สวัสดีดีค่ะ กระทู้แรกของเรา ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี เอาเป็นว่าเริ่มเลยดีกว่าเนาะ
ก่อนอื่นเลยนะคะ เราเป็นคนที่ชอบเงียบมากกว่าพูด ชอบเปย์ เวลาชอบใครอยากให้ทุกอย่างที่เราให้เขาได้ แต่กลับกัน เราก็อยากได้คนที่เปย์เราเช่นกัน ไม่ใช่ว่าเราเห็นแก่เงินนะคะ แต่ต่างคนต่างเปย์ ต่างคนต่างซัพพอร์ตซึ่งกันและกัน เราชอบเปย์พวกเสื้อผ้าการแต่งกาย แต่เราชอบผู้ชายที่เปย์เรื่องอาหารการกินมากกว่า เวลาไปเทียวด้วยกันหรือเวลาที่เขาชวนเราไปไหน เราอยากให้เขาซัพพอร์ตเราในส่วนนี้ เช่นเลี้ยงข้าวเราบ้าง(ถ้าเขามีเงินนะคะ) แต่คนที่จะชวนคนอื่นไปนู้นนี่ก็ต้องมีเงินอยู่แล้วหรือเปล่าคะ ??

เข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราเจอแต่คนที่เราต้องเปย์เขาตลอด ไม่ว่าในเรื่องไหน ๆ แม้แต่อาหารการกิน เวลาที่เขาชวนเราไปไหนเขาไม่เคยออกเงินเลย มีแต่เราควักเงินให้ตลอด แต่เราชอบสังเกต เราให้แต่เราเอากลับมาคิดนะคะ ว่าเรามีแฟนแต่แฟนไม่เคยซัพพอร์ตเราเลย มีแฟนแบบนี้ไม่มีดีกว่าไหมคะ เราเลยกลายเป็นคนที่ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากคบใคร เพราะเจอแต่ผู้ชายแบบเนี่ยคะ (ลึก ๆ แล้วเราก็อยากมีแฟนนะคะ แต่อยากมีแฟนที่คอยซับพอร์ตเราบ้าง ดูแลเอาใจใส่เราบ้าง คือผู้ชายที่รักเราที่เป็นเรา)

คำถามคือ เราเป็นคนเห็นแก่ตัวหรอ ? เรารักใครไม่เป็นหรอ ? แล้วผู้ชายดี ๆ มีไหม ? แล้วผู้ชายแบบไหนที่เรียกว่าดี ?