สวัสดีค่ะ ดิฉันอยู่20ปี กำลังตัดสินใจ กับปัญหาการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแบบเต็มตัว
และปัญหาพ่อของลูกที่ชอบทำร้ายร่างกาย และ จิตใจความรู้สึก ความอดทน
เก็บกด และคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ
เริ่มเลยนะคะ
เราคบกับพ่อของลูกมาทั้งหมด เกือบๆ4ปี อยู่กินมาด้วยกัน1-2ปี ที่บ้านพ่อของลูก
ผ่านมาประมานนานพอสมควร ความรักที่ใหม่ๆอะไรก็ดี อะไรก็ยอม เริ่มห่างหาย
กับกล้ายมาเป็น อีกแบบนึงเลย(ลายเริ่มออก) เริ่มทะเลาะกันทุกสันมากขึ้น
ไม่เข้าใจกัน เเค้น อดทนเก็บกด (ตัวเรา) เราทำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นเราอายุ17-18ปี
อยู่ในช่วงกำลังตั้งท้องได้4-5เดือน เราเก็บกดมากจำได้ขึ้นใจเลย เราพูดอะไรไม่ได้
พูดไปเค้าก็จะหงุดหงิดโมโหอารมณ์ร้อนมากเเละติดเพื่อน และจ้องแต่จะทำร้ายเรา
(ก่อนน่านี้ เราโดนทำร้ายร่างกายแบบทุบตี ต่อยหน้าเรา เเดงบวมช้ำ หลายครั้งต่อหลายครั้ง
เราก็เเบบเป็นคนเจ็บเเล้วไม่จำ เพราะรัก เพราะเป็นพ่อของลูกที่เราไม่เคยมีลูกมาก่อน)
ทำร้ายร่างกายเราตอนที่เราท้องอยู่ เราโครตแค้นเลย.. วันเวลาผ่านไป
เราคลอดลูก เราปวดท้องมาก เราขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปกับเเม่ไปคลอดลูกเองที่โรงบาล
(เเม่เราขี่รถไม่เป็นเราเลยขี่เอง) พ่อของลูกไม่สนใจห่าอะไรเลย อยู่กับเพื่อน....
จนเช้าวันต่อมา(มาตอนกลางคืนนะ) พ่อของลูกมา มากับเเม่มัน มาเยี่ยมเหมือนจะดี
แต่ก็ไม่ดี หรอกค่ะ พอเราออกจากโรงพยาบาล ก็ย้ายมาอยู่บ้านเราเลยทีนี้เพราะเเม่เรา
ช่วยดูเเล (ตัวเราเเละลูกนะย้ายมา ส่งพ่อของลูกไปๆมาๆบางครั้ง) เรารู้สึกถึงความ
ห่วงใยของเเม่เลยเพราะอะไรๆเเม่ก็คอยช่วยเหลือเราเสมอ พ่อของลูกยังคงห่างเหิน
มาหาบ้าง นิดหน่อย เเต่ไม่มาอยู่ด้วยกันไม่รู้เพราะอะไร ยังคงติดเพื่อน ออกไปหาเพื่อน
อยู่กับเพื่อนทุกๆวันและห่างเหินไปเรื่อยๆ เรารู้สึกว่าทำไม เพื่อนมันดีกว่าลูกกว่าเมียสินะ
เราได้เเต่น้อยใจ อดทน เเละเก็บกดอดกลั้นมาก บางวันเราไม่ไหวคิดคิดคิด เป็นคนที่คิดมาก
มากๆ ร้องไห้ หลายครั้งต่อหลายครั้ง เราอยู่ต้อก็เพราะลูกซึ่งคำนี้มันไม่จริงเลย😭
ผ่านมาหลายเดือน เราเริ่มจับได้ ว่าพ่อของลูกแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น เราเห็นในไอจี
มันน่าส่งสัย ไอจีถูกลบไปเครื่องของพ่อของลูก เราเลยโหลดมาใหม่ เเละเชื่อมต่อบัญชีทางเฟสบุ๊ค(ตอนนั้นมันหลับ) พอเปิดมาเท่านั้นแหละ ข้อความเติมเลย โครตโป๊ะ
เราไม่ปลุกไม่อะไรด้วยนะ เเคปแชทที่คุยกับผญ โพสประจานเลยทั้งผญและตัวพ่อของลูก
เราโครตหมดความอดทนเลย ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมามันจบลง
เราออกไปข้างนอกที่ไม่มีคนอยอยู่และนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเหมือนเป็นบ้า
แต่จริงๆแล้วเราเสียใจมากๆ ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้ พอเรากลับไปทีาบ้าน พ่อของลูกได้
ไปสะเเล้ว เราโครตเสียใจ เเละทะเลาะกันต่ออีกในเเชทเรื่องผญ และสุดท้ายเราต้องยอมรับ
จริงๆเค้าไปมีคนใหม่จริงๆ เราทำใจไม่ได้ แต่ต้องอยู่สู้ต่อไปเพื่อลูก ถึงแม้จะไม่มีพ่อก็ตาม
เราดูเเลเลี้ยงลูกเองมาตลอด กับเเม่ของเรา (พ่อของลูกไม่ได้ทำงานนะ ตั้งแต่เเรก)
เเละเค้าก็ไม่ได้ให้เงินหรือส่งเสียอะไรใดๆ เราร้องไห้แทบทุกวัน จนเหมือนตัวเองเป็นบ้า
เหมือนระบายออกมา คุยกับตัวเองอยู่ในใจ ทำไม ทำไม และทำไม😭
ผ่านมาก5-6เดือน เราว่าเราดีขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ เหมือนจะทำใจได้เเล้ว แต่พ่อของลูก!!!!
ดันกลับมาเหมือนจะดีด้วย เเละเราที่ยังโกรธเเค้นเรื่องผญ ยังด่าต่อว่าอยู่เสมอ ด่าสาระพัด
เราไม่อยากกลับไปทนอยู่กับมันอีกต่อไป เพราะเราเเค้นเรื่องผญ เเต่รอบนี้มันมาดี
ง้อเรา พูดจาดีทุกอย่าง เหมือนเรากำลังจะหลงกลมัน😭 สุดท้าย ทุกอย่างก็กลับมาเป็น
เหมือนเดิมซึ่งในใจเรา คิดไว้ว่ามันจะดีขึ้น หางานทำช่วยกันดูเเลเลี้ยงลูก เหมือนเริ่มใหม่
อีกครั้ง ทีนี้ มันเหมือนจะดีจริงๆ กลับมา ช่วยดูลูก(บางครั้ง)... หางานทำ ได้งานทำแล้ว
(เรามีข้อตกลงกันระหว่งการกลับมา ถ้ากลับมาเราจะไม่ไปอยู่ที่บ้านมัน เราจะอยู่บ้านเราเท่านั้น) (เพื่อป้องกันมันทำร้ายเราอีก เพราะอยู่บ้านเรา มีพ่อแม่เราอยู่ มันคงไม่ทำร้ายร่างกายเราแน่ๆ) โอเค เเล้วมันก็ยอมมาอยู่นี้ ซึ่งเราก็คิดว่ารอบนี้มันคงคิดได้เเล้ว
ผ่านไปอีก7เดือน.... ลายเริ่มออก ปกติ ทำงานก่อนไป ไม่เกิน8โมงเช้า และเลิกงานก็มาหาเรากับลูกเลยบางครั้งก็ไปหาเเม่มันก่อนถึงมาหาเรา เเต่นี้!!!! เริ่มกลับดึก กลับช้า บางทีมา
ตอนเที่ยงคืนเลย จนเรารู้ว่ามันเลิกงานเเละออกไปหาเพื่อนตลอดๆก่อนมาหาเรา
เราเริ่มไม่พอใจเพราะทำไม อะไร ก็เพื่อนก่อนเพื่อนก่อน (ไปมั่วสุมกันอยู่แต่กับเพื่อนทุกวันๆ) จนผ่านไป เราเริ่มทนไม่ไหวกับสันดานนิสัยของมัน ทุกๆอย่างมีนต้องเห็นเพื่อนดีกว่าตลอด เริ่มออกไปทำงาน9โมงบ้างสายมากๆบ้าง จนเราจำได้ว่ามันไม่ได้ออกไปทำงาน
มันโดดงานตอนกลางวัน เพื่อไปหาเพื่อนมั่วสุมอยู่แต่กับเพื่อน จนโดนพักงาน แล้วไม่บอกเรา
เราก็คิด ตลอดระยะเวลาที่ไปสาย 2 3อาทิตย์นี้นะ มันออกไปหาอยู่แต่กัยเพื่อนอย่างเดียวเลย 9โมงเช้า มาอีกที 3-4ทุ่ม มันมากเกินไป เราทนไม่ไหว แล้วทำไมไม่มาอยู่ช่วยดูลูก
ทำไม ทำไม ทำไม!!! เรายิ่งยฝคิดยิ่งอดกลั้นไม่อยู่ร้องไห้อีก ต่อหน้าลูก ทนไม่ไหวจริงๆ
นี้เราอยู่เพราะอะไรกัน ได้แต่ร้องไห้และกอดลูกเอาไว้😭 เช้าวันต่อมาเรารู้เรื่องทุกอย่างที่มันทำ โดดงาน ออกจากงานไปมั่วสุมอยู่แต่กับเพื่อน เราจึงถาม และสงสัยทำไมถึงทำแบบนี้ โกหกและผิดยังเราทำไม ทำไมเพื่อนมันต้องดีกว่าเราดีกว่าลูก (เราโครตน้อยใจเลย)
ถามไปตะคอกขึ้นเสียงใส่กันไป จนมันทนไม่ไหว และกลับมาทำร้ายร่างกายเราอีกครั้ง😭
(ที่บ้านของเราตอนเช้าพ่อเเละแม่ไม่อยู่ไปทำงาน จึงไม่มีใคนช่วยเราเลย😭)
เราเลยหยุดเลยทีนี้ เงียบ นอนร้องไห้อย่างเดียวมันก็ด่าๆ ซ้ำเติมเรา ด่าเราบ้า ประสาท
อย่างนู้นอย่างนี้ ซึ้งเราได้แต่นอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นตัวสั่นทำอะไรไม่อยู่ มันก็ด่า้ราทำร้ายเราอยู่อย่างนั้น จนมันออกไป(ออกไปหาเพื่อนมันเหมือนเดิม) เราโคาตแค้นใจเลย
ทำไมเราต้องมาทนอยู่แบบนี้ เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ แต่มันกลับไม่เคย
ให้กำลังใจเราเลย เเละตอกย้ำความรู้สึกอยู่เสมอๆ เราโครตท้อแท้ หมดหวัง
เราเคยอยากไปรักษาครั้งต่อหลายครั้งเราก็ไม่กล้าไป ไหนจะลูกเราอีก ไปกับลูก2คน
เนี้ยนะ ควรบอกหมอว่าอะไรอย่างไร เราได้แต่คิด และไม่กล้าไป😭
ซึ่งตัดมาที่ พ่อของลูก หลังจากทำร้ายเราเเละออกไปมั่วสุมอยู่กับเพื่อน ซึ่งเรารู้สึกว่ารอบนี้มันควรพอสักที เราให้โอกาสหลายครั้งต่อหลายครึ่งแล้วมันยังทำตัวแบบเดิม เราคิดว่ามันจบแล้ว เราบล็อกมันทุกช่องทาง แต่จู่ๆ มันก็กลับมา ตอนประมานเที่ยงคืน หลังจากที่ทะเลาะกันไปเมื่อเช้า เรางงมาก อยู่มันก็กลับมาทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มาเล่นกับลูก
และนั่งเล่นและนอน แต่เราไม่พูดด้วยสักคำเลยนะ เรารู้สึำควรพอกับคนแบบนี้สักที
เราไม่อยากให้มันมาที่บ้านเราอีกต่อไปแล้ว ควรทำอย่างไรดีคะ หลายครั้งแล้ว
ที่มันทำแบบนี้แล้วจู่ๆ ก็กลับมาทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่คำขอโทษ
ุทุกวันนี้เราหมดความอดทนแล้วจริงๆ ทั้งล็อคประตูหน้าหลังไม่ให้มันเข้า(แต่เเม่เราไปเปิด..แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราทะเลาะกัน เพราะเราไม่อยากบอกและไม่อยากปรึกษาใครเรากลัว) ทั้งด่าต่างๆนานา เพื่อให้มันไป ไม่ให้มาอีก มันก็กลับมาทำตัวปกติ มานอนตื่นมาไปหาเพื่อน อยู่แบบนี้ ทั้งๆที่เราไม่ได้พูดคุยอะไรด้วยเลยนะ 5-6วันแล้ว เราควรทำอย่างไรดีคะ
เพื่อนให้มันไม่ต้องมายุ่งกับเราและลูกเราอีก เราหมดความอดทนแล้วจริงๆ แอบร้องไห้อยู่ทุกวัน ทรมานมาก เเละอยากไปหาหมอพบจิตแพทย์ด้วยอยากพูดคุยและระบายต่างๆนานาๆ ได้ยามากินให้หายเครียดคิดมากร้องไห้อยู่แบบนี้สักที และต่อไปนี้เราควรทำอย่างไร
ทำอย่างไรกับปัญหาการโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจ โรคซึมเศร้าและแม่เลี้ยงเดี่ยว
และปัญหาพ่อของลูกที่ชอบทำร้ายร่างกาย และ จิตใจความรู้สึก ความอดทน
เก็บกด และคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ
เริ่มเลยนะคะ
เราคบกับพ่อของลูกมาทั้งหมด เกือบๆ4ปี อยู่กินมาด้วยกัน1-2ปี ที่บ้านพ่อของลูก
ผ่านมาประมานนานพอสมควร ความรักที่ใหม่ๆอะไรก็ดี อะไรก็ยอม เริ่มห่างหาย
กับกล้ายมาเป็น อีกแบบนึงเลย(ลายเริ่มออก) เริ่มทะเลาะกันทุกสันมากขึ้น
ไม่เข้าใจกัน เเค้น อดทนเก็บกด (ตัวเรา) เราทำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นเราอายุ17-18ปี
อยู่ในช่วงกำลังตั้งท้องได้4-5เดือน เราเก็บกดมากจำได้ขึ้นใจเลย เราพูดอะไรไม่ได้
พูดไปเค้าก็จะหงุดหงิดโมโหอารมณ์ร้อนมากเเละติดเพื่อน และจ้องแต่จะทำร้ายเรา
(ก่อนน่านี้ เราโดนทำร้ายร่างกายแบบทุบตี ต่อยหน้าเรา เเดงบวมช้ำ หลายครั้งต่อหลายครั้ง
เราก็เเบบเป็นคนเจ็บเเล้วไม่จำ เพราะรัก เพราะเป็นพ่อของลูกที่เราไม่เคยมีลูกมาก่อน)
ทำร้ายร่างกายเราตอนที่เราท้องอยู่ เราโครตแค้นเลย.. วันเวลาผ่านไป
เราคลอดลูก เราปวดท้องมาก เราขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปกับเเม่ไปคลอดลูกเองที่โรงบาล
(เเม่เราขี่รถไม่เป็นเราเลยขี่เอง) พ่อของลูกไม่สนใจห่าอะไรเลย อยู่กับเพื่อน....
จนเช้าวันต่อมา(มาตอนกลางคืนนะ) พ่อของลูกมา มากับเเม่มัน มาเยี่ยมเหมือนจะดี
แต่ก็ไม่ดี หรอกค่ะ พอเราออกจากโรงพยาบาล ก็ย้ายมาอยู่บ้านเราเลยทีนี้เพราะเเม่เรา
ช่วยดูเเล (ตัวเราเเละลูกนะย้ายมา ส่งพ่อของลูกไปๆมาๆบางครั้ง) เรารู้สึกถึงความ
ห่วงใยของเเม่เลยเพราะอะไรๆเเม่ก็คอยช่วยเหลือเราเสมอ พ่อของลูกยังคงห่างเหิน
มาหาบ้าง นิดหน่อย เเต่ไม่มาอยู่ด้วยกันไม่รู้เพราะอะไร ยังคงติดเพื่อน ออกไปหาเพื่อน
อยู่กับเพื่อนทุกๆวันและห่างเหินไปเรื่อยๆ เรารู้สึกว่าทำไม เพื่อนมันดีกว่าลูกกว่าเมียสินะ
เราได้เเต่น้อยใจ อดทน เเละเก็บกดอดกลั้นมาก บางวันเราไม่ไหวคิดคิดคิด เป็นคนที่คิดมาก
มากๆ ร้องไห้ หลายครั้งต่อหลายครั้ง เราอยู่ต้อก็เพราะลูกซึ่งคำนี้มันไม่จริงเลย😭
ผ่านมาหลายเดือน เราเริ่มจับได้ ว่าพ่อของลูกแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น เราเห็นในไอจี
มันน่าส่งสัย ไอจีถูกลบไปเครื่องของพ่อของลูก เราเลยโหลดมาใหม่ เเละเชื่อมต่อบัญชีทางเฟสบุ๊ค(ตอนนั้นมันหลับ) พอเปิดมาเท่านั้นแหละ ข้อความเติมเลย โครตโป๊ะ
เราไม่ปลุกไม่อะไรด้วยนะ เเคปแชทที่คุยกับผญ โพสประจานเลยทั้งผญและตัวพ่อของลูก
เราโครตหมดความอดทนเลย ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมามันจบลง
เราออกไปข้างนอกที่ไม่มีคนอยอยู่และนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเหมือนเป็นบ้า
แต่จริงๆแล้วเราเสียใจมากๆ ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้ พอเรากลับไปทีาบ้าน พ่อของลูกได้
ไปสะเเล้ว เราโครตเสียใจ เเละทะเลาะกันต่ออีกในเเชทเรื่องผญ และสุดท้ายเราต้องยอมรับ
จริงๆเค้าไปมีคนใหม่จริงๆ เราทำใจไม่ได้ แต่ต้องอยู่สู้ต่อไปเพื่อลูก ถึงแม้จะไม่มีพ่อก็ตาม
เราดูเเลเลี้ยงลูกเองมาตลอด กับเเม่ของเรา (พ่อของลูกไม่ได้ทำงานนะ ตั้งแต่เเรก)
เเละเค้าก็ไม่ได้ให้เงินหรือส่งเสียอะไรใดๆ เราร้องไห้แทบทุกวัน จนเหมือนตัวเองเป็นบ้า
เหมือนระบายออกมา คุยกับตัวเองอยู่ในใจ ทำไม ทำไม และทำไม😭
ผ่านมาก5-6เดือน เราว่าเราดีขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ เหมือนจะทำใจได้เเล้ว แต่พ่อของลูก!!!!
ดันกลับมาเหมือนจะดีด้วย เเละเราที่ยังโกรธเเค้นเรื่องผญ ยังด่าต่อว่าอยู่เสมอ ด่าสาระพัด
เราไม่อยากกลับไปทนอยู่กับมันอีกต่อไป เพราะเราเเค้นเรื่องผญ เเต่รอบนี้มันมาดี
ง้อเรา พูดจาดีทุกอย่าง เหมือนเรากำลังจะหลงกลมัน😭 สุดท้าย ทุกอย่างก็กลับมาเป็น
เหมือนเดิมซึ่งในใจเรา คิดไว้ว่ามันจะดีขึ้น หางานทำช่วยกันดูเเลเลี้ยงลูก เหมือนเริ่มใหม่
อีกครั้ง ทีนี้ มันเหมือนจะดีจริงๆ กลับมา ช่วยดูลูก(บางครั้ง)... หางานทำ ได้งานทำแล้ว
(เรามีข้อตกลงกันระหว่งการกลับมา ถ้ากลับมาเราจะไม่ไปอยู่ที่บ้านมัน เราจะอยู่บ้านเราเท่านั้น) (เพื่อป้องกันมันทำร้ายเราอีก เพราะอยู่บ้านเรา มีพ่อแม่เราอยู่ มันคงไม่ทำร้ายร่างกายเราแน่ๆ) โอเค เเล้วมันก็ยอมมาอยู่นี้ ซึ่งเราก็คิดว่ารอบนี้มันคงคิดได้เเล้ว
ผ่านไปอีก7เดือน.... ลายเริ่มออก ปกติ ทำงานก่อนไป ไม่เกิน8โมงเช้า และเลิกงานก็มาหาเรากับลูกเลยบางครั้งก็ไปหาเเม่มันก่อนถึงมาหาเรา เเต่นี้!!!! เริ่มกลับดึก กลับช้า บางทีมา
ตอนเที่ยงคืนเลย จนเรารู้ว่ามันเลิกงานเเละออกไปหาเพื่อนตลอดๆก่อนมาหาเรา
เราเริ่มไม่พอใจเพราะทำไม อะไร ก็เพื่อนก่อนเพื่อนก่อน (ไปมั่วสุมกันอยู่แต่กับเพื่อนทุกวันๆ) จนผ่านไป เราเริ่มทนไม่ไหวกับสันดานนิสัยของมัน ทุกๆอย่างมีนต้องเห็นเพื่อนดีกว่าตลอด เริ่มออกไปทำงาน9โมงบ้างสายมากๆบ้าง จนเราจำได้ว่ามันไม่ได้ออกไปทำงาน
มันโดดงานตอนกลางวัน เพื่อไปหาเพื่อนมั่วสุมอยู่แต่กับเพื่อน จนโดนพักงาน แล้วไม่บอกเรา
เราก็คิด ตลอดระยะเวลาที่ไปสาย 2 3อาทิตย์นี้นะ มันออกไปหาอยู่แต่กัยเพื่อนอย่างเดียวเลย 9โมงเช้า มาอีกที 3-4ทุ่ม มันมากเกินไป เราทนไม่ไหว แล้วทำไมไม่มาอยู่ช่วยดูลูก
ทำไม ทำไม ทำไม!!! เรายิ่งยฝคิดยิ่งอดกลั้นไม่อยู่ร้องไห้อีก ต่อหน้าลูก ทนไม่ไหวจริงๆ
นี้เราอยู่เพราะอะไรกัน ได้แต่ร้องไห้และกอดลูกเอาไว้😭 เช้าวันต่อมาเรารู้เรื่องทุกอย่างที่มันทำ โดดงาน ออกจากงานไปมั่วสุมอยู่แต่กับเพื่อน เราจึงถาม และสงสัยทำไมถึงทำแบบนี้ โกหกและผิดยังเราทำไม ทำไมเพื่อนมันต้องดีกว่าเราดีกว่าลูก (เราโครตน้อยใจเลย)
ถามไปตะคอกขึ้นเสียงใส่กันไป จนมันทนไม่ไหว และกลับมาทำร้ายร่างกายเราอีกครั้ง😭
(ที่บ้านของเราตอนเช้าพ่อเเละแม่ไม่อยู่ไปทำงาน จึงไม่มีใคนช่วยเราเลย😭)
เราเลยหยุดเลยทีนี้ เงียบ นอนร้องไห้อย่างเดียวมันก็ด่าๆ ซ้ำเติมเรา ด่าเราบ้า ประสาท
อย่างนู้นอย่างนี้ ซึ้งเราได้แต่นอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นตัวสั่นทำอะไรไม่อยู่ มันก็ด่า้ราทำร้ายเราอยู่อย่างนั้น จนมันออกไป(ออกไปหาเพื่อนมันเหมือนเดิม) เราโคาตแค้นใจเลย
ทำไมเราต้องมาทนอยู่แบบนี้ เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ แต่มันกลับไม่เคย
ให้กำลังใจเราเลย เเละตอกย้ำความรู้สึกอยู่เสมอๆ เราโครตท้อแท้ หมดหวัง
เราเคยอยากไปรักษาครั้งต่อหลายครั้งเราก็ไม่กล้าไป ไหนจะลูกเราอีก ไปกับลูก2คน
เนี้ยนะ ควรบอกหมอว่าอะไรอย่างไร เราได้แต่คิด และไม่กล้าไป😭
ซึ่งตัดมาที่ พ่อของลูก หลังจากทำร้ายเราเเละออกไปมั่วสุมอยู่กับเพื่อน ซึ่งเรารู้สึกว่ารอบนี้มันควรพอสักที เราให้โอกาสหลายครั้งต่อหลายครึ่งแล้วมันยังทำตัวแบบเดิม เราคิดว่ามันจบแล้ว เราบล็อกมันทุกช่องทาง แต่จู่ๆ มันก็กลับมา ตอนประมานเที่ยงคืน หลังจากที่ทะเลาะกันไปเมื่อเช้า เรางงมาก อยู่มันก็กลับมาทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มาเล่นกับลูก
และนั่งเล่นและนอน แต่เราไม่พูดด้วยสักคำเลยนะ เรารู้สึำควรพอกับคนแบบนี้สักที
เราไม่อยากให้มันมาที่บ้านเราอีกต่อไปแล้ว ควรทำอย่างไรดีคะ หลายครั้งแล้ว
ที่มันทำแบบนี้แล้วจู่ๆ ก็กลับมาทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่คำขอโทษ
ุทุกวันนี้เราหมดความอดทนแล้วจริงๆ ทั้งล็อคประตูหน้าหลังไม่ให้มันเข้า(แต่เเม่เราไปเปิด..แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราทะเลาะกัน เพราะเราไม่อยากบอกและไม่อยากปรึกษาใครเรากลัว) ทั้งด่าต่างๆนานา เพื่อให้มันไป ไม่ให้มาอีก มันก็กลับมาทำตัวปกติ มานอนตื่นมาไปหาเพื่อน อยู่แบบนี้ ทั้งๆที่เราไม่ได้พูดคุยอะไรด้วยเลยนะ 5-6วันแล้ว เราควรทำอย่างไรดีคะ
เพื่อนให้มันไม่ต้องมายุ่งกับเราและลูกเราอีก เราหมดความอดทนแล้วจริงๆ แอบร้องไห้อยู่ทุกวัน ทรมานมาก เเละอยากไปหาหมอพบจิตแพทย์ด้วยอยากพูดคุยและระบายต่างๆนานาๆ ได้ยามากินให้หายเครียดคิดมากร้องไห้อยู่แบบนี้สักที และต่อไปนี้เราควรทำอย่างไร