สวัสดีคะ วันนี้รู้สึกเหนื่อยๆท้อๆ ไม่รู้จะระบายกับใคร เลยมาเขียนกระทู้. เราอายุ22 ผู้หญิงตัวคนเดียว พ่อเสียตั้งแต่เรา6ขวบ แม่แยกทาง(ไม่เคยเจอแม่)
ส่วนคนดูแลตั้งแต่เล็กคือปู่กับย่า(เสียแล้วทั้งสอง) ก่อนจะเสีย ปู่กับย่าส่งต่อให้ป้าเลี้ยงดูต่อตอน ม.2 อยู่กับป้า2ปี จนจบ ม.3 เลยตัดสินใจออกมา เพราะป้าและพี่น้องค่อนข้างแรง ตอนนั้นอายุ14 เราทำงานสารพัดอย่าง ดูแลตัวเองมาจนถึงตอนนี้ 22ละ. **ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว ความที่อยากรู้ว่าเรายังมีแม่อยู่นี่หว่า เลยสืบจากสูจิบัตร หาชื่อนามสกุลแม่ในเฟสบุ๊ค ก็เจอจริงๆ แต่เหมือนเป็นเฟสที่ไม่ได้เล่น ไปเจออีกเฟสนึง นามสกุลที่อยู่ไรตรงกันเลยทักหาว่ารู้จักแม่เราไหมเราถามชื่อเล่นชื่อจริงนามสกุล เค้าตอบกลับมาว่ารู้จัก เราดีใจมากพอรุ้คนนั้นคือ เป็นญาติของแม่เรา แล้วส่งรูปเราตอนเด็กมา คือมั่นใจเลย เค้าก็บอกว่าแม่กับพ่อเราเลิกกันแม่เลยไม่ได้ติดต่อทางเรา. หลังจากนั้นเค้าก็ให้ไลน์แม่มา เราตื่นเต้นดีใจมาก ตอนที่ติดต่อแม่ได้ แต่กลับกัน แม่เหมือนไม่ได้ดีใจไรเลย งงดิ เงิบไปอีก ไม่เห็นเหมือนในละครเลย เราเป็นฝ่ายทักไปทุกครั้ง แม่ไม่เคยถามสารทุกข์สุกดิบ เราจะอยู่ยังไงใช้ชีวิตยังไง เปล่าเลยไม่ถามสักคำ
เคยโทรไปครั้งเดียวนางบอกไม่ว่างเลยไม่โทรไปอีกเลย. หลาบจ้า เหมือนนางไม่อยากรู้จักเรา รู้สึกเฟลมากๆ เหมือนหน้าแตกกลางคน หวังว่าจะได้เจอแม่มาตั้งแต่เด็ก พอรู้แบบนี้ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องหวังอีกต่อไป แต่เสียใจไหมก็ไม่เท่าไหร่ ชินกับความรู้สึกนี้ละ ก็โดดเดี่ยวมาแต่เด็กอะ ไม่มีใครแค่ส่องกระจกยังมีตัวเราเอง ✌🏻✌🏻✌🏻
เกิดมาไม่เคยเจอแม่ 22ปี
ส่วนคนดูแลตั้งแต่เล็กคือปู่กับย่า(เสียแล้วทั้งสอง) ก่อนจะเสีย ปู่กับย่าส่งต่อให้ป้าเลี้ยงดูต่อตอน ม.2 อยู่กับป้า2ปี จนจบ ม.3 เลยตัดสินใจออกมา เพราะป้าและพี่น้องค่อนข้างแรง ตอนนั้นอายุ14 เราทำงานสารพัดอย่าง ดูแลตัวเองมาจนถึงตอนนี้ 22ละ. **ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว ความที่อยากรู้ว่าเรายังมีแม่อยู่นี่หว่า เลยสืบจากสูจิบัตร หาชื่อนามสกุลแม่ในเฟสบุ๊ค ก็เจอจริงๆ แต่เหมือนเป็นเฟสที่ไม่ได้เล่น ไปเจออีกเฟสนึง นามสกุลที่อยู่ไรตรงกันเลยทักหาว่ารู้จักแม่เราไหมเราถามชื่อเล่นชื่อจริงนามสกุล เค้าตอบกลับมาว่ารู้จัก เราดีใจมากพอรุ้คนนั้นคือ เป็นญาติของแม่เรา แล้วส่งรูปเราตอนเด็กมา คือมั่นใจเลย เค้าก็บอกว่าแม่กับพ่อเราเลิกกันแม่เลยไม่ได้ติดต่อทางเรา. หลังจากนั้นเค้าก็ให้ไลน์แม่มา เราตื่นเต้นดีใจมาก ตอนที่ติดต่อแม่ได้ แต่กลับกัน แม่เหมือนไม่ได้ดีใจไรเลย งงดิ เงิบไปอีก ไม่เห็นเหมือนในละครเลย เราเป็นฝ่ายทักไปทุกครั้ง แม่ไม่เคยถามสารทุกข์สุกดิบ เราจะอยู่ยังไงใช้ชีวิตยังไง เปล่าเลยไม่ถามสักคำ
เคยโทรไปครั้งเดียวนางบอกไม่ว่างเลยไม่โทรไปอีกเลย. หลาบจ้า เหมือนนางไม่อยากรู้จักเรา รู้สึกเฟลมากๆ เหมือนหน้าแตกกลางคน หวังว่าจะได้เจอแม่มาตั้งแต่เด็ก พอรู้แบบนี้ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องหวังอีกต่อไป แต่เสียใจไหมก็ไม่เท่าไหร่ ชินกับความรู้สึกนี้ละ ก็โดดเดี่ยวมาแต่เด็กอะ ไม่มีใครแค่ส่องกระจกยังมีตัวเราเอง ✌🏻✌🏻✌🏻