คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
อย่าได้บอกเชียว เค้าจะรู้สึกเหมือนมีคนไปพูดใส่หน้าเขาว่าเลี้ยงลูกไม่ได้เรื่อง เลี้ยงยังไงให้ขี้โกง
เค้ารับไม่ได้หรอก ขนาดคนในบ้านเดียวกันยังพูดได้บ้างไม่ได้บ้างเลย คนเสียหน้าแล้วพาลโมโหมีเยอะ
เผลอ ๆ เด็กก็เลียนแบบคนในบ้านนั่นแหละ ไปสอนเค้าเค้าก็ไม่ชอบหรอก
แล้วไม่ต้องบอกครูด้วย เหมือนไปฟ้องครู เดี๋ยวครูเอาไปบอกแม่เขา ทีนี้หนักกว่าบอกแม่เขาโดยตรงอีก
เพราะมันคือการให้บุคคลที่ 3 รู้สิ่งไม่ดีของตนเพิ่มไปอีก
ถ้าหวังดีกับเด็ก ก็สอนลูกเราให้รู้จักบอกคนที่มาเห็นแก่ตัวกับเขา ตรง ๆ
ทุกครั้งที่เด็กคนนั้นมาเอาเปรียบลูกคุณ ทุกคนก็เงียบ แทนที่จะพูดให้เค้ารู้ตัวว่าชั้นไม่ได้โง่นะ
และจะมาไม้นี้ไม่ได้นะ เค้าจะได้เรียนรู้ว่าทำแบบนี้สังคมไม่ยอมรับ
เค้ารับไม่ได้หรอก ขนาดคนในบ้านเดียวกันยังพูดได้บ้างไม่ได้บ้างเลย คนเสียหน้าแล้วพาลโมโหมีเยอะ
เผลอ ๆ เด็กก็เลียนแบบคนในบ้านนั่นแหละ ไปสอนเค้าเค้าก็ไม่ชอบหรอก
แล้วไม่ต้องบอกครูด้วย เหมือนไปฟ้องครู เดี๋ยวครูเอาไปบอกแม่เขา ทีนี้หนักกว่าบอกแม่เขาโดยตรงอีก
เพราะมันคือการให้บุคคลที่ 3 รู้สิ่งไม่ดีของตนเพิ่มไปอีก
ถ้าหวังดีกับเด็ก ก็สอนลูกเราให้รู้จักบอกคนที่มาเห็นแก่ตัวกับเขา ตรง ๆ
ทุกครั้งที่เด็กคนนั้นมาเอาเปรียบลูกคุณ ทุกคนก็เงียบ แทนที่จะพูดให้เค้ารู้ตัวว่าชั้นไม่ได้โง่นะ
และจะมาไม้นี้ไม่ได้นะ เค้าจะได้เรียนรู้ว่าทำแบบนี้สังคมไม่ยอมรับ
สุดยอดความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น
เพื่อนของลูกมีนิสัยแบบนี้ ควรบอกแม่เขามั้ยคะ?
ปรึกษาเพื่อนทุกคนก็จะบอกว่า ปล่อยไปอย่าไปยุ่ง แม่เขาไม่เชื่อจะพาลเกลียดเราไปด้วย
เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนของลูกคนนี้มักจะชอบบอกว่าตัวเองบ้านจน เวลาเพื่อน ๆ ชวนกันซื้อขนมในร.ร.มาทานด้วยกัน เธอก็จะอ้างเหตุผลนี้ แต่มักจะมาหยิบกินโดยปากพูดว่าขอกินหน่อย ในขณะที่เอามือมาหยิบไป โดยยังไม่ได้รับอนุญาต (ขนมในร.ร.ก็ราคาประมาณ 15-30 บาท)
มักจะขอให้เพื่อนเลี้ยงขนมหรือซื้อของให้เสมอ เวลาเอาของมาให้เพื่อน ก็จะพูดสำทับว่า เธอต้องเอามาให้เราด้วยนะ แลกกันเพื่อความยุติธรรม แต่พอไม่กี่วันหลังจากได้ของตอบแทนกลับ เธอก็จะมาบอกว่าขอของที่ให้ไปคืน
มักจะเล่าให้แม่ฟังว่า โดนเพื่อนแกล้งแบบโน้นแบบนี้ โดนเพื่อนว่า แต่ความเป็นจริงคือเธอเป็นฝ่ายแกล้งเพื่อน เป็นฝ่ายว่าเพื่อน
ล่าสุดเด็ก ๆ ชวนกันไปซื้อขนมในซุปเปอร์มาร์เก็ต เธอก็บอกให้เพื่อนจ่ายค่าขนมให้เธอด้วย บอกว่าไม่แพง ซื้อให้หน่อยน้า (ทำเสียงอ้อน)
ลูกเราเคยไปเที่ยวกับเธอช่วงปิดเทอม 2 คน พอเปิดเทอมเธอก็ไปเล่าให้เพื่อนที่ห้องฟังว่า ไม่อยากไปไหนกับลูกเราแล้ว เพราะต้องจ่ายค่าเข้า ค่ากินให้ลูกเราหมด (ความจริงคือเราซื้อบัตรเข้าให้ลูก และฝากเงินค่าอาหารกลางวันให้แม่เธอ 500 บาท ซึ่งแม่เธอก็ไม่ได้ทอน บอกว่าลูกเรากินเก่งมาก แต่ความจริงคือลูกเรากินอะไรไม่ค่อยเป็น) แต่ตอนอยู่กับลูกเรา เธอบอกว่าสนุกมากอยากเที่ยวแบบนี้อีก ไว้นัดกันอีกนะ
อุปกรณ์การเรียน เช่น สีไม้ เธอก็มียี่ห้อเดียวกับลูกเรา แต่เธอจะไม่ใช้จะมาหยิบของลูกไปใช้โดยพลการ ใช้จนไส้กุด จนลูกเราต้องขอคืน
เราพยายามบอกให้ลูกเราห่าง ๆ กับเพื่อนคนนี้ แต่ทุกพักเที่ยงเธอก็จะตามแต่กลุ่มของลูก
แรก ๆ เราก็คิดว่านิสัยเด็กคงไม่เป็นไร พ่อแม่อาจไม่พร้อมเรื่องเงิน แต่มาขอกิน ขอให้เลี้ยงบ่อย ๆ ก็ใช่เรื่อง
และที่น่าเป็นห่วงคือพฤติกรรมการเล่าเรื่องให้แม่ฟังว่าตัวเองโดนกระทำ แต่คงามจริงแล้วตัวเองเป็นคนกระทำ เราว่าข้อนี้น่ากังวลมาก อีกหน่อยโตไปจะเป็นคนมี 2 โลกหรือเปล่า?
พยายามให้ลูกสาวห่างจากเพื่อนคนนี้แล้ว แต่ก็ห่างไม่ได้ซักที ตอนแรกคิดว่าจบป.6 จะแยกย้ายกันไปแต่ก็ดันเลือกต่อร.ร.เดียวกันอีก
เราควรบอกแม่เขามั้ยคะ เผื่อจะได้แก้ไขพฤติกรรมลูกได้ทัน หรือปล่อยผ่านเพราะไม่ใช่เรื่องของเรา (ทุกคนจะบอกแบบนี้หมดเลย)