เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ แม่มีเราตั้งแต่แม่อายุประมาณ 17-18 พ่อกับแม่เราหย่ากันตอนประมาณเรา ป.1 ค่ะ ตอนนี้แม่เรามีแฟนใหม่ค่ะ แล้วก็มีลูก1คนค่ะ
เราไม่ได้มีปัญหากับแฟนใหม่แม่เรา หรือน้องต่างพ่อของเราเลยค่ะ แต่มีปัญหาที่แม่เราค่ะ เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันแล้วมีคนถามว่าแบบพี่น้องหรอ หน้าเหมือนกันมาก แม่เราจะตอบว่าพี่น้องตลอดเลยค่ะ เพื่อนแม่ที่ทำงาน แม่ก็จะแนะนำเราว่าเป็นน้องมาโดยตลอด เราเข้าใจว่ามันอาจจะน่าอาย ที่มีตั้งแต่เด็ก
แต่เราไม่เคยรู้สึกดีเลยสักนิด ที่แม่เราไม่อยากเป็นแม่เราอะค่ะ เราไม่เข้าใจว่า ถ้าไม่อยากมีเราเป็นลูกขนาดนั้น จะให้เราเกิดมาทำไม ตอนเด็กๆ เราอยู่กับยายค่ะ ตอนเด็กๆเราเลยเรียกยายว่าแม่ เรียกแม่ว่าพี่ แต่พอโตขึ้น เริ่มรู้ ก็เรียกยายว่ายาย แล้วก็เรียกแม่ว่าแม่แล้วค่ะ แต่ตอนนี้ รู้สึกไม่อยากเรียกแม่ว่าแม่อีกต่อไปแล้ว เราอยากมียายเป็นแม่มากกว่าอีก บางคนอาจจะคิดว่าเรื่องเล็ก เรื่องแค่นี้ แต่เราเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตลอด ทุกๆครั้ง ที่ไปไหนกับแม่แล้วมีเพื่อนแม่ไปด้วยจะอึดอัดมากๆ เราไม่รู้ว่าเราต้องเรียกแม่หรือพี่ เราจะเรียกพี่ก็รู้สึกไม่ชินอะค่ะ มันรู้สึกแย่มากจริงๆ เราพยายามเข้าใจมาตลอดเลยนะ แต่แม่ไม่เคยเข้าใจเราเลย เรากล้าบอกเพื่อนว่าแม่เรามีเราตั้งแต่เด็กๆ เมื่อก่อนเราอายเพื่อนมาก เพราะแม่เราจะเด็กสุด แต่เราก็ไม่เคยปฏิเสธเลยว่าเค้าไม่ใช่แม่เรา ทุกครั้งที่เพื่อนใหม่ๆเจอแม่เราก็จะถามทุกคนเลยว่าแม่อายุเท่าไหร่ เด็กจัง เราก็ตอบตลอดว่าแม่เรามีเราตอนเด็กๆ เราภูมิใจที่เรามีเค้าเป็นแม่นะคะ แต่เราอยากรู้ว่า ทำไมเค้าไม่ภูมิใจที่มีเราเป็นลูกบ้าง เราอยากบอกแม่ตรงๆว่าโคตรอึดอัด โคตรไม่ชอบเวลาที่ต้องแสดงเป็นพี่น้อง ต้องบอกคนอื่นว่าเป็นพี่น้อง เราเบื่อมากๆ เรารู้สึกว่าเราขาดความอบอุ่นมากๆค่ะ ถึงจะมีแม่อยู่แต่เราไม่รู้สึกถึงความรักเลย
อยากรู้ว่าแม่เคยรักเราบ้างไหม?
เราไม่ได้มีปัญหากับแฟนใหม่แม่เรา หรือน้องต่างพ่อของเราเลยค่ะ แต่มีปัญหาที่แม่เราค่ะ เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันแล้วมีคนถามว่าแบบพี่น้องหรอ หน้าเหมือนกันมาก แม่เราจะตอบว่าพี่น้องตลอดเลยค่ะ เพื่อนแม่ที่ทำงาน แม่ก็จะแนะนำเราว่าเป็นน้องมาโดยตลอด เราเข้าใจว่ามันอาจจะน่าอาย ที่มีตั้งแต่เด็ก
แต่เราไม่เคยรู้สึกดีเลยสักนิด ที่แม่เราไม่อยากเป็นแม่เราอะค่ะ เราไม่เข้าใจว่า ถ้าไม่อยากมีเราเป็นลูกขนาดนั้น จะให้เราเกิดมาทำไม ตอนเด็กๆ เราอยู่กับยายค่ะ ตอนเด็กๆเราเลยเรียกยายว่าแม่ เรียกแม่ว่าพี่ แต่พอโตขึ้น เริ่มรู้ ก็เรียกยายว่ายาย แล้วก็เรียกแม่ว่าแม่แล้วค่ะ แต่ตอนนี้ รู้สึกไม่อยากเรียกแม่ว่าแม่อีกต่อไปแล้ว เราอยากมียายเป็นแม่มากกว่าอีก บางคนอาจจะคิดว่าเรื่องเล็ก เรื่องแค่นี้ แต่เราเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตลอด ทุกๆครั้ง ที่ไปไหนกับแม่แล้วมีเพื่อนแม่ไปด้วยจะอึดอัดมากๆ เราไม่รู้ว่าเราต้องเรียกแม่หรือพี่ เราจะเรียกพี่ก็รู้สึกไม่ชินอะค่ะ มันรู้สึกแย่มากจริงๆ เราพยายามเข้าใจมาตลอดเลยนะ แต่แม่ไม่เคยเข้าใจเราเลย เรากล้าบอกเพื่อนว่าแม่เรามีเราตั้งแต่เด็กๆ เมื่อก่อนเราอายเพื่อนมาก เพราะแม่เราจะเด็กสุด แต่เราก็ไม่เคยปฏิเสธเลยว่าเค้าไม่ใช่แม่เรา ทุกครั้งที่เพื่อนใหม่ๆเจอแม่เราก็จะถามทุกคนเลยว่าแม่อายุเท่าไหร่ เด็กจัง เราก็ตอบตลอดว่าแม่เรามีเราตอนเด็กๆ เราภูมิใจที่เรามีเค้าเป็นแม่นะคะ แต่เราอยากรู้ว่า ทำไมเค้าไม่ภูมิใจที่มีเราเป็นลูกบ้าง เราอยากบอกแม่ตรงๆว่าโคตรอึดอัด โคตรไม่ชอบเวลาที่ต้องแสดงเป็นพี่น้อง ต้องบอกคนอื่นว่าเป็นพี่น้อง เราเบื่อมากๆ เรารู้สึกว่าเราขาดความอบอุ่นมากๆค่ะ ถึงจะมีแม่อยู่แต่เราไม่รู้สึกถึงความรักเลย