เราควรแก้ไขปัญหาครอบครัวแบบนี้ยังไงดีคะ

เราแต่งงานอยู่กินกับสามีมาเข้าปีที่3 คะส่วนตัววางแผนอยากเก็บเงินสร้างครอบครัว อยากมีลูกมานานมาก ทำงานหาเงินเลี้ยงดูเพื่ออนาคตของครอบครัว อยากก้าวไปข้างหน้ามากกว่านี้คะ ทางครอบครัวของแฟนตอนนี้ติดปัญหาคือต้องเลี้ยงน้อง2คน คนนึงคือจบแต่ไม่มีงานทำ ไม่ทำงาน อีกคนยังเรียนหนังสือ สามีต้องคอยซัพพอร์ตพี่น้องของเขาตลอดเวลา ทั้งเรื่องเงิน เรื่องการกิน การใช้ชีวิต ตอนนี้คืออยู่บ้านหลังเดียวกันคะ ส่วนตัวคืออึดอัดมาก แต่เราพยายามปรับตัวตลอดเวลา3ปีที่แต่งงานมา งานบ้าน อาหารเราทำไว้ครบ3มื้อ เสื้อผ้าเงินทองเราตัดแจงให้น้องเขาไว้ทุกวัน เขามีหน้าที่แค่หยิบมาใส่ กับกินแล้วว่งจานไว้ เสื้อผ้าแค่โยนลงตะกร้า หน้าที่งานบ้านทุกอย่างคือเรา หาเงิน จ่ายตลาด ค่าน้ำค่าไฟหารกันกับเงิยเดือนสามี เราส่งเงินให้ทางบ้านข่วยค่าไฟค่าน้ำบ้านตัวเอง แต่น้องเขาไม่ทำอะไรเลยแค่ทำดีกับเราพวกเขายังทำยาก เราทำหน้าที่ดูแลสามีไม่ขาดตกบกพร่องทุกอย่าง เราคิดแค่ว่ามันจะมีวันที่ดีขึ้น เราเคยพยายามคุยเรื่องอนาคตกับเป้าหมายในชีวิตคู่กับสามี แต่ทะเลาะกันทุกครั้ง สามีบอกรอให้น้องเขาโตก่อนจนบรรลุนิติภาวะ เขาถึงยอมที่จะมีลูกกับเรา คือในใจเรารู้สึกแย่มาก เพราะเหมือนเขาคิดห่วงแต่อนาคตของน้องๆเขา จนลืมว่าเขาเองก็มีเรามีครอบครัวที่ต้องเริ่มสร้างไปด้วยกัน ส่วนตัวในเรื่องงานบ้านเป็นเราทำทุกอย่างคนเดียว น้องเขามีหน้าที่แค่ตื่นมากินนอน เที่ยว ใช้เงิน ทั้งที่น้องเขาอายุเยอะกว่าเรา น้อง2คนของสามีเป็นผู้ชายหมดเลยนะคะ ส่วนคนเล็กกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ เชื่อฟังแต่คำพูดของสามีเรา ยกเว้นเราคนเดียวทั้งบ้าน จริงๆเรื่องมันเยอะและซับซ้อนมาก.... รู้แค่ตอนนี้เรารู้สึกแย่ที่ไม่รู้จะไปต่อยังไง ตอนนี้เรากลับมาพักที่บ้านตัวเองกับครอบครัวพ่อแม่เรา พ่อแม่ก็ถามอยากอุ้มหลานทุกครั้งเพราะท่านอายุเยอะมากแล้ว เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่ทำงานหาเงินมาแต่ต้องไปแชร์เลี้ยงดูทางนู่น จนไม่ได้ส่งมาช่วยเหลือทางบ้านตัวเอง รู้สึกแย่ที่แม้แต่จะมีหลานให้พ่อแม่ยังไม่ได้ รู้สึกแย่ที่สามีไม่เข้าใจและมองอนาคตไปข้างหน้ากับเราเลย เราแค่อยากรู้ว่าตอนนี้เราควรเอาไงต่อกับชีวิตคะ ถอยหลังก็ยากจะเดินหน้าเราก็เหมือนรักเขามาก พยายามมองว่าอีกไม่นานจะดีขึ้น เขาก็บอกให้เราอดทนรอ แต่ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เราจะสร้างครอบครัวที่มันสมบูรณ์ได้สักที ขอบคุณที่อดทนอ่านจนจบนะคะ อึดอัดใจมากเลย ปรึกษาพ่อแม่บ่อยก็กลัวท่านไม่สบายใจไปด้วย กลัวไปกระทบจิตใจหลายๆคน