คบกับผู้ชายคนนี้7ปี ที่ผ่านมาไม่เคยมีปัญหากันเรื่องมือที่สามเลยเพราะเชื่อใจไว้ใจเขามากๆ
จนวันหนึ่งเราต้องย้ายที่ทำงานและแยกกันอยู่แต่เขาจะย้ายตามมาอีกสามเดือนหลัง ยังไม่ทันสามเดือนก็มีผู้หญิงมาแสดงตัวกับเราว่าพวกเขาทั้งคู่คุยกันอยู่และบอกอีกว่าแฟนเราจะเลิกกับเราด้วย
หลังจากที่รู้แบบนั้นเราก็เหยียบคันเร่งไปหาเขาทันทีเพราะผู้หญิงคนนี้เพื่อนที่ทำงานเราเคยเตือนว่าเห็นทั้งคู่ไปกินข้าวช่วงพักด้วยกันบ่อยๆ
แต่ความจริงมันเจ็บปวดยิ่งกว่า สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นบอกมันเจ็บน้อยกว่าคนของเราที่พูดว่า อยากเก็บไว้ทั้งสองคนผู้หญิงคนนั้นเขาก็รูสึกรักจริงๆเหมือนกัน ตอนนั้นเรานิ่งไปได้แต่ร้องไห้ต่อหน้าเขาพูดอะไรไม่ออกก่อนจะตัดสินใจขับรถกลับมา
เป็นการเดินทางจากระยองมากรุงเทพที่ยาวนานที่สุดเลยวันนั้นเพราะน้ำตาไหลตลอดทางไม่ยอมหยุด เขาก็โทรมาหาเราเป็นร้อยสายได้ตั้งแต่กลับออกมาจนอีกสองวันเขาก็ตามมาง้อเราสามวันได้แต่เราไม่พูดด้วยเลย จนเขากลับไปลาออกและยอมเล่าให้แม่เขาฟังเรื่องทั้งหมดขอให้แม่เขาช่วยมาง้อเรา แม่เขาจะไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้และเอ็นดูเรามากแต่ท่านก็ยอมให้เราตัดสินใจเองตามที่ควร
เขาตัดขาดกับผู้หญิงคนนั้นไปเพราะผู้หญิงเหมือนจะโกรธและทักแชทมาหาเรายาวเหยียด
เราไม่ติดต่อกับเขาเกือบสองเดือนก็มารู้ว่าเขาย้ายมาอยู่กับน้าอีกคนแล้วซึ่งไม่ได้อยู่ห่างจากเราเท่าไหร่นัก เขาก็ยังมาหาเราทุกวันเจอบ้างไม่เจอบ้างเพราะเขาเริ่มทำงานแล้ว(มาเห็นแค่เราเดินลงจากรถขึ้นหอพักแค่นั้นและไม่ได้คุกคามเราเลย)
เราตัดสินใจรับฟังเขาและคืนดีกับเขาเพราะเขาไม่ได้มีอะไรกันกับผู้หญิงคนนั้นและไม่เคยข้างแรมด้วยกัน คืนดีด้วยความที่เราก็รักเขาอยู่ เราคืนดีกับเขาได้เกือบครึ่งปีแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่หลังๆคำพูดของเขาที่เคยพูดว่าเขาก็รักผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหมือนกันมันทำให้เราสับสน ทั้งที่พยายามเลี่ยงไม่คิดแล้วแต่พอเห็นหน้าเขาเราก็อดคิดไม่ได้จริงๆ รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นไฟให้ได้และเริ่มอึดอัดเวลาที่อยู่กับเขาและมากขึ้นจนเขาสัมผัสได้ เราเลยตัดสนใจบอกเลิกเขาและพูดไปตรงๆเขาก็ยินยอมแต่โดยดี
ตอนนี้เลิกกันได้ปีกว่าแล้วมีความสุขดีรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูกไม่มีความรู้สึกเสียใจไม่ได้ฟูมฟายอะไรเลย
ส่วนเขาเพื่อนทักมาบอกเราว่าเขายังไม่ลบรูปคู่เราและยังแชร์รูปเราด้วยแคปชั่นที่บอกว่าคิดถึงเสมออยู่ตลอด มีบ้างที่โทรมาหาแล้วรอให้เราพูดก่อนแล้วก็วางไป(เป็นเบอร์สำคัญซึ่งจะมีแค่เขาคนเดียวที่รู้)
เล่าแบบรวบรัดจริงๆพิมพ์ยาวแล้วย่อลง อยากถามว่าเราผิดไหมคะ เพื่อนเขาบางคนก็ยังโทษเราอยู่ที่ไปให้ความหวังเขาและสุดท้ายก็ทิ้งเขา
ให้โอกาสคนที่เคยนอกใจเราแต่แล้วก็ทำไม่ได้ เราผิดไหมคะ?
จนวันหนึ่งเราต้องย้ายที่ทำงานและแยกกันอยู่แต่เขาจะย้ายตามมาอีกสามเดือนหลัง ยังไม่ทันสามเดือนก็มีผู้หญิงมาแสดงตัวกับเราว่าพวกเขาทั้งคู่คุยกันอยู่และบอกอีกว่าแฟนเราจะเลิกกับเราด้วย
หลังจากที่รู้แบบนั้นเราก็เหยียบคันเร่งไปหาเขาทันทีเพราะผู้หญิงคนนี้เพื่อนที่ทำงานเราเคยเตือนว่าเห็นทั้งคู่ไปกินข้าวช่วงพักด้วยกันบ่อยๆ
แต่ความจริงมันเจ็บปวดยิ่งกว่า สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นบอกมันเจ็บน้อยกว่าคนของเราที่พูดว่า อยากเก็บไว้ทั้งสองคนผู้หญิงคนนั้นเขาก็รูสึกรักจริงๆเหมือนกัน ตอนนั้นเรานิ่งไปได้แต่ร้องไห้ต่อหน้าเขาพูดอะไรไม่ออกก่อนจะตัดสินใจขับรถกลับมา
เป็นการเดินทางจากระยองมากรุงเทพที่ยาวนานที่สุดเลยวันนั้นเพราะน้ำตาไหลตลอดทางไม่ยอมหยุด เขาก็โทรมาหาเราเป็นร้อยสายได้ตั้งแต่กลับออกมาจนอีกสองวันเขาก็ตามมาง้อเราสามวันได้แต่เราไม่พูดด้วยเลย จนเขากลับไปลาออกและยอมเล่าให้แม่เขาฟังเรื่องทั้งหมดขอให้แม่เขาช่วยมาง้อเรา แม่เขาจะไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้และเอ็นดูเรามากแต่ท่านก็ยอมให้เราตัดสินใจเองตามที่ควร
เขาตัดขาดกับผู้หญิงคนนั้นไปเพราะผู้หญิงเหมือนจะโกรธและทักแชทมาหาเรายาวเหยียด
เราไม่ติดต่อกับเขาเกือบสองเดือนก็มารู้ว่าเขาย้ายมาอยู่กับน้าอีกคนแล้วซึ่งไม่ได้อยู่ห่างจากเราเท่าไหร่นัก เขาก็ยังมาหาเราทุกวันเจอบ้างไม่เจอบ้างเพราะเขาเริ่มทำงานแล้ว(มาเห็นแค่เราเดินลงจากรถขึ้นหอพักแค่นั้นและไม่ได้คุกคามเราเลย)
เราตัดสินใจรับฟังเขาและคืนดีกับเขาเพราะเขาไม่ได้มีอะไรกันกับผู้หญิงคนนั้นและไม่เคยข้างแรมด้วยกัน คืนดีด้วยความที่เราก็รักเขาอยู่ เราคืนดีกับเขาได้เกือบครึ่งปีแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่หลังๆคำพูดของเขาที่เคยพูดว่าเขาก็รักผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหมือนกันมันทำให้เราสับสน ทั้งที่พยายามเลี่ยงไม่คิดแล้วแต่พอเห็นหน้าเขาเราก็อดคิดไม่ได้จริงๆ รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นไฟให้ได้และเริ่มอึดอัดเวลาที่อยู่กับเขาและมากขึ้นจนเขาสัมผัสได้ เราเลยตัดสนใจบอกเลิกเขาและพูดไปตรงๆเขาก็ยินยอมแต่โดยดี
ตอนนี้เลิกกันได้ปีกว่าแล้วมีความสุขดีรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูกไม่มีความรู้สึกเสียใจไม่ได้ฟูมฟายอะไรเลย
ส่วนเขาเพื่อนทักมาบอกเราว่าเขายังไม่ลบรูปคู่เราและยังแชร์รูปเราด้วยแคปชั่นที่บอกว่าคิดถึงเสมออยู่ตลอด มีบ้างที่โทรมาหาแล้วรอให้เราพูดก่อนแล้วก็วางไป(เป็นเบอร์สำคัญซึ่งจะมีแค่เขาคนเดียวที่รู้)
เล่าแบบรวบรัดจริงๆพิมพ์ยาวแล้วย่อลง อยากถามว่าเราผิดไหมคะ เพื่อนเขาบางคนก็ยังโทษเราอยู่ที่ไปให้ความหวังเขาและสุดท้ายก็ทิ้งเขา