สวัสดีครับ ผมอึดอัดใจ และเครียดมาก ตอนนี้ผมอายุ 29 ปีแล้ว แต่มีปัญหาคือปากสั่นตลอด
โดยปกติทั่วไป บางคนจะมีอาการคือ เวลาต้องแสดงออก หรือหน้าห้องเรียน หน้าห้องประชุม จะมีบ้าง หนักบ้าง เบาบ้าง เป็นบางครั้งคราว
ต้องบอกก่อนนะครับ ว่านิสัยผมเป็นคนร่าเริง ตลก เพื่อนๆที่รู้จักจะมองว่าผมเป็นคนกล้าพูด กล้าทำ แต่บางทีในความขัดแย้งของร่างกายผม ก็คือปากของผมจะกระตุกและสั่น
อาการของตัวผม คือเวลาคุยกับเพื่อนๆที่ทำงานปกติก็ยังเป็น ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เพราะสมัยเด็ก เป็นคนกล้าบ้าบิ่นคนนึง และไม่เคยมีอาการแบบนี้ จนเริ่มอยู่ช่วง ม.ปลาย ที่เป็นครั้งแรก และหลังจากนั้น เวลาแสดงออกหน้าขั้นเรียนก็จะเป็นมาตลอด จนไม่กล้าแสดงออกในที่ๆคนมากๆ เพราะทั้งปากทั้งมือจะสั่นตลอดเวลา ปากผมนี่กระตุกแบบ มองไกลๆ 10 เมตรยังเห็นได้ชัดเลยครับ 5555
นับเวลาจาก ม.ปลาย มาถึงอายุ 29 ก็ถือว่า 10 กว่าปีได้แล้ว ผมยังใช้ชีวิตรวมกับอาการแบบนี้มาตลอด โดยพยายามให้กำลังใจตัวเอง ยิ้มหน้ากระจก ฟังธรรม พยายามปล่อยวาง แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ จนจำใจต้องยอมรับอาการของตัวเอง และใช้ชีวิตร่วมกับมัน
แต่ความเครียดมันไม่ได้หายไปครับ ทุกครั้งที่คุยกับเพื่อนบ้านใหม่ๆ พี่ที่ทำงาน หรือเพื่อนรักสมัยเด็กๆ ก็จะเริ่มปากกระตุก ยิ่งเขาเห็น และเขามองมาที่ปากผม มันก็ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ผมอยากจบบทสนทนาทิ้งแล้วเดินหนี แต่ก็ทำไม่ได้ ต้องฝืนยิ้มคุย ปากเจื่อนๆปนกระตุกๆไปอย่างนั้น จนกว่าเขาจะไป คือจะ 5-10 นาที แต่ละวินาทีมันเป็นเวลาที่ยาวนานสำหรับผมมาก
ขนาดเพื่อนที่ทำงาน คุยกันทุกวัน ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ จะถือว่าสนิทกัน แต่บางครั้ง อยู่ดีๆก็เริ่มปากเจื่อนๆ และกระตุกออกมา จนผมต้องหยุด นิ่ง เงียบ แล้วเป็นผู้ฟังอย่างเดียว
มีอีกหลายๆเหตุการณ์มากครับ เพราะมันแทบอยู่ในชีวิตประจำวันของผมเลยก็ว่าได้ ดีที่ทุกวันนี้ใส่แมส มันเลยช่วยลดอาการปากกระตุกของผมได้
เอ้อ และมันตลกอยู่อย่างนึง ในบางทีผมทดลองกับตัวเอง โดยการเอาแมสออกแล้วพูดคุยกับพี่ที่ทำงาน ผลคือ หน้าจะเริ่มเจื่อนๆ และปากจะเริ่มกระตุกอีก จนต้องใส่แมส พอใส่แมส อาการจะเบาลง หรือหายไปก็มี ผมก็ทั้งเครียดทั้งตลกกับตัวเองนะครับ ไม่รู้ว่าจิตผมมันป่วยขนาดไหน
ตัวตนของผมในสังคม ก็เหมือนคนปกติทั่วไป สนุกสนาน เฮฮา หยอกแหย่คนไปทั่วปกติ เหมือนคนร่าเริงคนนึง
แต่ตัวตนภายในของผม ผมเบื่อ รู้สึกหน่าย และชอบอยู่ตัวคนเดียว และอยากอยู่กับตัวเองมากกว่าอยู่สังคม
อาจจะยาวไปหน่อยนะครับ ผมอยากทราบว่า มีใครเคยมีอาการแบบนี้แล้วหายไหมครับ มีวิธีรักษายังไงบ้าง ผมไม่เคยหาหมอเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ถ้ามันรักษาหายผมก็อยากรักษานะครับ เพราะการที่ผมเป็นแบบนี้ มันปิดโอกาสมากมายหลายๆอย่างในชีวิตผมจริงๆ
ขอบคุณครับ
มีปัญหา ปากสั่นเวลาคุยกับใคร (หนักมาก) ยาวหน่อยนะครับ
โดยปกติทั่วไป บางคนจะมีอาการคือ เวลาต้องแสดงออก หรือหน้าห้องเรียน หน้าห้องประชุม จะมีบ้าง หนักบ้าง เบาบ้าง เป็นบางครั้งคราว
ต้องบอกก่อนนะครับ ว่านิสัยผมเป็นคนร่าเริง ตลก เพื่อนๆที่รู้จักจะมองว่าผมเป็นคนกล้าพูด กล้าทำ แต่บางทีในความขัดแย้งของร่างกายผม ก็คือปากของผมจะกระตุกและสั่น
อาการของตัวผม คือเวลาคุยกับเพื่อนๆที่ทำงานปกติก็ยังเป็น ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เพราะสมัยเด็ก เป็นคนกล้าบ้าบิ่นคนนึง และไม่เคยมีอาการแบบนี้ จนเริ่มอยู่ช่วง ม.ปลาย ที่เป็นครั้งแรก และหลังจากนั้น เวลาแสดงออกหน้าขั้นเรียนก็จะเป็นมาตลอด จนไม่กล้าแสดงออกในที่ๆคนมากๆ เพราะทั้งปากทั้งมือจะสั่นตลอดเวลา ปากผมนี่กระตุกแบบ มองไกลๆ 10 เมตรยังเห็นได้ชัดเลยครับ 5555
นับเวลาจาก ม.ปลาย มาถึงอายุ 29 ก็ถือว่า 10 กว่าปีได้แล้ว ผมยังใช้ชีวิตรวมกับอาการแบบนี้มาตลอด โดยพยายามให้กำลังใจตัวเอง ยิ้มหน้ากระจก ฟังธรรม พยายามปล่อยวาง แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ จนจำใจต้องยอมรับอาการของตัวเอง และใช้ชีวิตร่วมกับมัน
แต่ความเครียดมันไม่ได้หายไปครับ ทุกครั้งที่คุยกับเพื่อนบ้านใหม่ๆ พี่ที่ทำงาน หรือเพื่อนรักสมัยเด็กๆ ก็จะเริ่มปากกระตุก ยิ่งเขาเห็น และเขามองมาที่ปากผม มันก็ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ผมอยากจบบทสนทนาทิ้งแล้วเดินหนี แต่ก็ทำไม่ได้ ต้องฝืนยิ้มคุย ปากเจื่อนๆปนกระตุกๆไปอย่างนั้น จนกว่าเขาจะไป คือจะ 5-10 นาที แต่ละวินาทีมันเป็นเวลาที่ยาวนานสำหรับผมมาก
ขนาดเพื่อนที่ทำงาน คุยกันทุกวัน ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ จะถือว่าสนิทกัน แต่บางครั้ง อยู่ดีๆก็เริ่มปากเจื่อนๆ และกระตุกออกมา จนผมต้องหยุด นิ่ง เงียบ แล้วเป็นผู้ฟังอย่างเดียว
มีอีกหลายๆเหตุการณ์มากครับ เพราะมันแทบอยู่ในชีวิตประจำวันของผมเลยก็ว่าได้ ดีที่ทุกวันนี้ใส่แมส มันเลยช่วยลดอาการปากกระตุกของผมได้
เอ้อ และมันตลกอยู่อย่างนึง ในบางทีผมทดลองกับตัวเอง โดยการเอาแมสออกแล้วพูดคุยกับพี่ที่ทำงาน ผลคือ หน้าจะเริ่มเจื่อนๆ และปากจะเริ่มกระตุกอีก จนต้องใส่แมส พอใส่แมส อาการจะเบาลง หรือหายไปก็มี ผมก็ทั้งเครียดทั้งตลกกับตัวเองนะครับ ไม่รู้ว่าจิตผมมันป่วยขนาดไหน
ตัวตนของผมในสังคม ก็เหมือนคนปกติทั่วไป สนุกสนาน เฮฮา หยอกแหย่คนไปทั่วปกติ เหมือนคนร่าเริงคนนึง
แต่ตัวตนภายในของผม ผมเบื่อ รู้สึกหน่าย และชอบอยู่ตัวคนเดียว และอยากอยู่กับตัวเองมากกว่าอยู่สังคม
อาจจะยาวไปหน่อยนะครับ ผมอยากทราบว่า มีใครเคยมีอาการแบบนี้แล้วหายไหมครับ มีวิธีรักษายังไงบ้าง ผมไม่เคยหาหมอเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ถ้ามันรักษาหายผมก็อยากรักษานะครับ เพราะการที่ผมเป็นแบบนี้ มันปิดโอกาสมากมายหลายๆอย่างในชีวิตผมจริงๆ
ขอบคุณครับ