟนผมเเปลกๆไม่ให้เเฟนผมไปไหนเลยเเหม่กระทั่งเจอผู้คนภายนอกให้อยู่เเต่บ้านไม่ให้ออกมาเอาเเหม่กระทั้งเสื้อผ้าหรือสิ่งของที่ลืมไว้ตอนนี้เขาอยู่เเบบนั้นมาเป็นเวลาจะ 1เดือนเเล้ว ผมลืมบอกไปวันนั้นป้าได้ทุบโทรสัพเเล้วตบหน้าเเฟนผมไปทั้งๆที่ยังไม่ฟังเหตุเเหละผลเลยสักคำ ส่วนผมก็ไม่ได้พาเขาออกเส้นทางในการเรียนเลยยังมีการจะมาเเจ้งความผมอีกด้วยทำให้ที่บ้านผมเดือดร้อนเเต่ที่บ้านผมยินยอมเดือดร้อนเพราะเข้าใจที่บ้านเขาเพราะเขา น่าสงสารมากเหมือนโดนขังเเบบนั้นไม่ให้ออกไปไหนเลยจนกระทั่งมาเจอผมเเล้วเกิดรักกัน จึงมีเหตุการ์ณเเบบนี้ผมเข้าใจนะครับว่า ลูกสาวใครใครก็รักเเต่ขังเเบบนี้เหมิอนนักโทษดีๆนี่เอง ตอนนี้ผมยังติดต่อกับเเฟนผมได้เเค่บางเวลาเพราะเเฟนผมหายืมโทรสัพจากคนเเถวบ้านเพื่อติดต่อมา ผมสงสารเขามากจึงมาขอความคิดเห็นครับ
ผมควรทำยังไงกับที่บ้านเเฟน