อยากยุติความสัมพันธ์กับพ่อของลูกที่ไปต่อคงมีแต่แย่ไปกว่านี้

อยากยุติความสัมพันธ์กับพ่อของลูก ที่ไม่เอาไหน เสเพลกินเหล้าทุกเย็น คำพูดกลับกลอกตลอดเวลา หาความเชื่อใจไม่ได้  งานการไปทำบ้างไม่ไปบ้าง ไม่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในครอบครัว การพนัน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเราต้องรับผิดชอบอยู่คนเดียว  เรามีลูกด้วยกันตอนนี้ได้ 2 ขวบกว่า เรารับผิดชอบทุกอย่าง ตั้งแต่ค่าเทอม ค่าวัคซีน ค่าประกันชีวิต ค่าต่างๆของลูก  ไหนจะนมแพมเพิส  (หนักสุดครั้งนึงเคยต้องอุ้มลูกขับรถไปโรงบาลเพื่อแอทมิดลูกด้วยตัวเอง  เพราะรอเขากลับจากบ้านเดิมของพ่อกับแม่ อยู่ 4 ชม ทั้งที่บ้านไม่ได้ไกลกัน ) จนวันนีงตัดสินใจซื้อบ้าน กับรถอีก 2 คัน มอไซค์ กับเก๋งค่ะ ทุกอย่างเป็นชื่อเราหมดค่ะ เพื่อเตรียมตัวไว้ว่าหากวันใดที่ความสัมพันธ์ไม่มีความสุขนี้จบลง อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูก เพราะเรามีทุกอย่างพร้อมไว้แล้ว
แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้ค่ะตอนนี้สิ่งที่สร้างมาเราเริ่มจะไปต่อไม่ไหวแล้ว ค่อยๆหายไป เพราะเราแบกรับคนเดียวมันไม่ไหวจริงๆค่ะช่วงแรกๆที่ยังมีแรงยังโอเคนะคะ พอผ่านไปนานวันๆ รายได้เท่าเดิมค่าใช้จ่ายตามตัว ทั้งเครียดทั้งท้อกับชีวิต ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยจะซัพพอร์ตเราได้เลยสักครั้ง บ่อยครั้งที่แทบไม่มีเงินติดตัวไปทำงาน จนต้องหันไปพึ่งบัตรเครดิต หันไปพึ่งพ่อแม่บ้าง  เวลาเรามีปัญหาหรืออยากจะระบายไม่เคยรับฟัง เพราะพอเราพูดให้ฟังส่วนมากจะทะเลาะกันมากกว่าพูดคุยดีดี ในใจคิดตลอดว่าเราไม่น่าให้โอกาสตั้งแต่แรก และยิ่งทำให้คิดว่าควรหยุดการใช้ชีวิตกับคนคนนี้ แต่พอจะเลิกกันก็คิดถึงลูก กลัวคำว่าลูกขาดพ่อ แต่บ่อยครั้งที่เราคิดว่าพ่อ ๆแบบนี้ ไม่ต้องมีมันก็ได้  หลายความคิดวนเวียนในหัว มันจึงบั่นทอนความสุขลงไปทุกวัน ว่าควรเอาไงต่อดีถ้าก่อนจะมีลูกเขาทำนิสัยที่กล่าวมานี้แม้แต่น้อย (เราคบกันมา  5 ปีแล้วมีลูกด้วยกัน)ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้จะไม่มีวันให้ความสัมพันธ์นี้จนมาถึงขั้นมีลูกด้วยกัน ทั้งผิดหวัง ทั้งเสียใจ อยากเดินออกมาตลอดเวลา เราเคยอุ้มท้องหนีออกจากบ้านเขามาเพราะทนพฤติกรรมที่กล่าวมาไม่ไหว แต่สุดท้ายเมื่อเขามาตีหน้าเศร้ากับครอบครัวของเขา ที่บ้านเราเพื่อตามเรากลับก็ยังโง่ให้โอกาสว่าเขาจะกลับตัวกลับใจเป็นคนที่ดีเหมือนเดิมได้  สุดท้ายมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง อยากยุติความสัมพันธ์ตรงนี้มากอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูก แต่เขาเองก็ไม่ยอมไป ถามเลิกหลายต่อหลายครั้ง นั่งเคลียร์กันต่อหน้าพ่อแม่ ของทั้ง 2 ฝ่าย เขาก็จะขอโอกาสเพื่อปรับปรุงตัว สุดท้ายผ่านไปไม่นานก็วนมาทำนิสัยแบบเดิมๆ
ตอนนี้ก็เหมือนกับชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่ กลายเป็นคนมีหนี้เสีย ชีวิตก็ไม่มีความสุข ควรจัดการกับปัญหาชีวิต อันไหนก่อนดี อยู่กันก็อยู่โดยไม่มีความสุข เราทั้งเหนื่อยทั้งท้อ ปัญหาที่ทำงานก็เริ่มเจอปัญหาแบบทำงานพลาดบ่อย
ไม่เคยมีสักวันที่ไม่คิดเรื่องอยากเลิกกับพ่อของลูก พยายามศึกษาการตัดสินใจเป็น single Mom มาตลอด
อยากได้คำแนะนำเพื่อตัดสินใจและเริ่มต้นชีวิตใหม่สักที เพื่อจะได้มีความสุขกับชีวิต และจะได้เจอคนที่เขาพร้อมจะดูแลเราและลูกเราจริงๆค่ะ
จากว่าที่แม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ