ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่เคยจะหิวแสง ใช้ชีวิตในการทำงานเพื่อดูแลครอบครัว
และชีวิตของผมก็แค่มีเพื่อน เพื่อนเยอะ ไปเล่นเกม ออกกำลัง มีชีวิตไปเรื่อยๆ เติบโตขึ้นทุกวันจากวันเวลาที่ผ่านไป
ไม่ชอบถ่ายรูป ไม่ชอบการแสดงตัว และแสดงออกในที่สาธารณะ ชอบชิวๆ ไปเตะบอล เล่นเกมกับกลุ่มเพื่อน
ผมไม่ได้มีความเดือดร้อนทางด้านการงาน ด้านการเงินใดใดเลย
ผมอายุวัยกลางคน ไม่ได้รู้สึกกับความรัก และผมก็ยังโสด เพราะไม่ได้แสวงหาการมีคู่รัก สร้างครอบครัว
ผมแค่เฉยๆกับชีวิต ใช้ชีวิตแบบฉบับของผมเอง
แต่เมื่อผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง... ผมเจอเธอในที่ทำงานแห่งหนึ่ง เธออายุมากกว่าผม 2 ปี
ผมไม่เคยตั้งหลักเกณฑ์ ตั้งค่าในสมอง เพื่อจะสแกนเธอ ในการเลือกมาเป็นคู่ชีวิต
แต่เธอต่างหาก ที่สร้างหลักการ หลักเกณฑ์ ในการคบหาผม และดูถูกเหยียดหยามผม ต่อว่า ตำหนิ เป็นระดับ 4 5 คอยซักถามเงินเดือน โอที
และหาเรื่องกับผมตลอดเวลา
ทั้งที่เพื่อนๆและคนที่ทำงาน บอกว่า เธอชอบผม แต่เธอมีปฏิกิริยากับผมในด้านหยาบคาย ปากเสีย ตะคอก โวยวาย
ในสายตาผม ผมกลับมองว่า เธอมีอาการตรงกันข้าม
เพราะเธอควรจะพูดคุยกับผมดีๆ ไม่ใช่เดินหลบหน้าหลบตา เลี่ยงจะคุย และตะโกนเสียงดัง โวยวาย ให้ทุกคนเห็น
ผมไม่อยากคุยด้วย ไม่ตอบแชท ไม่อยากยุ่ง
และใช้เหตุผลเพื่อจบความสัมพันธ์ด้วย เหตุผลว่า.... ผมไม่พร้อมจะมีใคร ผมอยากอยู่คนเดียวต่อไป
แต่ในใจ [ผมจะมีผู้หญิงที่ไม่ถูกใจผมเลย เพียงเพราะเธอชอบผม ไปทำไม เอาไปทำอะไร]]
เหมือนพาปีศาจเข้าบ้าน มาสร้างความปั่นป่วนให้ครอบครัว เพื่อ...........
และที่น่ากลัวจนถึงวันนี้ เธอก็แสดงออกถึงการอกหัก คร่ำครวญ ร้องหา เรียกร้อง สารพัด ให้เพื่อนๆเธอมาป่วนผมทุกวัน
เธอไม่เคยหยุดสร้างเรื่องราวที่รบกวนจิตใจผมเลย แม้แต่ยังไปปรึกษากับใครๆเรื่องผม
ผมรำคาญ ผมเบื่อ ผมไม่ต้องการเธอ ผมประกาศตรงนี้เผื่อว่า เพื่อนๆเธอที่ทำงานได้มาอ่าน โปรดอย่ายุ่งกับผมเลยครับ
สังคมของผมรู้หมดว่าคุณเป็นอย่างไร และทุกคนก็ห้ามผมยุ่งกับคุณ
นี่..ยังไม่ได้คบ ยังอาการประหลาดๆ เหมือนคนเป็นโรคจิตขนาดนี้ ถ้าเป็นคนในครอบครัว คงปวดหัวตาย เดือดร้อนไปจนตาย
หยุด..เถอะ..ครับ
พูดตรงๆก็รับไม่ได้ พูดอ้อมๆก็ไม่เข้าใจ พูดผ่านเว็บบอร์ดให้ทุกคนรู้ไปทั่ว จะได้จบๆได้สักที
ผมไม่ใช่เหยื่อครับ ผม "คน"
เมื่อผู้หญิงต้องการอะไรบางอย่าง....ทำให้อึดอัด น่ารำคาญ แค่ หยุดทำ มันไม่ได้ยากเลย
และชีวิตของผมก็แค่มีเพื่อน เพื่อนเยอะ ไปเล่นเกม ออกกำลัง มีชีวิตไปเรื่อยๆ เติบโตขึ้นทุกวันจากวันเวลาที่ผ่านไป
ไม่ชอบถ่ายรูป ไม่ชอบการแสดงตัว และแสดงออกในที่สาธารณะ ชอบชิวๆ ไปเตะบอล เล่นเกมกับกลุ่มเพื่อน
ผมไม่ได้มีความเดือดร้อนทางด้านการงาน ด้านการเงินใดใดเลย
ผมอายุวัยกลางคน ไม่ได้รู้สึกกับความรัก และผมก็ยังโสด เพราะไม่ได้แสวงหาการมีคู่รัก สร้างครอบครัว
ผมแค่เฉยๆกับชีวิต ใช้ชีวิตแบบฉบับของผมเอง
แต่เมื่อผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง... ผมเจอเธอในที่ทำงานแห่งหนึ่ง เธออายุมากกว่าผม 2 ปี
ผมไม่เคยตั้งหลักเกณฑ์ ตั้งค่าในสมอง เพื่อจะสแกนเธอ ในการเลือกมาเป็นคู่ชีวิต
แต่เธอต่างหาก ที่สร้างหลักการ หลักเกณฑ์ ในการคบหาผม และดูถูกเหยียดหยามผม ต่อว่า ตำหนิ เป็นระดับ 4 5 คอยซักถามเงินเดือน โอที
และหาเรื่องกับผมตลอดเวลา
ทั้งที่เพื่อนๆและคนที่ทำงาน บอกว่า เธอชอบผม แต่เธอมีปฏิกิริยากับผมในด้านหยาบคาย ปากเสีย ตะคอก โวยวาย
ในสายตาผม ผมกลับมองว่า เธอมีอาการตรงกันข้าม
เพราะเธอควรจะพูดคุยกับผมดีๆ ไม่ใช่เดินหลบหน้าหลบตา เลี่ยงจะคุย และตะโกนเสียงดัง โวยวาย ให้ทุกคนเห็น
ผมไม่อยากคุยด้วย ไม่ตอบแชท ไม่อยากยุ่ง
และใช้เหตุผลเพื่อจบความสัมพันธ์ด้วย เหตุผลว่า.... ผมไม่พร้อมจะมีใคร ผมอยากอยู่คนเดียวต่อไป
แต่ในใจ [ผมจะมีผู้หญิงที่ไม่ถูกใจผมเลย เพียงเพราะเธอชอบผม ไปทำไม เอาไปทำอะไร]]
เหมือนพาปีศาจเข้าบ้าน มาสร้างความปั่นป่วนให้ครอบครัว เพื่อ...........
และที่น่ากลัวจนถึงวันนี้ เธอก็แสดงออกถึงการอกหัก คร่ำครวญ ร้องหา เรียกร้อง สารพัด ให้เพื่อนๆเธอมาป่วนผมทุกวัน
เธอไม่เคยหยุดสร้างเรื่องราวที่รบกวนจิตใจผมเลย แม้แต่ยังไปปรึกษากับใครๆเรื่องผม
ผมรำคาญ ผมเบื่อ ผมไม่ต้องการเธอ ผมประกาศตรงนี้เผื่อว่า เพื่อนๆเธอที่ทำงานได้มาอ่าน โปรดอย่ายุ่งกับผมเลยครับ
สังคมของผมรู้หมดว่าคุณเป็นอย่างไร และทุกคนก็ห้ามผมยุ่งกับคุณ
นี่..ยังไม่ได้คบ ยังอาการประหลาดๆ เหมือนคนเป็นโรคจิตขนาดนี้ ถ้าเป็นคนในครอบครัว คงปวดหัวตาย เดือดร้อนไปจนตาย
หยุด..เถอะ..ครับ
พูดตรงๆก็รับไม่ได้ พูดอ้อมๆก็ไม่เข้าใจ พูดผ่านเว็บบอร์ดให้ทุกคนรู้ไปทั่ว จะได้จบๆได้สักที
ผมไม่ใช่เหยื่อครับ ผม "คน"