ผมขอยกบทความนี้มาแบ่งปันให้เพื่อนๆได้อ่านนะครับ
เป็นบทความที่ค่อนข้างยาวและอยากฝากถึงน้องๆ เมมเบอร์
ที่อยู่ในช่วงสถานการณ์ที่เห็นเมมเบอร์บางคน
ถูกลงโทษแล้วพ้นสภาพ รวมไปถึงอดีตเมมเบอร์
ที่อาจเคยมีข่าวในลักษณะที่จบการศึกษาออกไปแบบไม่ชื่นมื่น
แล้วอาจเข้าไปเห็นทวิตฯ ต่างๆ เกี่ยวกับความไม่พอใจต่างๆ
ที่ได้รับขณะทำงานในวง ว่าไม่เป็นไปตามที่คิดไว้และเกิดคำถามมากมาย
หากน้องๆ กำลังรู้สึกสับสนหรือเหนื่อยกับเรื่องราวที่เจออยู่
แอดมินอยากให้น้องๆ ทุกคนนึกถึงเมมเบอร์คนนึง
คนที่อยู่กับการเป็นไอดอลมาแล้ว 11 ปี คนที่ไม่รู้ภาษาบ้านเรา
แต่ก็ยังคงมีความมุ่งมั่น ทุ่มเท และตั้งใจทำสิ่งที่ได้รับในทุกๆ วัน
อย่างมีความสุขและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยมาโดยตลอด
เมมเบอร์คนนั้นคือคนที่น้องๆ รู้จักกันดี คนที่ไม่ว่าจะฝึกหนักขนาดไหน
แต่ด้วยความแตกต่างทางภาษาทำให้เธอต้องมีความพยายามหนัก
มากกว่าคนอื่นๆ เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัวมาโดยตลอด
และต้องห่างไกลครอบครัวกว่า 4,000 กิโลฯ ในทุกๆ วัน
สิ่งที่น้องๆ กำลังเผชิญอยู่ ไม่ว่าจะเป็น negative ต่างๆ
ทั้งจากสิ่งรอบข้าง จากโซเชี่ยลต่างๆ จากข่าว
รวมไปถึงแว้บมาในความคิดตัวเอง แอดมินอยากให้น้องๆ ทุกคน
ได้หยุดพักเรื่องทั้งหมด แล้วลองมองย้อนไปที่ผู้หญิงคนนึง
ที่แอดมินกล่าวถึง ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้เธอยังคงยึดมั่นอยู่จนถึงวันนี้
เป็นเพราะชื่อเสียง เพราะโอกาส เพราะความสามารถ เพราะหน้าตา
หรือเพราะความแตกต่างเหรอ ? สิ่งเดียวที่แอดมินเชื่อ
ว่าเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวให้เธอคนนี้ยังคงยึดมั่นอยู่บนเส้นทางนี้ได้
นั่นคือ "ความรัก" จริงๆ รักที่ได้มอบความสุข รักที่ได้อยู่ท่ามกลาง
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแฟนคลับ รักในการพยายามไปด้วยกัน
บนเรื่องราวของชีวิตแต่ละคน โดยต่างฝ่ายต่างก็มอบแรงบันดาลใจ
ให้ซึ่งกันและกัน
แอดมินเชื่อมาเสมอว่า น้องทุกคนที่เป็นไอดอลอยู่เวลานี้
ไม่ใช่กลุ่มเด็กสาวผู้มีความฝันแค่เรื่องร้องและเต้นอย่างเดียวแน่นอน
ทุกๆ คนมีความสามารถที่หลากหลาย ไม่ใช่มีเพียงแค่ร้องและเต้น
แต่มีหลายเส้นทางเลยที่น้องๆ จะเดินไปได้ เพียงแค่น้องเชื่อมั่น
และพยายามทำมันให้ดีที่สุด แสงสปอร์ตไลท์ไมได้ส่องสว่าง
อยู่แค่บนเวทีอย่างเดียว แต่สิ่งดีๆ ที่น้องได้รับกลับไป
จากการเป็นไอดอลและนำมันไปต่อยอดจนประสบความสำเร็จ
ในเส้นทางของตัวเองในวันนึงต่างหาก มันคือแสงที่ส่องสว่างที่สุด...
เรามักจะเรียก BNK48 และ CGM48 ว่าบ้านกันอยู่เสมอใช่มั้ย
ใช่ครับ..ในบ้านล้วนมีพี่น้อง ซึ่งในวันนึงทุกคนต่างก็จะต้อง
ออกไปใช้ชีวิต ออกไปทำงาน ไปทำในสิ่งที่ตัวเองรักในซักวันนึง
น้องๆ เองก็เช่นกัน วันนี้เรามาอยู่บ้านเดียวกันเพราะบ้านหลังนี้
เป็นบ้านที่เต็มไปด้วยความฝันของพี่น้องทุกๆ คน และไม่ใช่ว่า
ทุกคนจะประสบความสำเร็จในความฝันดียวกันได้
หากวันนึงประตูหน้าบ้านที่เปิดออกและน้องมองเห็นเส้นทาง
ที่น้องชอบ ที่รู้สึกว่าน่าเดินไปค้นหาจัง ดูน่าท้าทาย ดูน่าตื่นเต้น
แอดมินเชื่อว่าพี่น้องในบ้านก็จะร่วมยินดีไปกับคนที่ก้าวออกจากบ้านไป
อย่างแน่นอน เหลือไว้ก็แค่ความทรงจำและช่องเก็บรองเท้าว่างๆ
ที่เคยวิ่งเล่น ได้ร้องไห้ ได้สนุก ได้พบเจอเรื่องราวต่างๆ ในบ้าน
ที่ผ่านมาไปพร้อมๆ กัน
วันนี้ถึงแม้โอกาสต่างๆ ที่หลายๆ คนยังไม่ได้รับ
ในการก้าวขึ้นไปบนเวทีเพื่อให้แสงสปอร์ตไลท์ได้ส่องลงมา
ด้วยความมุ่งมั่น และตั้งใจที่อยากจะให้แฟนคลับของน้องๆ ได้มองเห็น
แต่แอดมินเชื่อเหลือเกินว่า ไม่ว่าน้องจะยืนอยู่จุดไหน หรือไม่ได้ยืนก็ตาม
แฟนคลับที่รักน้องทุกๆ คน ก็ยังเห็นน้องได้อย่างชัดเจน
และไม่ใช่แค่สายตาที่เห็น แต่รวมไปถึงหัวใจในความพยายามของน้องด้วย
ที่ต่อให้มีอะไรมาขวางกั้น ความตั้งใจที่เต็มเปี่ยมของน้องๆ บนเส้นทางนี้
ที่น้องได้เลือกเดิน มันจะยังสว่างและส่องตัวน้องให้แฟนคลับได้เห็น
อยู่เสมอๆ
เอาล่ะครับน้องๆ เมมเบอร์ที่อาจผ่านมาเห็นบทความ
จากเพจเล็กๆ แห่งนี้ แอดมินอยากบอกว่า แอดมินเป็นแฟนคลับ
คนนึงที่รักในสิ่งที่น้องทำ ไม่ใช่รักในการที่เห็นน้องๆ
ได้อยู่บนเวที หรือแสดงอะไร แต่รักในความพยายามของน้องๆ
ทุกคนย้ำว่า "ทุกคน" เลยจริงๆ แอดมินได้เห็นการพัฒนาในด้านต่างๆ
ของน้องๆ ทุกคนมาโดยตลอดไม่ว่าจะรุ่น 1 รุ่น 2 รุ่น 3 และวงน้องทุกคน
ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงในด้านต่างๆ ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ มีความสุขทุกครั้ง
ที่ได้เห็นน้องๆ ออกมาโชว์ความสามารถในกิจกรรมต่างๆ
เพราะทุกครั้งที่ได้เห็นน้องๆ ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วดีขึ้นมาเรื่อยๆ
สำหรับแอดมินมันคือความสุขอย่างมากเลยทีเดียว
เพราะทั้งหมดนั้นได้กลายมาเป็นแรงบันดาลใจ
ให้กับแอดมินรวมถึงแฟนคลับอีกหลายๆ คน
ได้นำเรื่องราวดีๆ ตรงนี้ไปใช้ในชีวิตประจำวันได้
ทำให้เราทุกคนรู้และเข้าใจว่า "ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าตั้งใจ"
และมันจะสำเร็จอย่างแน่นอนถ้าไม่ใช่แค่คิดแต่ต้องเริ่มลงมือทำ
ทั้งหมดนี้คือคำตอบของแอดมินถ้าหากใครถามว่า
ทำไมถึงรัก 48 Thailand นักหนา ขอบคุณน้องๆ เมมเบอร์ทุกคนนะครับ
คำว่าสู้ น้องๆ คงได้ยินมันจนเบื่อแล้วจากพวกเราแฟนคลับทุกคน
แต่แอดมินอยากให้น้องได้ยินจากภายในจิตใจของน้องๆ ด้วยเช่นกันนะ
ในนามแอดมินเพจจังหวัด 48 จะขอติดตามและเป็นกำลังใจ
ให้น้องๆ เมมเบอร์ทั้ง BNK48 และ CGM48 ทุกคนตลอดไป
https://www.facebook.com/Province48
บทความจากเพจ จังหวัด 48
เป็นบทความที่ค่อนข้างยาวและอยากฝากถึงน้องๆ เมมเบอร์
ที่อยู่ในช่วงสถานการณ์ที่เห็นเมมเบอร์บางคน
ถูกลงโทษแล้วพ้นสภาพ รวมไปถึงอดีตเมมเบอร์
ที่อาจเคยมีข่าวในลักษณะที่จบการศึกษาออกไปแบบไม่ชื่นมื่น
แล้วอาจเข้าไปเห็นทวิตฯ ต่างๆ เกี่ยวกับความไม่พอใจต่างๆ
ที่ได้รับขณะทำงานในวง ว่าไม่เป็นไปตามที่คิดไว้และเกิดคำถามมากมาย
หากน้องๆ กำลังรู้สึกสับสนหรือเหนื่อยกับเรื่องราวที่เจออยู่
แอดมินอยากให้น้องๆ ทุกคนนึกถึงเมมเบอร์คนนึง
คนที่อยู่กับการเป็นไอดอลมาแล้ว 11 ปี คนที่ไม่รู้ภาษาบ้านเรา
แต่ก็ยังคงมีความมุ่งมั่น ทุ่มเท และตั้งใจทำสิ่งที่ได้รับในทุกๆ วัน
อย่างมีความสุขและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยมาโดยตลอด
เมมเบอร์คนนั้นคือคนที่น้องๆ รู้จักกันดี คนที่ไม่ว่าจะฝึกหนักขนาดไหน
แต่ด้วยความแตกต่างทางภาษาทำให้เธอต้องมีความพยายามหนัก
มากกว่าคนอื่นๆ เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัวมาโดยตลอด
และต้องห่างไกลครอบครัวกว่า 4,000 กิโลฯ ในทุกๆ วัน
สิ่งที่น้องๆ กำลังเผชิญอยู่ ไม่ว่าจะเป็น negative ต่างๆ
ทั้งจากสิ่งรอบข้าง จากโซเชี่ยลต่างๆ จากข่าว
รวมไปถึงแว้บมาในความคิดตัวเอง แอดมินอยากให้น้องๆ ทุกคน
ได้หยุดพักเรื่องทั้งหมด แล้วลองมองย้อนไปที่ผู้หญิงคนนึง
ที่แอดมินกล่าวถึง ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้เธอยังคงยึดมั่นอยู่จนถึงวันนี้
เป็นเพราะชื่อเสียง เพราะโอกาส เพราะความสามารถ เพราะหน้าตา
หรือเพราะความแตกต่างเหรอ ? สิ่งเดียวที่แอดมินเชื่อ
ว่าเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวให้เธอคนนี้ยังคงยึดมั่นอยู่บนเส้นทางนี้ได้
นั่นคือ "ความรัก" จริงๆ รักที่ได้มอบความสุข รักที่ได้อยู่ท่ามกลาง
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแฟนคลับ รักในการพยายามไปด้วยกัน
บนเรื่องราวของชีวิตแต่ละคน โดยต่างฝ่ายต่างก็มอบแรงบันดาลใจ
ให้ซึ่งกันและกัน
แอดมินเชื่อมาเสมอว่า น้องทุกคนที่เป็นไอดอลอยู่เวลานี้
ไม่ใช่กลุ่มเด็กสาวผู้มีความฝันแค่เรื่องร้องและเต้นอย่างเดียวแน่นอน
ทุกๆ คนมีความสามารถที่หลากหลาย ไม่ใช่มีเพียงแค่ร้องและเต้น
แต่มีหลายเส้นทางเลยที่น้องๆ จะเดินไปได้ เพียงแค่น้องเชื่อมั่น
และพยายามทำมันให้ดีที่สุด แสงสปอร์ตไลท์ไมได้ส่องสว่าง
อยู่แค่บนเวทีอย่างเดียว แต่สิ่งดีๆ ที่น้องได้รับกลับไป
จากการเป็นไอดอลและนำมันไปต่อยอดจนประสบความสำเร็จ
ในเส้นทางของตัวเองในวันนึงต่างหาก มันคือแสงที่ส่องสว่างที่สุด...
เรามักจะเรียก BNK48 และ CGM48 ว่าบ้านกันอยู่เสมอใช่มั้ย
ใช่ครับ..ในบ้านล้วนมีพี่น้อง ซึ่งในวันนึงทุกคนต่างก็จะต้อง
ออกไปใช้ชีวิต ออกไปทำงาน ไปทำในสิ่งที่ตัวเองรักในซักวันนึง
น้องๆ เองก็เช่นกัน วันนี้เรามาอยู่บ้านเดียวกันเพราะบ้านหลังนี้
เป็นบ้านที่เต็มไปด้วยความฝันของพี่น้องทุกๆ คน และไม่ใช่ว่า
ทุกคนจะประสบความสำเร็จในความฝันดียวกันได้
หากวันนึงประตูหน้าบ้านที่เปิดออกและน้องมองเห็นเส้นทาง
ที่น้องชอบ ที่รู้สึกว่าน่าเดินไปค้นหาจัง ดูน่าท้าทาย ดูน่าตื่นเต้น
แอดมินเชื่อว่าพี่น้องในบ้านก็จะร่วมยินดีไปกับคนที่ก้าวออกจากบ้านไป
อย่างแน่นอน เหลือไว้ก็แค่ความทรงจำและช่องเก็บรองเท้าว่างๆ
ที่เคยวิ่งเล่น ได้ร้องไห้ ได้สนุก ได้พบเจอเรื่องราวต่างๆ ในบ้าน
ที่ผ่านมาไปพร้อมๆ กัน
วันนี้ถึงแม้โอกาสต่างๆ ที่หลายๆ คนยังไม่ได้รับ
ในการก้าวขึ้นไปบนเวทีเพื่อให้แสงสปอร์ตไลท์ได้ส่องลงมา
ด้วยความมุ่งมั่น และตั้งใจที่อยากจะให้แฟนคลับของน้องๆ ได้มองเห็น
แต่แอดมินเชื่อเหลือเกินว่า ไม่ว่าน้องจะยืนอยู่จุดไหน หรือไม่ได้ยืนก็ตาม
แฟนคลับที่รักน้องทุกๆ คน ก็ยังเห็นน้องได้อย่างชัดเจน
และไม่ใช่แค่สายตาที่เห็น แต่รวมไปถึงหัวใจในความพยายามของน้องด้วย
ที่ต่อให้มีอะไรมาขวางกั้น ความตั้งใจที่เต็มเปี่ยมของน้องๆ บนเส้นทางนี้
ที่น้องได้เลือกเดิน มันจะยังสว่างและส่องตัวน้องให้แฟนคลับได้เห็น
อยู่เสมอๆ
เอาล่ะครับน้องๆ เมมเบอร์ที่อาจผ่านมาเห็นบทความ
จากเพจเล็กๆ แห่งนี้ แอดมินอยากบอกว่า แอดมินเป็นแฟนคลับ
คนนึงที่รักในสิ่งที่น้องทำ ไม่ใช่รักในการที่เห็นน้องๆ
ได้อยู่บนเวที หรือแสดงอะไร แต่รักในความพยายามของน้องๆ
ทุกคนย้ำว่า "ทุกคน" เลยจริงๆ แอดมินได้เห็นการพัฒนาในด้านต่างๆ
ของน้องๆ ทุกคนมาโดยตลอดไม่ว่าจะรุ่น 1 รุ่น 2 รุ่น 3 และวงน้องทุกคน
ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงในด้านต่างๆ ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ มีความสุขทุกครั้ง
ที่ได้เห็นน้องๆ ออกมาโชว์ความสามารถในกิจกรรมต่างๆ
เพราะทุกครั้งที่ได้เห็นน้องๆ ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วดีขึ้นมาเรื่อยๆ
สำหรับแอดมินมันคือความสุขอย่างมากเลยทีเดียว
เพราะทั้งหมดนั้นได้กลายมาเป็นแรงบันดาลใจ
ให้กับแอดมินรวมถึงแฟนคลับอีกหลายๆ คน
ได้นำเรื่องราวดีๆ ตรงนี้ไปใช้ในชีวิตประจำวันได้
ทำให้เราทุกคนรู้และเข้าใจว่า "ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าตั้งใจ"
และมันจะสำเร็จอย่างแน่นอนถ้าไม่ใช่แค่คิดแต่ต้องเริ่มลงมือทำ
ทั้งหมดนี้คือคำตอบของแอดมินถ้าหากใครถามว่า
ทำไมถึงรัก 48 Thailand นักหนา ขอบคุณน้องๆ เมมเบอร์ทุกคนนะครับ
คำว่าสู้ น้องๆ คงได้ยินมันจนเบื่อแล้วจากพวกเราแฟนคลับทุกคน
แต่แอดมินอยากให้น้องได้ยินจากภายในจิตใจของน้องๆ ด้วยเช่นกันนะ
ในนามแอดมินเพจจังหวัด 48 จะขอติดตามและเป็นกำลังใจ
ให้น้องๆ เมมเบอร์ทั้ง BNK48 และ CGM48 ทุกคนตลอดไป
https://www.facebook.com/Province48