อยู่กับแม่ในบั้นปลายชีวิตยังไงให้ทุกข์น้อยที่สุดคะ เรากับแม่เข้ากันไม่ได้เลย

ใจจริงเราก็อยากจะอยู่ดูแลแม่ไปตลอด แต่ทุกวันนี้เรามีความทุกข์มากเลย
เครียดลงกระเพาะ บางครั้งเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า นานกว่านี้อาจเป็นโรคประสาทเพราะเก็บกด

แม่เราเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง เจ้าอารมณ์ เวลาโกรธจะด่าหยาบคายและประจานทั้งผัวทั้งลูก
เราเกลียดนิสัยแบบนี้ของแม่มาก และที่เราหงุดหงิดที่สุดคือ พ่อเรายอมแม่ไม่เคยแม้แต่จะเถึยง
ทำให้แม่ได้ใจตลอด ทุกวันนี้แม่เลยวัยทองมานานแล้ว และนิสัยยิ่งแย่ลงมากขึ้นทุกวันๆ

ใครขัดใจไม่ได้ ประชดประชัน บางทีก็ดราม่าร้องไห้จะเป็นจะตาย บางทีก็โมโหกรีดร้องจนเราตกใจ
คิดลบกับทุกเรื่อง ชอบนินทาคนอื่น ขุดเรื่องไม่พอใจสมัยอดีตขึ้นมาพูดและโมโห ซ้ำๆอยู่นั่น

ปกติเราเป็นคนเงียบๆ ชอบคุยเรื่องสนุกๆ เราชอบเปิดรายการตลก สนุกๆให้แม่ดู แต่เค้าไม่ชอบ
เราอยากคุยกับแม่นะ แต่พอมานั่งใกล้กันไม่กี่นาที เอาละ บ่นๆ นินทาๆ นึกอะไรได้ก็พูดทั้งวัน
แต่สิ่งที่พูด ไม่มีจรรโลงสมองสักเรื่อง มีแต่ทำให้คนฟังรำคาญ และเครียดจนอยากจะอ้วก

อย่าบอกนะว่าแม่สมองเสื่อมหรือผิดปกติ เพราะเค้าเป็นมาตั้งแต่จำความได้ เรื่องหาหมอ ไม่ยอมไปเด็ดขาด
เราห่วงสุขภาพก็ไม่เชื่อคำเตือนเรา เวลาไม่สบายพาไปหาหมอก็ไม่ไป แล้วก็มาบ่นๆๆๆๆๆๆ
เสียงแม่จะก้องในหูเราทั้งวันทั้งคืน จนเราหลอน  เราไม่ได้เอาแม่มาให้คนอื่นว่านะ แต่อยากปรึกษา

พูดตามตรง เราอยากจะปล่อยให้พ่อกับแม่อยู่กันลำพัง จะด่าเราว่าบาปก็ได้นะ แต่เราทุกข์มากจริงๆ
เราไปอยู่ที่อื่นแล้วมาดูและเป็นช่วงๆดีมั้ยคะ ไม่ได้ทิ้งไปไหนหรอก มาหาทุกอาทิตย์ แต่ไม่อยู่ด้วย
จนกว่าใครจะป่วยหนักเราค่อยกลับมาดูแล ทุกวันนี้เค้าสองคนก็ดื้อรั้นไม่เคยเชื่อเราอยู่แล้ว อยู่ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร

พ่อตามใจแม่ทุกอย่าง รวมทั้งบังคับเราด้วย  แม้กระทั่งแม่นินทาคนอื่นทั้งวัน ตอนนี้พ่อก็ร่วมแจมด้วย
สรุปคือวันๆเราจะได้ยินแต่เรื่องลบๆกรอกหู จนสมองจะระเบิดออกมาแล้ว ใครไม่เจอแบบเรา ไม่มีวันเข้าใจหรอก
นรกในครอบครัว มันมีอยู่จริง