แฟนเราไม่เคยช่วยทำอะไรเลยค่ะ เขาเคยมีธุรกิจกิจหลายอย่าง ส่วนเราก็เคยมีงานประจำของเราค่ะ
พอคบกันได้ซักพัก เขาจับได้ว่าลูกน้องโกงเขา เขาไล่ออกหมด แล้วให้เรามาช่วยทำให้ และให้เราออกจากงาน
เราทำคนเดียวทุกอย่างค่ะ เขาแทบไม่ช่วยเลย ทำทุกอย่างตั้งแต่งานบ้านงานเรือน ดูแลทุกอย่างในบ้าน
และยังต้องมาทำงานให้เขาอีก แรกๆเราก็สงสารและเห็นใจก็อยากช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่พอนานๆไป
มันเริ่มหนักขึ้นค่ะ ชีวิตเราแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย แทบไม่ได้ออกไปไหน เริ่มห่างหายจากสังคม
ส่วนแฟนเรา ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปต่างประเทศ ได้ไปพบปะเพื่อนฝูง ได้ออกไปนั่นไปนี่ทุกวัน
ส่วนเราได้แต่นั่งทำงานคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว เงินไม่เคยได้ใช้เลยค่ะ นานทีจะมีบ้างที่เขาจะซื้อของให้
เช่น มือถือ ไอแพด กระเป๋า แต่เราไม่ได้รู้สึกดีใจเลยค่ะ เราอยากไปใช้ชีวิตบ้าง จนมีความคิดวูบหนึ่งว่าอยากกลับไปโสดเหมือนเดิม
ตอนโสด เราได้ใช้ชีวิตของเราค่ะ มีเพื่อน มีสังคม ไปเที่ยวธรรมชาติ ไปคาเฟ่ ไปกินอะไรอร่อยๆ จะนอนจะตื่นตอนไหนก็ได้ คือสบายใจมาก
จนถึงจุดสุดท้าย เราก็ตัดสินใจพูดกับเขาตรงๆนะคะ ว่าเราไม่อยากทำแล้ว เคาอยากไปหาทำงานของเราเอง อยากไปใช้ชีวิตของตัวเอง
เขาก็เหมือนเครียดๆแล้วบอกว่าทำเพื่ออนาคตพวกเรา เขาลงทุนกับธุรกิจหมดไปเยอะแล้ว จะทิ้งเขาแบบนี้หรอ
เรารู้สึกแย่เลยค่ะ แถมเขายังบอกว่าเรา ไม่ทำอะไรเลย ทำอะไรก็ทำแบบส่งๆ เราได้ยินคือเสียใจมากค่ะ
สามสี่ปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเห็นเราทำดีเลยหรอค่ะ ทำอาหารให้กิน ซักผ้า กวาดบ้าน งานบ้านงานเรือนเราไม่เคยตก
ธุรกิจงานของเขาเราก็ทำให้หมด เราแทบสูญเสียตัวตนของตัวเองไปเกือบทั้งชีวิต อยากเลิกก็อยากเลิกค่ะ แต่มันมีปัญหาเยอะมาก
1. พอจะไปสมัครงานก็ไม่มีใครอยากรับแล้ว ทั้งมีแค่วุฒิม.3 และอายุที่ 30+ แล้ว
2.เราไม่มีบ้านให้กลับค่ะ ครอบครัวเราเป็นหนี้สิน แยกย้ายกันไปทางอื่นหมด บ้านก็ไม่มี
3.จะไปหาเช่าหอเริ่มใหม่ ก็ไม่มึเงินติดตัวเลยค่ะ ถ้าเลิกกันคือห้ามเอาอะไรไปค่ะ
4.อยากหนีมากๆค่ะ จะไปอาศัยเพื่อนก็เกรงใจ เพราะเพื่อนๆ แต่งงานมีลูกมีสามีกันหมด
5.อยากบอก ผญ ทุกคน มากๆ ว่าอย่าออกจากงานประจำ เพื่อ ผช แบบเราเลยนะคะ กอดงานอาชีพของตัวเองให้แน่นๆ
อย่างน้อยเรายังมีจุดยืนของเราค่ะ และเราก็ไม่โทษใครเลย เราพลาดเองและเลือกเองค่ะ
เราเครียดมากจนป่วยต้องไปพบจิตแพทย์บ่อยๆ ทั้งร่างกายสุขภาพก็เริ่มแย่ค่ะ
ตอนนี้แค่รู้สึกดิ่งมาก ไม่รู้จะไปพูดกับใคร คนรอบตัวก็มึแต่นินทารอสมน้ำหน้าหมด
เลยตัดสินใจสมัครพันทิปเพื่อระบายความรู้สึกที่อัดอั้นมานาน เผื่อจิตใจจะดีขึ้นบ้างค่ะ
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ยินดีรับฟังความเห็นทุกคนค่ะ 🙏
คบกันแฟนแล้วรู้สึกเหมือนเขาอยากมีเราไว้เป็นขี้ข้า
พอคบกันได้ซักพัก เขาจับได้ว่าลูกน้องโกงเขา เขาไล่ออกหมด แล้วให้เรามาช่วยทำให้ และให้เราออกจากงาน
เราทำคนเดียวทุกอย่างค่ะ เขาแทบไม่ช่วยเลย ทำทุกอย่างตั้งแต่งานบ้านงานเรือน ดูแลทุกอย่างในบ้าน
และยังต้องมาทำงานให้เขาอีก แรกๆเราก็สงสารและเห็นใจก็อยากช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่พอนานๆไป
มันเริ่มหนักขึ้นค่ะ ชีวิตเราแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย แทบไม่ได้ออกไปไหน เริ่มห่างหายจากสังคม
ส่วนแฟนเรา ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปต่างประเทศ ได้ไปพบปะเพื่อนฝูง ได้ออกไปนั่นไปนี่ทุกวัน
ส่วนเราได้แต่นั่งทำงานคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว เงินไม่เคยได้ใช้เลยค่ะ นานทีจะมีบ้างที่เขาจะซื้อของให้
เช่น มือถือ ไอแพด กระเป๋า แต่เราไม่ได้รู้สึกดีใจเลยค่ะ เราอยากไปใช้ชีวิตบ้าง จนมีความคิดวูบหนึ่งว่าอยากกลับไปโสดเหมือนเดิม
ตอนโสด เราได้ใช้ชีวิตของเราค่ะ มีเพื่อน มีสังคม ไปเที่ยวธรรมชาติ ไปคาเฟ่ ไปกินอะไรอร่อยๆ จะนอนจะตื่นตอนไหนก็ได้ คือสบายใจมาก
จนถึงจุดสุดท้าย เราก็ตัดสินใจพูดกับเขาตรงๆนะคะ ว่าเราไม่อยากทำแล้ว เคาอยากไปหาทำงานของเราเอง อยากไปใช้ชีวิตของตัวเอง
เขาก็เหมือนเครียดๆแล้วบอกว่าทำเพื่ออนาคตพวกเรา เขาลงทุนกับธุรกิจหมดไปเยอะแล้ว จะทิ้งเขาแบบนี้หรอ
เรารู้สึกแย่เลยค่ะ แถมเขายังบอกว่าเรา ไม่ทำอะไรเลย ทำอะไรก็ทำแบบส่งๆ เราได้ยินคือเสียใจมากค่ะ
สามสี่ปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเห็นเราทำดีเลยหรอค่ะ ทำอาหารให้กิน ซักผ้า กวาดบ้าน งานบ้านงานเรือนเราไม่เคยตก
ธุรกิจงานของเขาเราก็ทำให้หมด เราแทบสูญเสียตัวตนของตัวเองไปเกือบทั้งชีวิต อยากเลิกก็อยากเลิกค่ะ แต่มันมีปัญหาเยอะมาก
1. พอจะไปสมัครงานก็ไม่มีใครอยากรับแล้ว ทั้งมีแค่วุฒิม.3 และอายุที่ 30+ แล้ว
2.เราไม่มีบ้านให้กลับค่ะ ครอบครัวเราเป็นหนี้สิน แยกย้ายกันไปทางอื่นหมด บ้านก็ไม่มี
3.จะไปหาเช่าหอเริ่มใหม่ ก็ไม่มึเงินติดตัวเลยค่ะ ถ้าเลิกกันคือห้ามเอาอะไรไปค่ะ
4.อยากหนีมากๆค่ะ จะไปอาศัยเพื่อนก็เกรงใจ เพราะเพื่อนๆ แต่งงานมีลูกมีสามีกันหมด
5.อยากบอก ผญ ทุกคน มากๆ ว่าอย่าออกจากงานประจำ เพื่อ ผช แบบเราเลยนะคะ กอดงานอาชีพของตัวเองให้แน่นๆ
อย่างน้อยเรายังมีจุดยืนของเราค่ะ และเราก็ไม่โทษใครเลย เราพลาดเองและเลือกเองค่ะ
เราเครียดมากจนป่วยต้องไปพบจิตแพทย์บ่อยๆ ทั้งร่างกายสุขภาพก็เริ่มแย่ค่ะ
ตอนนี้แค่รู้สึกดิ่งมาก ไม่รู้จะไปพูดกับใคร คนรอบตัวก็มึแต่นินทารอสมน้ำหน้าหมด
เลยตัดสินใจสมัครพันทิปเพื่อระบายความรู้สึกที่อัดอั้นมานาน เผื่อจิตใจจะดีขึ้นบ้างค่ะ
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ยินดีรับฟังความเห็นทุกคนค่ะ 🙏