คือตั้งแต่จบ ม.ปลายไม่สมหวังกับความรัก มาตลอด แอบไปชอบเขาแต่เขาไม่ชอบเรา ก็นะ..หน้าตาไม่เป็นที่นิยมของตลาดนี่
สาวๆ เขาชอบหล่อตี๋ทรงเกาหลีแถมขี้เล่น
ตัดภาพมาที่ตู..
ตัวใหญ่หุ่นหมี มีหนวด หน้าตาเหมือนพร้อมกระทืบคนตลอดเวลา ใครจะรู้ว่าภายในนิสัย ตูอ่อนโยนแถมเป็นทาสแมว ตูมุ้งมิ้งกว่า ไอ้เกาหลีของเธออีก.. (พูดแล้วของขึ้น)*.*
5555
ตูเหงา.........โว้ยยยย...
ตั้งแต่เรียนจบจนเริ่มทำงานประจำ จากนั้นก็ไม่เคยชอบใครอีกเลยทำงาน เป็นสัตวบาลประจำฟาร์มได้ 5 ปี ก็นึกว่าจะไปเจอความรักในที่ทำงานแบบในนิยาย
หึหึ.....
โคตรห่างไกลเลย....
ในที่ทำงานต้องบอกก่อนว่าผมเป็นสัตวบาลคุมงาน ซึ่งเพื่อนร่วมงานเป็นผู้ชายหมดเลยส่วน ลูกน้องที่เป็นผู้หญิงก็เป็นพม่าพูดกันไม่รู้เรื่องอีกคนละภาษา ดับฝันแบบสุดๆ 5 ปีเต็มๆ
เดี๋ยวก่อน.. !! จะว่าไม่มีเลยก็ไม่ใช่
เคยมีพวกเสมียนคนไทยในฟาร์มมาแอบชอบเหมือนกัน เขาเป็นสาวใหญ่อายุ 40 กว่าทำงานอยู่แผนกบัญชีดูแลเรื่องการเงิน
ตอนนั้นผมขึ้นเป็นผู้จัดการแล้วฐานเงินเดือนค่อนข้างสูง แต่ด้วยนิสัยที่เป็นคนใช้น้อยเก็บเงินเก่ง ประกอบกับเจ๊เขารู้ว่าโสดเลยมีช่วงนึงที่เขาพยายามตีตัวเข้าหา มีหยอดคำพูดบ้าง หรือบางทีก็ถูกเนื้อต้องตัวบ้าง ซึ่งผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย ออกจะเกรงใจด้วยซ้ำ ผมเลยได้แต่นั่งทำหน้าซื่อตีบทโง่ใส่ เพื่อเอาตัวรอดมาโดยตลอด
ด้วยความเกรงใจ และไม่อยากแสดงออกความรู้สึกไปโดยตรง เพราะกลัวว่า เจ๊เขาจะเสียหน้า เห็นแบบนี้ผมแคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างมากๆ
เราก็ไม่ได้รังเกียจหรืออะไรเขาหรอกนะ
เพียงแต่เวลาที่คบกับใคร ผมเป็นคนที่คิดอยู่เสมอว่าถ้าจะคบกับใครสักคน ก็จะจริงจังกับคนคนนั้นไปเลย แล้วก็ต้องคิดไปถึงเรื่องครอบครัวทั้งของเขาและของเราเจ๊เขามีลูกติดอีก 2 คนซึ่งกำลังเรียนอยู่ในชั้นประถม เวลาเขาพาลูกมาที่ฟาร์มแล้วเจอ ผมเขามักจะเรียกให้ลูกมาสวัสดีผมถึงที่ทำงานตลอด
ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจผู้หญิงหม้ายหรือไม่เปิดใจ หากแต่ผมมีปมอย่างหนึ่งในชีวิต ที่ทำให้ไม่กล้าเปิดใจกับเรื่องนี้มาโดยตลอด
พวกพี่ๆ เพื่อนร่วมงาน ที่ทำงานด้วย พยายามเชียร์ให้ผมคบ กับเจ๊เขา แต่ผมเคยเปิด อกบอกกับพี่ๆเขาไปว่า
" ไม่ใช่ว่าผมมาตรฐานสูง หรือรังเกียจเจ๊เขาหลอกนะ หากแต่ถ้าวันนึง ผมกับเขาเกิดมีลูกด้วยกัน ผมกลัวว่าจะไม่สามารถมอบความรักให้กับลูกติดของเขาอีก 2 คนได้ เท่าเทียมกับลูกของผมเกิดกับเจ๊เขา เด็กสองคนนั้นจะต้องอยู่อย่างอาภัพความรู้สึกไปอีกนาน ผมไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเด็ก 2 คนนั้นเหมือนที่ผมเจอมา.. "
พอพูดเช่นนั้นทุกคนก็เข้าใจและไม่พยายามเชียร์ผมกับเจ๊เขาอีกต่อไป
ต่อมาไม่นาน
หลังจากนั้นเจ๊เขาคงเซ็งเพราะผมไม่มีท่าทีตอบกลับใดๆเลย เขาเลยเปลี่ยน เป้าหมายไปคบกับหนุ่มขับรถสิบล้อบรรทุกหัวอาหาร แทน ก็ยินดีกับเขาด้วยครับ ^_^
เคยไปเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังที่บ้าน แม่หัวเราะกลิ้งเลยบอกจะหาเพื่อนให้กูหรอ 5555
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาเรื่อยๆ จนกระทั่งลาออกจากงานในปีที่ 5 และมาทำธุรกิจส่วนตัว อีก 3 ปี
ชีวิตดี๊ดี...มีเวลาเหลือเฟือเต็มที่ให้ใครสักคนแน่นอน
โถวๆๆ...ความจริงคือหนักกว่าเดิมอีก ด้วยอาชีพใหม่คือขายของออนไลน์ ต้องอยู่แต่กับบ้าน
จากเดิมที่ทำงานฟาร์มแทบไม่ได้เจอใครอยู่แล้ว พอมาทำงานอยู่ที่บ้านหนักกว่าเดิมอีกทีนี้ไม่เจอใครเลย
ชีวิตวนเวียนอยู่ 2 ที่บ้านและไปรษณีย์
ส่งของจนสนิทกับผู้จัดการ สาขา รวมถึงพนักงานทุกเคาน์เตอร์ เคยมีช่วงนึงเหมือนกันแอบชอบสาว ประจำเคาน์เตอร์อยู่คนนึง น้องเขาน่ารักมาก แต่เสียดาย มารู้ทีหลังว่า เธอมีแฟนแล้ว
กินแห้วตามระเบียบ
จนช่วง covid ที่ผ่านมา หนักเลยยิ่งกว่าคนเก็บตัว ไม่ได้ไปไหนไม่ได้ไปเที่ยวไม่ได้ไปหาเพื่อน
และ ไม่ได้มีความรักอีกเลย..-.-
เคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนเหมือนกัน มันบอกว่าให้ลองใช้พวก App ที่ กดหัวใจปัดไปปัดมา ส่งหัวใจ เผื่อจะเจอคนที่ถูกใจเหมือนกัน
หึหึ ....เงียบยิ่งกว่าป่าช้าอีก
ก็นั่นแหละพอรู้ว่า เรื่องความรักถ้าจะเอาดีไม่ได้ ก็เลย เปลี่ยนเป้าหมายไปจริงจังกับเรื่องทำงานหาเงิน เคยประกาศไว้ ว่าถ้ารวยแล้ว จะหยุดทำงาน จะเปลี่ยนอาชีพไปหาเมียแบบจริงจัง คิดว่าคงน่ามีโอกาสได้สมหวังกับเขาบ้าง
แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงสร้างเนื้อสร้างตัว เลยทำได้แค่มองแล้วก็อิจฉาคนอื่น
เวลาไปในที่สาธารณะหรือเจอคนที่เขามาเป็นคู่ แล้วมีโมเม้น ใส่กัน
โอโห....
โคตรเข้าใจความรู้สึกของคำว่า เหม็นสาบความรักเลย (ตูอิจฉาา...555)
ผ่านไปนานๆความรู้สึกก็เริ่มเคยชิน กับการอยู่ตัวคนเดียว บางครั้งเราก็แค่ต้องการคนที่มาร่วมแลกเปลี่ยน เรื่องราวและสิ่งต่างๆในชีวิต จนตอนนี้แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าความรู้สึกมีความสุข เวลาที่มีความรักมันเป็นยังไง
จบประมาณนี้แหละ
ไม่เศร้าชีวิตต้องเดินหน้าต่อ
เดี๋ยวสักวันก็ต้องเจอแหละ..
โสดนาน จนแทบจะลืมความรู้สึกเวลามีความรัก
สาวๆ เขาชอบหล่อตี๋ทรงเกาหลีแถมขี้เล่น
ตัดภาพมาที่ตู..
ตัวใหญ่หุ่นหมี มีหนวด หน้าตาเหมือนพร้อมกระทืบคนตลอดเวลา ใครจะรู้ว่าภายในนิสัย ตูอ่อนโยนแถมเป็นทาสแมว ตูมุ้งมิ้งกว่า ไอ้เกาหลีของเธออีก.. (พูดแล้วของขึ้น)*.*
5555
ตูเหงา.........โว้ยยยย...
ตั้งแต่เรียนจบจนเริ่มทำงานประจำ จากนั้นก็ไม่เคยชอบใครอีกเลยทำงาน เป็นสัตวบาลประจำฟาร์มได้ 5 ปี ก็นึกว่าจะไปเจอความรักในที่ทำงานแบบในนิยาย
หึหึ.....
โคตรห่างไกลเลย....
ในที่ทำงานต้องบอกก่อนว่าผมเป็นสัตวบาลคุมงาน ซึ่งเพื่อนร่วมงานเป็นผู้ชายหมดเลยส่วน ลูกน้องที่เป็นผู้หญิงก็เป็นพม่าพูดกันไม่รู้เรื่องอีกคนละภาษา ดับฝันแบบสุดๆ 5 ปีเต็มๆ
เดี๋ยวก่อน.. !! จะว่าไม่มีเลยก็ไม่ใช่
เคยมีพวกเสมียนคนไทยในฟาร์มมาแอบชอบเหมือนกัน เขาเป็นสาวใหญ่อายุ 40 กว่าทำงานอยู่แผนกบัญชีดูแลเรื่องการเงิน
ตอนนั้นผมขึ้นเป็นผู้จัดการแล้วฐานเงินเดือนค่อนข้างสูง แต่ด้วยนิสัยที่เป็นคนใช้น้อยเก็บเงินเก่ง ประกอบกับเจ๊เขารู้ว่าโสดเลยมีช่วงนึงที่เขาพยายามตีตัวเข้าหา มีหยอดคำพูดบ้าง หรือบางทีก็ถูกเนื้อต้องตัวบ้าง ซึ่งผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย ออกจะเกรงใจด้วยซ้ำ ผมเลยได้แต่นั่งทำหน้าซื่อตีบทโง่ใส่ เพื่อเอาตัวรอดมาโดยตลอด
ด้วยความเกรงใจ และไม่อยากแสดงออกความรู้สึกไปโดยตรง เพราะกลัวว่า เจ๊เขาจะเสียหน้า เห็นแบบนี้ผมแคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างมากๆ
เราก็ไม่ได้รังเกียจหรืออะไรเขาหรอกนะ
เพียงแต่เวลาที่คบกับใคร ผมเป็นคนที่คิดอยู่เสมอว่าถ้าจะคบกับใครสักคน ก็จะจริงจังกับคนคนนั้นไปเลย แล้วก็ต้องคิดไปถึงเรื่องครอบครัวทั้งของเขาและของเราเจ๊เขามีลูกติดอีก 2 คนซึ่งกำลังเรียนอยู่ในชั้นประถม เวลาเขาพาลูกมาที่ฟาร์มแล้วเจอ ผมเขามักจะเรียกให้ลูกมาสวัสดีผมถึงที่ทำงานตลอด
ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจผู้หญิงหม้ายหรือไม่เปิดใจ หากแต่ผมมีปมอย่างหนึ่งในชีวิต ที่ทำให้ไม่กล้าเปิดใจกับเรื่องนี้มาโดยตลอด
พวกพี่ๆ เพื่อนร่วมงาน ที่ทำงานด้วย พยายามเชียร์ให้ผมคบ กับเจ๊เขา แต่ผมเคยเปิด อกบอกกับพี่ๆเขาไปว่า
" ไม่ใช่ว่าผมมาตรฐานสูง หรือรังเกียจเจ๊เขาหลอกนะ หากแต่ถ้าวันนึง ผมกับเขาเกิดมีลูกด้วยกัน ผมกลัวว่าจะไม่สามารถมอบความรักให้กับลูกติดของเขาอีก 2 คนได้ เท่าเทียมกับลูกของผมเกิดกับเจ๊เขา เด็กสองคนนั้นจะต้องอยู่อย่างอาภัพความรู้สึกไปอีกนาน ผมไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเด็ก 2 คนนั้นเหมือนที่ผมเจอมา.. "
พอพูดเช่นนั้นทุกคนก็เข้าใจและไม่พยายามเชียร์ผมกับเจ๊เขาอีกต่อไป
ต่อมาไม่นาน
หลังจากนั้นเจ๊เขาคงเซ็งเพราะผมไม่มีท่าทีตอบกลับใดๆเลย เขาเลยเปลี่ยน เป้าหมายไปคบกับหนุ่มขับรถสิบล้อบรรทุกหัวอาหาร แทน ก็ยินดีกับเขาด้วยครับ ^_^
เคยไปเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังที่บ้าน แม่หัวเราะกลิ้งเลยบอกจะหาเพื่อนให้กูหรอ 5555
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาเรื่อยๆ จนกระทั่งลาออกจากงานในปีที่ 5 และมาทำธุรกิจส่วนตัว อีก 3 ปี
ชีวิตดี๊ดี...มีเวลาเหลือเฟือเต็มที่ให้ใครสักคนแน่นอน
โถวๆๆ...ความจริงคือหนักกว่าเดิมอีก ด้วยอาชีพใหม่คือขายของออนไลน์ ต้องอยู่แต่กับบ้าน
จากเดิมที่ทำงานฟาร์มแทบไม่ได้เจอใครอยู่แล้ว พอมาทำงานอยู่ที่บ้านหนักกว่าเดิมอีกทีนี้ไม่เจอใครเลย
ชีวิตวนเวียนอยู่ 2 ที่บ้านและไปรษณีย์
ส่งของจนสนิทกับผู้จัดการ สาขา รวมถึงพนักงานทุกเคาน์เตอร์ เคยมีช่วงนึงเหมือนกันแอบชอบสาว ประจำเคาน์เตอร์อยู่คนนึง น้องเขาน่ารักมาก แต่เสียดาย มารู้ทีหลังว่า เธอมีแฟนแล้ว
กินแห้วตามระเบียบ
จนช่วง covid ที่ผ่านมา หนักเลยยิ่งกว่าคนเก็บตัว ไม่ได้ไปไหนไม่ได้ไปเที่ยวไม่ได้ไปหาเพื่อน
และ ไม่ได้มีความรักอีกเลย..-.-
เคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนเหมือนกัน มันบอกว่าให้ลองใช้พวก App ที่ กดหัวใจปัดไปปัดมา ส่งหัวใจ เผื่อจะเจอคนที่ถูกใจเหมือนกัน
หึหึ ....เงียบยิ่งกว่าป่าช้าอีก
ก็นั่นแหละพอรู้ว่า เรื่องความรักถ้าจะเอาดีไม่ได้ ก็เลย เปลี่ยนเป้าหมายไปจริงจังกับเรื่องทำงานหาเงิน เคยประกาศไว้ ว่าถ้ารวยแล้ว จะหยุดทำงาน จะเปลี่ยนอาชีพไปหาเมียแบบจริงจัง คิดว่าคงน่ามีโอกาสได้สมหวังกับเขาบ้าง
แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงสร้างเนื้อสร้างตัว เลยทำได้แค่มองแล้วก็อิจฉาคนอื่น
เวลาไปในที่สาธารณะหรือเจอคนที่เขามาเป็นคู่ แล้วมีโมเม้น ใส่กัน
โอโห....
โคตรเข้าใจความรู้สึกของคำว่า เหม็นสาบความรักเลย (ตูอิจฉาา...555)
ผ่านไปนานๆความรู้สึกก็เริ่มเคยชิน กับการอยู่ตัวคนเดียว บางครั้งเราก็แค่ต้องการคนที่มาร่วมแลกเปลี่ยน เรื่องราวและสิ่งต่างๆในชีวิต จนตอนนี้แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าความรู้สึกมีความสุข เวลาที่มีความรักมันเป็นยังไง
จบประมาณนี้แหละ
ไม่เศร้าชีวิตต้องเดินหน้าต่อ
เดี๋ยวสักวันก็ต้องเจอแหละ..