หลังจากได้ดูหนังLGBTQ+ไต้หวันที่ได้รับคำชมล้นหลามแล้วก็ยอมรับว่าหนังดีจริงค่ะ แต่ติดตอนจบที่เข้าใจว่าต้องการให้เป็นปลายเปิด(รึเปล่านะ?) แต่เราคาใจจริงๆค่ะ อยากถามความเห็นผู้ชมคนอื่นๆ

-ตัวเราเองหลังดูจบ ตีความว่าทั้งอาฮั่นและเบอร์ดี้ รักกันมากๆตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงปัจจุบันก็ยังรัก แต่อาจจะด้วยความที่ทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่และไม่ได้เจอกันตั้ง30ปี จะให้บอกรักกันตอนนั้นหรือพัฒนาความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้แล้ว ก็คงต้องใช้เวลาค่อยเป็นค่อยไป การที่บอกราตรีสวัสดิ์ว่า wan-an ซ้ำๆก็คงเป็นตัวยืนยันความรักของทั้งคู่ได้ดี(มากๆ😭) ฉากสุดท้ายที่เดินไปด้วยกันแล้วหันมามองเป็นภาพทั้งคู่ในวัยเด็กร้องเพลงเล่นกัน เราว่ามันสื่อว่า ถ้าทั้งคู่ได้พบกันและรักกันในยุคปัจจุบันที่เปิดกว้างแล้วแบบตอนนี้ คงได้มีความสุขด้วยกันและไม่มีใครต้องผ่านความเจ็บปวด

-จากที่ฟังวิเคราะห์ในyoutube มีหลายคนตีความว่า ประโยคที่เบอร์ดี้พูดว่า "ที่จริงตอนนั้นฉันรักนายมากนะ" มันแสดงให้เห็นว่าเบอร์ดี้ ณ ปัจจุบันไม่ได้รักอาฮั่นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว อาจจะด้วยระยะเวลาทำให้ความรักมันเลือนหายไปเอง หรือด้วยตัวเบอร์ดี้ที่ไม่ว่ายังไงก็เลือกที่จะไม่ยอมรับว่ารัก และเลือกที่จะใช้ชีวิตในทางนี้แล้ว ไหนจะการที่เบอร์ดี้ปฏิเสธไม่ขึ้นไปห้องของอาฮั่นอีก มันทำให้คนดูรู้สึกว่าเบอร์ดี้ไม่มีความรู้สึกต่ออาฮั่นแล้วจริงๆ ส่วนซีนสุดท้ายที่เป็นทั้งคู่ในวัยเด็กร้องเพลงด้วยกัน ก็สื่อว่าความรักทั้งคู่จะยังคงสวยงามในความทรงจำเสมอ

นั่นแหละค่ะ มันมีการตีความตอนจบ2แบบ เพราะบทพูดและการกระทำมันดูขัดกันเองซะงั้น(ไม่ใช่ความผิดพลาดแต่คงเป็นความตั้งใจของหนัง และเป็นcharacter) ใครคิดว่าแบบไหน comment คุยกันได้เลยนะคะ🙏🏼