สวัสดีครับ ผมขอใช้พื้นที่ในการระบายหรือหาคำตอบสำหรับอารมณ์ผมตอนนี้ครับ ผมชื่อโดมครับอายุ27ปี
ผมคบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียน เธอเป็นเด็กมอปลาย ส่วนผมเป็นเด็กสายอาชีพ ผมกับเธอคบกันมาจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ 7 ปีแล้วครับ คือผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าบรู้ส่าเราคบกันเธอเข้ากับบ้านผมได้ดี และผมก็เข้ากันกับบ้านเธอได้
แฟนผมชื่อแจน เธอเป็นแฟนคนแรกที่ผมคบได้นานที่สุด ที่ผมตัดสินใจเลือกแจนเพราะ ผมอยู้กับแม่สองคนตั้งแต่เกิดและเธอโอเคที่จะอยู่กับผม
แจนเป็นคนที่ผมคอยตามใจมาโดยตลอด ผมยอมเธอทุกอย่างตั้งแต่วันแรกที่เราคบกันมาจนปัจจุบัน แจนเป็นคนอารมณ์ร้อนครับ ผมก็ยอมมาตลอดยอมง้อยอมขอโทษมาตลอด(คือเป็นฝ่ายผิดให้ตลอด) จนเราต่างคนต่างทำงานกันทั้งคู่ เวลามีปัญหาจากข้างนอกมาแจนก็จะชอบพาลใส่คนข้างๆก็คือผม จนบางทีเรามีปัญหากันบ่อยครั้งเรื่องอารมณ์ของแจน แจนเป็นผู้หญิงที่เก่งทุกอย่างเธอสามารถดูแลตัวเองได้ จนบางทีแจนไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกของผมสักเท่าไหร่ ผมเสียน้ำตาให้แจนมาโดยตลอด ผมก็ทนมาจนถึงทุกวันนี้ก็7ปีแล้วครับ ตั้งแต่ทำงานเราสองคนไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กันเลยบางวันไม่ได้คุยกันเลยแจนจะบอกว่าเหนื่อย......แล้วเราก็ตกลงแต่งงานกันเมื่อมกราคมที่ผ่านมา แต่ก่อนแต่งงาน2เดือน มีน้องคนนึงครับเธอเด็กกว่าผม4ปี ชื่อก้อย ก้อยเป็นผู้หญิงน่ารัก เอาใจใส่ผมดีมาก ซึ่งจากผมที่ต้องค่อยเอาใจใส่อยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด7ปี แล้วมาวันนี้มีก้อยที่ใส่ใจผมในทุกเรื่อง คอยให้กำลังใจเวลาที่ผมทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ค่อยคุยเป็นเพื่อน คอยปลอบใจเวลาผมเศร้า ซึ้งผมไม่ค่อยได้รับจากแจนสักเท่าไหร่ เราก็เริ่มคุยกันทุกวันจนความสัมพันเกิดขึ้น ผมรู้สึกรักก้อยและก้อยก็รักผม ก้อยไม่รู้ว่าผมกำลังจะแต่งงาน และมันก็ผิดที่ผมปล่อยให้ความสัมพันธ์เรามันเกิดขึ้นเพราะ ผมไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน เราก็คุยกันทุกวัน (หลายคนสงสัยทำไมคุยได้ทุกวัน เพราะผมกับแจนไม่เคยคุยโทรศัพท์ด้วยกันเลยเต็มที่ก็คุยแชทคำสองคำจบ)
จนมาถึงวันที่ผมกับแจนต้องแต่งงานกันจริงๆ แทนที่ผมจะบอกก้อยไปว่าผมกำลังจะแต่งงานแต่ผมกลับโกหกก้อยว่าไปทำงานต่างจังหวัด1อาทิตย์ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกรักก้อย อยากมีก้อยอยู่ด้วย และงานแต่งผมก็ผ่านพ้นไป หลังจากแต่งงานชีวิตผมก็เข้าลูบเดิม แจนทำงานไม่ค่อยสนใจผมเหมือนเดิม อารมณ์เหมือนเดิม ผมก็ยังคุยกับก้อยเหมือนเดิมความสัมพันธ์เรามากขึ้นทุกวันผ่านมา6เดือน จนก้อยตัดสินใจพาผมไปทำความรู้จักกับทางบ้านก้อย
-ตอนนี้ผมสับสนกับชีวิตมากเลยครับ ไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกับใคร ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงกับเหตุการแบบนี้ กับความรู้สึกแลบนี้
รักผู้หญิง 2คน
ผมคบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียน เธอเป็นเด็กมอปลาย ส่วนผมเป็นเด็กสายอาชีพ ผมกับเธอคบกันมาจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ 7 ปีแล้วครับ คือผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าบรู้ส่าเราคบกันเธอเข้ากับบ้านผมได้ดี และผมก็เข้ากันกับบ้านเธอได้
แฟนผมชื่อแจน เธอเป็นแฟนคนแรกที่ผมคบได้นานที่สุด ที่ผมตัดสินใจเลือกแจนเพราะ ผมอยู้กับแม่สองคนตั้งแต่เกิดและเธอโอเคที่จะอยู่กับผม
แจนเป็นคนที่ผมคอยตามใจมาโดยตลอด ผมยอมเธอทุกอย่างตั้งแต่วันแรกที่เราคบกันมาจนปัจจุบัน แจนเป็นคนอารมณ์ร้อนครับ ผมก็ยอมมาตลอดยอมง้อยอมขอโทษมาตลอด(คือเป็นฝ่ายผิดให้ตลอด) จนเราต่างคนต่างทำงานกันทั้งคู่ เวลามีปัญหาจากข้างนอกมาแจนก็จะชอบพาลใส่คนข้างๆก็คือผม จนบางทีเรามีปัญหากันบ่อยครั้งเรื่องอารมณ์ของแจน แจนเป็นผู้หญิงที่เก่งทุกอย่างเธอสามารถดูแลตัวเองได้ จนบางทีแจนไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกของผมสักเท่าไหร่ ผมเสียน้ำตาให้แจนมาโดยตลอด ผมก็ทนมาจนถึงทุกวันนี้ก็7ปีแล้วครับ ตั้งแต่ทำงานเราสองคนไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กันเลยบางวันไม่ได้คุยกันเลยแจนจะบอกว่าเหนื่อย......แล้วเราก็ตกลงแต่งงานกันเมื่อมกราคมที่ผ่านมา แต่ก่อนแต่งงาน2เดือน มีน้องคนนึงครับเธอเด็กกว่าผม4ปี ชื่อก้อย ก้อยเป็นผู้หญิงน่ารัก เอาใจใส่ผมดีมาก ซึ่งจากผมที่ต้องค่อยเอาใจใส่อยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด7ปี แล้วมาวันนี้มีก้อยที่ใส่ใจผมในทุกเรื่อง คอยให้กำลังใจเวลาที่ผมทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ค่อยคุยเป็นเพื่อน คอยปลอบใจเวลาผมเศร้า ซึ้งผมไม่ค่อยได้รับจากแจนสักเท่าไหร่ เราก็เริ่มคุยกันทุกวันจนความสัมพันเกิดขึ้น ผมรู้สึกรักก้อยและก้อยก็รักผม ก้อยไม่รู้ว่าผมกำลังจะแต่งงาน และมันก็ผิดที่ผมปล่อยให้ความสัมพันธ์เรามันเกิดขึ้นเพราะ ผมไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน เราก็คุยกันทุกวัน (หลายคนสงสัยทำไมคุยได้ทุกวัน เพราะผมกับแจนไม่เคยคุยโทรศัพท์ด้วยกันเลยเต็มที่ก็คุยแชทคำสองคำจบ)
จนมาถึงวันที่ผมกับแจนต้องแต่งงานกันจริงๆ แทนที่ผมจะบอกก้อยไปว่าผมกำลังจะแต่งงานแต่ผมกลับโกหกก้อยว่าไปทำงานต่างจังหวัด1อาทิตย์ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกรักก้อย อยากมีก้อยอยู่ด้วย และงานแต่งผมก็ผ่านพ้นไป หลังจากแต่งงานชีวิตผมก็เข้าลูบเดิม แจนทำงานไม่ค่อยสนใจผมเหมือนเดิม อารมณ์เหมือนเดิม ผมก็ยังคุยกับก้อยเหมือนเดิมความสัมพันธ์เรามากขึ้นทุกวันผ่านมา6เดือน จนก้อยตัดสินใจพาผมไปทำความรู้จักกับทางบ้านก้อย
-ตอนนี้ผมสับสนกับชีวิตมากเลยครับ ไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกับใคร ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงกับเหตุการแบบนี้ กับความรู้สึกแลบนี้