เรื่องมีอยู่ว่า แฟนเราเขารับราชการเป็นทหาร มีเงินเดือนกินตลอดทุกเดือน ส่วนเราเป็นแค่เด็กปวช. ฝึกงานพิซซ่า รายได้ไม่ได้มีมากนัก พ่อกับแม่ก็ไม่มีต้นทุน เราเก็บตลอด
บางทีเราก็สงสารแฟนเรา เเฟนเราออกค่าใช้จ่ายเรื่องค่าอยู่ ค่ากินเราตลอด ทั้งๆที่เราไม่เคยอยากจะให้เขาออก เพราะเขาก็มีภาระของเขา บางวันเรามีตังกินข้าว20บาท เค้าก็โอนมาให้ใช้ตลอด
จนเราคิดว่า เรากับแฟนมันแตกต่างกันไปหรือเปล่า เราอยู่คนละระดับกันไหม เราเลี้ยงข้าวเขาเเค่มื้อไม่เคยถึง100 ส่วนเขาพาเราไปกินหมูกะทะ
ของทะเลตลอด จนเรารู้สึกด้อย เราเคยถามเขา เขาก็ตอบว่าขาเต็มใจทำให้เรา แต่บางทีเราก็แอบคิดมากคนเดียวตลอด ควรทำไงดีคะ ช่วยด้วยค่ะ🥺
เราควรปล่อยมือจากเขาดีไหม ต้นทุนชีวิตเขากับเราไม่เหมือนกัน?
บางทีเราก็สงสารแฟนเรา เเฟนเราออกค่าใช้จ่ายเรื่องค่าอยู่ ค่ากินเราตลอด ทั้งๆที่เราไม่เคยอยากจะให้เขาออก เพราะเขาก็มีภาระของเขา บางวันเรามีตังกินข้าว20บาท เค้าก็โอนมาให้ใช้ตลอด
จนเราคิดว่า เรากับแฟนมันแตกต่างกันไปหรือเปล่า เราอยู่คนละระดับกันไหม เราเลี้ยงข้าวเขาเเค่มื้อไม่เคยถึง100 ส่วนเขาพาเราไปกินหมูกะทะ
ของทะเลตลอด จนเรารู้สึกด้อย เราเคยถามเขา เขาก็ตอบว่าขาเต็มใจทำให้เรา แต่บางทีเราก็แอบคิดมากคนเดียวตลอด ควรทำไงดีคะ ช่วยด้วยค่ะ🥺