ครอบครัวไม่กดดันเรื่องเรียนแต่กดดันอย่างอื่น

สวัสดีค่ะคือเราเหนื่อยใจมากๆเลยแล้วเป็นแบบนี้ทุกครั้งเราไม่รู้จะระบายที่ไหน เราอายุ20แล้วแต่พ่อแม่ไม่ให้ออกจากบ้านเลยตอนมัธยมเพื่อนมีสังสรรค์กันเราไม่เคยไปร่วมเลยเพราะพ่อแม่ไม่ให้ไปแต่เราก็บอกเพื่อนตรงๆไม่ได้ค่ะเราก็บอกว่าไม่มีรถไปนะจนจบม.6เพื่อนก็นัดสังสรรค์เหมือนเดิมและมีไปเที่ยวด้วยแน่นอนค่ะเราไม่ได้ไปอีกอย่างคือเพื่อนคนไหนที่เขาไม่ชอบเขาก็จะกดดันเราค่ะให้ตีตัวออกห่างจนเราแทบไม่มีเพื่อนเลย  เราเคยมีแฟนค่ะเคยขอไปเที่ยวกับแฟนผลสรุปคือให้ไปแต่เขาเป็นคนไปส่งและไปรับ (พ่อแม่เราไม่ได้กลับบ้านนะคะคือรอเรา)ไปเที่ยวได้แปปเดียวค่ะเพราะแม่โทรถามให้กลับเที่ยวแค่2ชม.แล้วเขาก็รอในงานที่เราไปเที่ยวนั้นแหละค่ะ  ตอนไปเที่ยวคืออยู่ไม่เป็นสุขเลยไม่รู้จะมาตามตอนไหนจะโทรให้กลับตอนไหน  แค่กินหมูกระทะยังออกไปไม่ได้เลยค่ะจะให้กินที่บ้านเราเหนื่อยโดนห้ามทุกอย่างตอนนี้แทบไม่มีใครแล้วค่ะแฟนก็ไม่มี เราขอไปทำงานก็ไม่ให้ไปต้องทำงานกับอย่างเดียวจะไปทำใครก็โดนเบรกบอกว่าเราไม่รอดไม่ความสามารถอะไร พูดตามตรงเราไม่มีชีวิตวัยรุ่นอะไรเลยร้องไห้บ่อยมากต้องทำตามที่เขาบอกตลอดเราขัดก็บอกให้หาเงินเองแต่ไม่ให้ไหนเราจะทำยังไงค่ะเราเหนื่อยมาก