เพื่อนๆคิดว่า ประเทศไทยควรมีการการุกฆาตสำหรับคนธรรมดาที่ไม่ได้ป่วยโรคร้ายแรงไหมฮะ

จากหัวโพส  ผมคิดว่า  การมีชีวิตอยู่ยาวนานหลายสิบปีจนแก่  ซึ่งแก่ในมุมมองแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน
แต่สำหรับผมคิดว่า  อายุเกิน  40+  ก็ถือว่า  แก่จนทำอะไรหลายอย่างที่อยากทำไม่ได้แล้วฮะ

ยกตัวอย่างเช่น
1.อยากจะหางานใหม่ก็ไม่ได้  หรือ  ยากมาก  เพราะงานส่วนใหญ่รับคนอายุต่ำกว่า  35  เท่านั้น
35+  ต้องโชว์ฝีมือผลงานให้เห็นว่า  ตัวเองเทพขนาดไหนเท่านั้น  เขาถึงจะรับ
2.ไม่แข็งแรงเหมือนสมัย  15-30  เริ่มไปเทียวสถานที่ๆต้องบู้หนักได้น้อยลง

แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่สำคัญการมีชีวิตอยู่  เมื่อโตจนเรียนจบอย่างน้อย  ม.6  หรือ  ป.ตรี  อายุ  22+  แล้ว
ที่บ้านจะไม่อยากเลี้ยงดูเราอีกแล้ว  เราต้องดิ้นรนหาเงินเอง  พอพ่อแม่ตาย  
เรากลับต้องยิ่งกว่าดิ้นรนหาเงินหนักกว่าเดิม  เพื่อมีชีวิตรอดจนแก่ตายให้ได้

คำถามที่สำคัญกว่าคำถามหัวโพสจึงเป็น
3.เราดิ้นรนหางานทำไม่อดตายมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร  ถ้าทุกคนไม่ได้มีสิ่งที่อยากทำตามความฝันมากขนาดนั้น
ต่อให้เราได้ใช้เงินทำตามความฝันซะวันหนึ่งฝันนั้นก็ต้องหมดไป 
และ  ยังมีอีกหลายคนที่ชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดจนตาย  ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ทำตามฝันของตัวเองอีกเลย
อาจเพราะ  ไม่มีพรสวรรค์ที่จะทำได้  เช่น  อยากเป็นนายแบบ  แต่หล่อสู้คนอื่นไม่ได้  หล่อไม่ถึงเกณที่สังคมต้องการ  แม้ว่าจะศัยกรรมมาแล้ว
หรือ  อยากเป็นหมอแต่ไม่มีทั้งพรสรรค์และโอกาสที่จะเป็นได้  เช่น  คนที่จะเป็นหมอแต่ไม่มีความเป็นอัจฉริยะ  เรียนก็ไม่เก่งซักวิชา  บ้านไม่มีเงินส่งไปเรียนพิเศษอีกก็เป็นไม่ได้

นั้นจึงกลายเป็นเรื่องที่ผมคิดว่า  ทุกคนควรคิดกันแล้วฮะ  ว่า
ประเทศไทยเองควรสนับสนุนให้มีการการุกฆาตทุกเคสไม่ใช่ผู้ป่วยโรคร้ายแรงหรือไม่
เพราะไม่ใช่ทุกคนที่อยากอยู่จนแก่ตาย  การดิ้นรนสู้ชีวิตจนแก่ตายระหว่างทางนั้น  เราต้องสูญเสีย  และ  เหนื่อยยากแสนสาหัสหลายอย่าง  กว่าจะได้แก่ตายตามอายุขัยของคนประมาณช่วง  60-80  ปี