คือตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำอย่างไรต่อไปดี เราอึดอัดใจตัวเอง เหนื่อยและเสียใจมากๆ
สาเหตุเนื่องมาจากว่า เราได้เอ่ยพูดกับแฟนไปว่า ช่วงเทศกาลเดี๋ยวเราจะไปช่วยทำงาน เดี๋ยวกลับบ้านก่อนเทศกาลแทน
แต่พอเข้าใกล้ถึงเวลา น้องชายเราจะได้กลับบ้านหลังจากที่ไม่ได้กลับมาประมาณ 5 เดือน เราจึงจะต้องกลับบ้าน
เราไม่รู้มาก่อนว่าน้องเราจะได้กลับช่วงนี้เราเลยได้พูดกับแฟนแบบนั้นไป (ปกติช่วงเทศกาลต่างงครอบครัวเราจะไปเที่ยวด้วยกันหรือไม่ก็
อยู่บ้านปิคนิกกันเกือบทุกเทศกาล) ด้วยเหตุนี้จึงทะเลาะกับแฟน เราชวนแฟนไปด้วยนะ แต่ว่าเค้าติดงาน เค้าบอกเราว่าก็รู้ว่าชวนก็ไปไม่ได้จะ
ชวนทำไม เราใส่ใจกับรายละเอียดต่างๆของแฟนมาก เรามีแพลนจะไปเที่ยวด้วยกันวางแผนซื้อของแล้ว แต่ทุกอย่างเหมือนจะล่ม
เราอึดอัดมากๆ เค้าบอกว่าเราผิดคำพูดมา 2-3 ครั้งแล้วที่เกี่ยวกับเทศกาล แต่ตอนที่เราไปไหนเราก็จะชวนเค้าไปด้วยตลอดนะ 
ตั้งแต่วันที่เค้ารู้ว่าเราจะต้องกลับบ้านเราก็ทะเลาะผิดใจกันตลอด เราทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง เราเหนื่อยมาก อึดอัดมาก เราอยากให้เค้า
เข้าใจว่าเราไปกับครอบครัว เราไม่ได้ทิ้งเค้า แต่ทุกครั้งที่เค้าโมโห เค้าเป็นคนที่พูดรุนแรงมาก เราเสียใจมากๆ และที่เสียใจไปมากกว่านั้นคือ
เราหลุดพูดไปว่า ทีคนเก่ายังรักขอร้องอาวรณ์แทบตาย กับเราที่ทำให้เต็มที่ทุกอย่าง ทำไมถึงไม่ทำความเข้าใจ ไม่ยอมบ้าง เค้าตอบเรากลับมาว่า
อย่าให้เปรียบเลย ถ้าเปรียบแล้ว เรายังไม่ได้ครึ่งนึงของคนเก่า เราเม่งโคตีเสียใจ เสียใจแบบจนคิดกับตัวเองว่า ทำไมจะต้องเอาตัวเองมาเหนื่อย
มาเสียน้ำตากับอะไรขนาดนี้ เราไม่รู้ว่าเราต้องทำอย่างไรต่อไปดี ขอความคิดเห็นกับเรื่องนี้หน่อยค่ะ หรือเราควรจะปรับปรุงตัวอะไรบ้าง
สำหรับเรา เราคิดว่าเราเต็มที่และทำให้เค้าแทบทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้แล้วจริงๆ คอรนี้เรารู้สึกว่าเราไม่มีค่าแหล่ะไม่เหมาะทั่จะอยู่ตรงนี้เลย

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นค่ะ
ปล.เรากับแฟนเป็นผู้หญิงทั้งคู่ค่ะ
ปล2.แฟนเก่าเค้ายังไม่เคยใช้ชีวิตร่วมกันเลยเป็นวัยมัธยมแต่เราคบกันแบบอยู่ด้วยกัน