สวัสดีค่ะ เราคบกับแฟนเรามาได้ 1ปี 5เดือนค่ะ เราอายุกำลังจะ18ทั้งคู่แล้ว แต่รู้สึกว่ายังทำตัวเด็กอยู่555
เริ่มกันเลยนะคะ เรากับแฟนเจอกันผ่านเพื่อนเก่าแฟนค่ะ ซึ่งเพื่อเก่าแฟนคือเพื่อนปัจจุบันของเรา วันนั้นเพื่อนเรามันทักแฟนเรา เลยเลยว่า
อ่าว ทำไมน่ารักจัง ติดต่อให้หน่อย เราเลยให้เพื่อนมันติดต่อให้ คุยกันถูกคอกัน เลยคบกัน
คบกันได้4เดือน เรารู้สึกว่าเค้าโอเคนะคะ ตามประสาวัยรุ่นเนอะ ซึ่งเรามาเรียน เราเช่าหออยู่เราก็ให้เค้ามาอยู่ด้วย พอปิดเทอม
เราขอไปทำงานพาร์ทไทม์ที่บ้านเขา พ่อกับแม่เขาก็รู้นะคะ เค้าก็ให้ไป ก็ทำช่วยกัน อยู่ด้วยกันมา7-8เดือน นิสัยเขาเริ่มออกค่ะ
เขาปล่อยให้เราอยู่กับแม่เขา กับน้องเขา แล้วเขาหนีเราออกไปเตะบอล ซึ่งมันไม่ใช่บ้านเรา เราทำตัวไม่ถูก เราก็โกรธ เราก็งอน
แต่เขาว่าเรา ปัญญาอ่อน ว่าเราจนเราร้องไห้ แต่เราไม่มีรถกลับบ้าน ไม่กล้าโทรหาพ่อแม่ด้วย เพราะดึกแล้ว เราเลยพยายามทำใจอยู่ต่อ
เพราะอยากได้เงินไปเรียน แบ่งเบาภาระพ่อกับแม่ พออยู่ด้วยกันจนถึง1ปี เหมือนเรารู้สึกว่า เค้าคิดว่าเราคงไม่ไปไหน โกรธแล้วก็ลืมเอง
แบบเขาด่าเรา ว่าเรา ตื่นเช้ามาเราโกรธนะแต่เราไม่แสดงออก เขาไม่ง้อ ไม่ขอโทษเราเลย เขาคงคิดว่ายังไงเราก็คงไม่หนีจากเค้าหรอก
แต่พอปีใหม่ทีผ่านมา เราย้ายบ้านเค้า ไปพักอยู่บ้านญาติ เรารู้สึกโล่งมากๆ รู้สึกแบบเรามีทางเลือก เรามีรถขับ มีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ เวลาทะเลาะกัน
เรากล้าหนีไปนอนหอเพื่อนได้ เรารู้สึกว่าเราไม่รักเขาแล้ว รู้สึกเบื่อเขา
แล้วยิ่งตอนคบรอบที่ผ่านมานี้ ช่วงเดือนกุมภา เราบอกเลิกเขาค่ะ เราบอกว่าเราอยากมีอิสระ อยากไปนอนหอเพื่อนแบบไม่ต้องห่วงแฟน
อยากอยู่กับเพื่อน อยากโฟกัสกับครอบครัว ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากมีใครเลยตอนนี้
แต่เขาไม่ยอมเลิกค่ะ เขาขอโทษเรา ร้องไห้ใส่เรา ซึ่งเราก็ต้องยอมใจอ่อน เพราะสงสาร ตอนนี้รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้รักเขาแล้ว ที่ทนอยู่เพราะสงสารเขาซึ่งที่บ้านเขามีแม่แค่คนเดียว พ่อเขาพึ่งเสีย แล้วมีลูก3คน แฟนเราเป็นพี่คนกลาง เวลานอนต้องนอนในออฟฟิสรวมกัน เพราะอยู่บ้านมันไกลจาก รร. และที่ทำงานค่ะ
แล้วเวลานอนรวมนี่ พี่คนโตเขาเล่นเกมเสียงดังมาก ตี2-3ยังตะโกนแบบไม่เกรงใจใครเลย แม่บอกก็ด่าแม่ ตะคอกใส่แม่ ทั้งๆที่อายุ23แล้ว ไม่ทำงานเลย วันๆผลาญแต่แม่ น้องเล็กพึ่งอยู่ป.1
เราเลยรู้สึกว่า แฟนเรามีแค่เราคนเดียว ถ้าเราบอกเลิกเขา เขาจะอยู่ยังไง แม่จะใส่ใจเขามั้ย เขาจะกินจะนอนยังไง
เหมือนชีวิตเขา ขึ้นอยู่กับเราอ่ะค่ะ เราเลยรู้สึกไม่โอเค เพราะชีวิตใครชีวิตมัน ทำไมต้องให้เราคอยบอก คอยสอน คอยกำหนดให้ว่าต้องทำอะไร ทำนั่นทำนี่ทำยังไง ซึ่งแค่เรา เราก็จะเอาตัวเองไม่รอดแล้ว เราเลยรู้สึกเบื่อค่ะ เราจะทำยังไงดี เราจะใจแข็งบอกเลิกเขา หรือ รอเลิกตอนไปฝึกงาน มันค่อยห่างกัน
ปล. เราจะไปฝึกงาน 15เม.ย กลับมาอีกที1 ตค.
อยู่ดีๆก็เบื่อแฟน อยากอยู่คนเดียว ตัดสินใจเลิกกับแฟนดีไหมค่อยไม่ทำให้เขาเสียใจ
เริ่มกันเลยนะคะ เรากับแฟนเจอกันผ่านเพื่อนเก่าแฟนค่ะ ซึ่งเพื่อเก่าแฟนคือเพื่อนปัจจุบันของเรา วันนั้นเพื่อนเรามันทักแฟนเรา เลยเลยว่า
อ่าว ทำไมน่ารักจัง ติดต่อให้หน่อย เราเลยให้เพื่อนมันติดต่อให้ คุยกันถูกคอกัน เลยคบกัน
คบกันได้4เดือน เรารู้สึกว่าเค้าโอเคนะคะ ตามประสาวัยรุ่นเนอะ ซึ่งเรามาเรียน เราเช่าหออยู่เราก็ให้เค้ามาอยู่ด้วย พอปิดเทอม
เราขอไปทำงานพาร์ทไทม์ที่บ้านเขา พ่อกับแม่เขาก็รู้นะคะ เค้าก็ให้ไป ก็ทำช่วยกัน อยู่ด้วยกันมา7-8เดือน นิสัยเขาเริ่มออกค่ะ
เขาปล่อยให้เราอยู่กับแม่เขา กับน้องเขา แล้วเขาหนีเราออกไปเตะบอล ซึ่งมันไม่ใช่บ้านเรา เราทำตัวไม่ถูก เราก็โกรธ เราก็งอน
แต่เขาว่าเรา ปัญญาอ่อน ว่าเราจนเราร้องไห้ แต่เราไม่มีรถกลับบ้าน ไม่กล้าโทรหาพ่อแม่ด้วย เพราะดึกแล้ว เราเลยพยายามทำใจอยู่ต่อ
เพราะอยากได้เงินไปเรียน แบ่งเบาภาระพ่อกับแม่ พออยู่ด้วยกันจนถึง1ปี เหมือนเรารู้สึกว่า เค้าคิดว่าเราคงไม่ไปไหน โกรธแล้วก็ลืมเอง
แบบเขาด่าเรา ว่าเรา ตื่นเช้ามาเราโกรธนะแต่เราไม่แสดงออก เขาไม่ง้อ ไม่ขอโทษเราเลย เขาคงคิดว่ายังไงเราก็คงไม่หนีจากเค้าหรอก
แต่พอปีใหม่ทีผ่านมา เราย้ายบ้านเค้า ไปพักอยู่บ้านญาติ เรารู้สึกโล่งมากๆ รู้สึกแบบเรามีทางเลือก เรามีรถขับ มีเพื่อนอยู่ใกล้ๆ เวลาทะเลาะกัน
เรากล้าหนีไปนอนหอเพื่อนได้ เรารู้สึกว่าเราไม่รักเขาแล้ว รู้สึกเบื่อเขา
แล้วยิ่งตอนคบรอบที่ผ่านมานี้ ช่วงเดือนกุมภา เราบอกเลิกเขาค่ะ เราบอกว่าเราอยากมีอิสระ อยากไปนอนหอเพื่อนแบบไม่ต้องห่วงแฟน
อยากอยู่กับเพื่อน อยากโฟกัสกับครอบครัว ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากมีใครเลยตอนนี้
แต่เขาไม่ยอมเลิกค่ะ เขาขอโทษเรา ร้องไห้ใส่เรา ซึ่งเราก็ต้องยอมใจอ่อน เพราะสงสาร ตอนนี้รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้รักเขาแล้ว ที่ทนอยู่เพราะสงสารเขาซึ่งที่บ้านเขามีแม่แค่คนเดียว พ่อเขาพึ่งเสีย แล้วมีลูก3คน แฟนเราเป็นพี่คนกลาง เวลานอนต้องนอนในออฟฟิสรวมกัน เพราะอยู่บ้านมันไกลจาก รร. และที่ทำงานค่ะ
แล้วเวลานอนรวมนี่ พี่คนโตเขาเล่นเกมเสียงดังมาก ตี2-3ยังตะโกนแบบไม่เกรงใจใครเลย แม่บอกก็ด่าแม่ ตะคอกใส่แม่ ทั้งๆที่อายุ23แล้ว ไม่ทำงานเลย วันๆผลาญแต่แม่ น้องเล็กพึ่งอยู่ป.1
เราเลยรู้สึกว่า แฟนเรามีแค่เราคนเดียว ถ้าเราบอกเลิกเขา เขาจะอยู่ยังไง แม่จะใส่ใจเขามั้ย เขาจะกินจะนอนยังไง
เหมือนชีวิตเขา ขึ้นอยู่กับเราอ่ะค่ะ เราเลยรู้สึกไม่โอเค เพราะชีวิตใครชีวิตมัน ทำไมต้องให้เราคอยบอก คอยสอน คอยกำหนดให้ว่าต้องทำอะไร ทำนั่นทำนี่ทำยังไง ซึ่งแค่เรา เราก็จะเอาตัวเองไม่รอดแล้ว เราเลยรู้สึกเบื่อค่ะ เราจะทำยังไงดี เราจะใจแข็งบอกเลิกเขา หรือ รอเลิกตอนไปฝึกงาน มันค่อยห่างกัน
ปล. เราจะไปฝึกงาน 15เม.ย กลับมาอีกที1 ตค.