อึดอัดและหงุดหงิดมากค่ะ
มันจะมีคนนึงค่ะ ที่วันๆหายไปไหนไม่รู้ ไม่บอกใคร แต่ถ้าหัวหน้าเข้ามาออฟฟิศ ก็จะอยู่โต๊ะอยู่ห้องประหนึ่งว่าปกติก็อยู่ห้องนะงี้
หายไปขายขนมมั้ง เช็คอินร้านกาแฟมั่ง ก็ไม่ได้ว่าไรเขานะเขาไปคุยงานข้างนอก แต่คุยทั้งวัน หลายๆวันเอง ปกติ๊
เป็นคนที่หัวหน้าเชื่อใจเพราะลุคดูมั่นๆ ดูเป็นผู้นำ นำไปสู่สิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น ไม่สนวิธีการ
ไม่ชอบให้ใครมากินแรงตัวเอง แต่กินแรงคนอื่น เอ้า เคยว่าเพื่อนที่ทำโปรเจคด้วยกันตรงๆต่อหน้าทีม
ว่าอย่ามาเอาเปรียบ อย่ามากินแรงฉัน ฉันทำไปตั้งมากมาย แค่เพระาโปรเจคนั้นผู้ดูแลหลักคือเพื่อนอีกคน แบบ งง
ทำอาหารขนมทำของกินอะไรสักอย่างขายให้กับฝ่ายจัดอบรมขององค์กรแล้วอมตัง คนมา 10 เบิก 33 คูณ 5 วันไรงี้
เบรคมีงบ 40 คิดค่าเบรคชุดละ 70 รู้ทั้งรู้ว่าเกินแต่ก็ทำมาอย่างนั้นแหละ ไม่ลดขนาดหรือทำอย่างอื่นให้มันพอดีกับราคา ก็จะขายราคานี้จะทำไม
เอาหน้าเก่ง ทำอันนั้นค่ะ อันนี้ดีกว่า บลาๆ สุดท้ายโยนให้คนอื่นทำ ตัวเองได้หน้าเต็ม ไม่เหนื่อยไม่ช่วยงาน ทำเป็นถ่อมตัว
ไม่เคยเห็นเพื่อนร่วมงานเป็นเพื่อนร่วมงาน มีเบ๊ตามติดคนนึงใช้สอยสะดวก ขนาดต้องขึ้นตึกชั้น4-5เอากระเป๋ามาวางที่โต๊ะให้
หน้าที่เบ๊ของเขาคือดูแลลูกค้า ประสานงาน แต่วันงานจริงไม่ให้รับลูกค้า ให้ไปช่วยเขาจิ้มสไลด์ตอนพูดเปิด
แล้วมาโยนให้เราซึ่งมีหน้าที่คอยดูให้ข้อมูลและแนะนำในระหว่างทาง และมีหน้าที่บรรยายในส่วนท้าย
ตอนจัดอบรม เบรคเหลือไม่เคยเอามาให้คนในแผนก งบแผนกแท้ๆ หายบ้าง(เอาไปขาย) เอาไปแจกแผนกอื่นบ้าง เอาไปแจกแม่บ้านบ้าง
กระชับมิตร ตีสนิทเขาไปทั่ว พอแผนกตัวเองบอกทีมไม่เป็นทีมเลย ไม่สามัคคี ..เฮลโหล่ เอาไรมาสามัคคี ชวนไปกินข้าวไม่ไปไปกับแฟน
บางวันไม่ทันได้ชวนหรอก หายไปไหนไม่รู้ มีงานไรก็ทำกันกับเบ๊สองคน คุยกันเองสรุปกันเอง แล้วคาดหวังว่าคนอื่นจะต้องรู้ เฮลโหลวววว
พอรายชื่อขาดไปมากๆก็มาขอลายเซ็น เซ็นแล้วเซ็นอีก ปฏิเสธก็บอกนิดเดียวๆตรงนี้นะ แปปเดียวนะ แค่นี้เอง แค่เซ้นต์เอง...
ตอนนี้ยังเสียวๆ ว่าจะโดนสมรู้ร่วมคิดไหม ตอนแรกเซ็นๆไปไม่คิดมาก แต่พอมาเจอเอกสารอมเงินก็เริ่มหนาว
เคยมีทำเค้กวันเกิดให้หัวหน้า จู่ๆมาเก็บตัง ไอ่เราก็เอ่อหารหลายคนคงไม่เท่าไหร่ ปรากฏว่า หลายร้อยอ่ะ
แล้วได้เค้กที่ทำเอง เข้าร้านตัวเองอีกแล้วจ้า ไม่ค่อยสวย ไม่อร่อย ืมม อาจจะอร่อยแต่ไม่ถูกปากเรา
ไม่คุ้มค่าราคาเป็นพันที่หารกันเลยสักนิด ตอนแรกนึกว่าจะซื้อร้านดีๆ มีเค้กมีของให้ สรุปเค้กพันกว่าบาททททก้อนเดียว
แล้วมาบอกพวกตกแต่ง แพคเกจจิ้งอ่ะแพง คือเราเป็นคนเคลียโต๊ะก็เอาไปทิ้ง ก็คงไม่ใช่ต่ออ่ะมั้ง
มาหงุดหงิดใส่บอกพวกนั้นมันแพงนะทิ้งทำไม ทิ้งที่ไหน ไปคุ้ยจากขยะเอากลับบ้าน โห.. ว้าวซ่ามาก
มีลาไปเที่ยว ไปกินข้าวกับผู้ทรงอิทธิพลคนนึงนี่แหละ แต่ไม่บอก HR ลาในระบบยังไม่ Approve เลย จริงๆอายุงานยังไม่ครบให้ลาเลย
ก็คนจะลาอ่ะเนอะ จะไปทำไมกับเขาเนี้ย แล้วไปก็ไม่ชวนเบ๊ไป ไม่สิเพื่อนร่วมงานที่สนิท ตอนเขาอวดให้เพื่อนสนิทฟังคือสงสารมากไม่มีคิดจะชวนไป
ไปเที่ยวกันกลับมาห้องมีทวงเงินให้ฟังด้วย ติดค่าน้ำมันฉันนะ ติดค่ากาแฟนะ อย่าลืม
มีแฟนอยู่ชั้นล่าง ชอบมาหาบ่อยๆ บางทีก็ให้แฟนทำงานให้ ตอนพิมพ์นี่หายอีกละ 555555 หัวหน้าไม่อยู่ หาย
มีบางทีหูดับ ตาเป็นต้อ คนทักทำเป็นไม่ได้ยิน มองไม่เห็น ทั้งที่สบ ทั้งที่อยู่ห่างแค่ไม่กี่ก้าว
มีเมินใส่หน้าเรา อบรมดับเพลิง แล้วแต่ละแผนกเขานั่งด้วยกันเป็นกลุ่มๆ เราก็สบตาพอดีเลยยิ้มให้ แบบทักทาย สบตานะแต่ทำเป็นมองอย่างอื่น
แล้วเดินผ่านจ้า ตอนผ่านคุยกับเบ๊ว่าเราไปนั่งกับพี่แผนกนั้นดีกว่า เราก็จ้าาาา ตามสบายจ้าาาาาา
พี่เขาก็คงเห็นเหตุการณ์อ่ะ ได้ยินแว่วๆว่า อ้าวเดินมาตรงนี้ทำไม ทำไมไม่มานั่งกับเรา เขาก็พูดไรไม่รู้แต่ไม่สนละ ก็แล้วแต่
ทุกวันนี้เราพยายามไม่สนใจนะแต่เขาอยู่โต๊ะตรงข้ามเราอ่ะ มันรู้มันเห็นไปหมด
เนี้ยตอนนี้ก็หายไปละ หัวหน้าไม่อยู่ หนูหายตัว ไปไหนไม่รู้ไม่บอกไม่กล่าวใคร บางทีมีคนมาถามหาก็ไม่รู้จะตอบยังไง
บางทีก็บอกนะ บอกตอนที่ไปทำการทำงานจริงๆอ่ะ เช่น ไปประชุมเห็นตารางละประชุม 2 ชม. แต่จากนั้นไปไหนไม่รู้หายยาว
ตอนคุยแรกๆกับวันนี้ต่างกันมาก เพราะเขาควบคุมเราไม่ได้มั้ง แบบ ไม่ได้เป็นเบ๊B2
รู้สึกได้เลยว่าเขาไม่ชอบและพยายามปั้นหน้าเวลาคุ้ยกับเรา แต่ก็ไม่ได้คุยนานละนะ555
เพราะนั่งติดๆกัน เวลาเล่นมุกอะไรเราก็ชอบฟังเนอะ ตลกเราก็หัวเราะ ก็ชอบทำเหมือนเราเสร่อ เผือกเรื่องอขงเขา
บางทีเราเล่นมุกด้วย หรือ คุยด้วย หรือทักตอนเช้า ปกติเราทักหวัดดีมาเช้าจัง ทำหูดับ เงียบ ทำเป็นไม่ได้ยิน
คือมันหงุดหงิดกับคนนิสัยแบบเนี้ย ต้องปลงยังไง ต้องจัดการกับความคิดยังไงค่ะ ช่วยหน่อยเถอะค่ะ จะเป็นประสาทแล้ว
แท็กผิดขออภัยค่ะเมื่อใหม่หัดระบาย
หงุดหงิดการกระทำของเพื่อนร่วมงาน จัดการยังไงดีคะ ต้องจัดการเขาหรือจัดการตัวเราเอง?
มันจะมีคนนึงค่ะ ที่วันๆหายไปไหนไม่รู้ ไม่บอกใคร แต่ถ้าหัวหน้าเข้ามาออฟฟิศ ก็จะอยู่โต๊ะอยู่ห้องประหนึ่งว่าปกติก็อยู่ห้องนะงี้
หายไปขายขนมมั้ง เช็คอินร้านกาแฟมั่ง ก็ไม่ได้ว่าไรเขานะเขาไปคุยงานข้างนอก แต่คุยทั้งวัน หลายๆวันเอง ปกติ๊
เป็นคนที่หัวหน้าเชื่อใจเพราะลุคดูมั่นๆ ดูเป็นผู้นำ นำไปสู่สิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น ไม่สนวิธีการ
ไม่ชอบให้ใครมากินแรงตัวเอง แต่กินแรงคนอื่น เอ้า เคยว่าเพื่อนที่ทำโปรเจคด้วยกันตรงๆต่อหน้าทีม
ว่าอย่ามาเอาเปรียบ อย่ามากินแรงฉัน ฉันทำไปตั้งมากมาย แค่เพระาโปรเจคนั้นผู้ดูแลหลักคือเพื่อนอีกคน แบบ งง
ทำอาหารขนมทำของกินอะไรสักอย่างขายให้กับฝ่ายจัดอบรมขององค์กรแล้วอมตัง คนมา 10 เบิก 33 คูณ 5 วันไรงี้
เบรคมีงบ 40 คิดค่าเบรคชุดละ 70 รู้ทั้งรู้ว่าเกินแต่ก็ทำมาอย่างนั้นแหละ ไม่ลดขนาดหรือทำอย่างอื่นให้มันพอดีกับราคา ก็จะขายราคานี้จะทำไม
เอาหน้าเก่ง ทำอันนั้นค่ะ อันนี้ดีกว่า บลาๆ สุดท้ายโยนให้คนอื่นทำ ตัวเองได้หน้าเต็ม ไม่เหนื่อยไม่ช่วยงาน ทำเป็นถ่อมตัว
ไม่เคยเห็นเพื่อนร่วมงานเป็นเพื่อนร่วมงาน มีเบ๊ตามติดคนนึงใช้สอยสะดวก ขนาดต้องขึ้นตึกชั้น4-5เอากระเป๋ามาวางที่โต๊ะให้
หน้าที่เบ๊ของเขาคือดูแลลูกค้า ประสานงาน แต่วันงานจริงไม่ให้รับลูกค้า ให้ไปช่วยเขาจิ้มสไลด์ตอนพูดเปิด
แล้วมาโยนให้เราซึ่งมีหน้าที่คอยดูให้ข้อมูลและแนะนำในระหว่างทาง และมีหน้าที่บรรยายในส่วนท้าย
ตอนจัดอบรม เบรคเหลือไม่เคยเอามาให้คนในแผนก งบแผนกแท้ๆ หายบ้าง(เอาไปขาย) เอาไปแจกแผนกอื่นบ้าง เอาไปแจกแม่บ้านบ้าง
กระชับมิตร ตีสนิทเขาไปทั่ว พอแผนกตัวเองบอกทีมไม่เป็นทีมเลย ไม่สามัคคี ..เฮลโหล่ เอาไรมาสามัคคี ชวนไปกินข้าวไม่ไปไปกับแฟน
บางวันไม่ทันได้ชวนหรอก หายไปไหนไม่รู้ มีงานไรก็ทำกันกับเบ๊สองคน คุยกันเองสรุปกันเอง แล้วคาดหวังว่าคนอื่นจะต้องรู้ เฮลโหลวววว
พอรายชื่อขาดไปมากๆก็มาขอลายเซ็น เซ็นแล้วเซ็นอีก ปฏิเสธก็บอกนิดเดียวๆตรงนี้นะ แปปเดียวนะ แค่นี้เอง แค่เซ้นต์เอง...
ตอนนี้ยังเสียวๆ ว่าจะโดนสมรู้ร่วมคิดไหม ตอนแรกเซ็นๆไปไม่คิดมาก แต่พอมาเจอเอกสารอมเงินก็เริ่มหนาว
เคยมีทำเค้กวันเกิดให้หัวหน้า จู่ๆมาเก็บตัง ไอ่เราก็เอ่อหารหลายคนคงไม่เท่าไหร่ ปรากฏว่า หลายร้อยอ่ะ
แล้วได้เค้กที่ทำเอง เข้าร้านตัวเองอีกแล้วจ้า ไม่ค่อยสวย ไม่อร่อย ืมม อาจจะอร่อยแต่ไม่ถูกปากเรา
ไม่คุ้มค่าราคาเป็นพันที่หารกันเลยสักนิด ตอนแรกนึกว่าจะซื้อร้านดีๆ มีเค้กมีของให้ สรุปเค้กพันกว่าบาททททก้อนเดียว
แล้วมาบอกพวกตกแต่ง แพคเกจจิ้งอ่ะแพง คือเราเป็นคนเคลียโต๊ะก็เอาไปทิ้ง ก็คงไม่ใช่ต่ออ่ะมั้ง
มาหงุดหงิดใส่บอกพวกนั้นมันแพงนะทิ้งทำไม ทิ้งที่ไหน ไปคุ้ยจากขยะเอากลับบ้าน โห.. ว้าวซ่ามาก
มีลาไปเที่ยว ไปกินข้าวกับผู้ทรงอิทธิพลคนนึงนี่แหละ แต่ไม่บอก HR ลาในระบบยังไม่ Approve เลย จริงๆอายุงานยังไม่ครบให้ลาเลย
ก็คนจะลาอ่ะเนอะ จะไปทำไมกับเขาเนี้ย แล้วไปก็ไม่ชวนเบ๊ไป ไม่สิเพื่อนร่วมงานที่สนิท ตอนเขาอวดให้เพื่อนสนิทฟังคือสงสารมากไม่มีคิดจะชวนไป
ไปเที่ยวกันกลับมาห้องมีทวงเงินให้ฟังด้วย ติดค่าน้ำมันฉันนะ ติดค่ากาแฟนะ อย่าลืม
มีแฟนอยู่ชั้นล่าง ชอบมาหาบ่อยๆ บางทีก็ให้แฟนทำงานให้ ตอนพิมพ์นี่หายอีกละ 555555 หัวหน้าไม่อยู่ หาย
มีบางทีหูดับ ตาเป็นต้อ คนทักทำเป็นไม่ได้ยิน มองไม่เห็น ทั้งที่สบ ทั้งที่อยู่ห่างแค่ไม่กี่ก้าว
มีเมินใส่หน้าเรา อบรมดับเพลิง แล้วแต่ละแผนกเขานั่งด้วยกันเป็นกลุ่มๆ เราก็สบตาพอดีเลยยิ้มให้ แบบทักทาย สบตานะแต่ทำเป็นมองอย่างอื่น
แล้วเดินผ่านจ้า ตอนผ่านคุยกับเบ๊ว่าเราไปนั่งกับพี่แผนกนั้นดีกว่า เราก็จ้าาาา ตามสบายจ้าาาาาา
พี่เขาก็คงเห็นเหตุการณ์อ่ะ ได้ยินแว่วๆว่า อ้าวเดินมาตรงนี้ทำไม ทำไมไม่มานั่งกับเรา เขาก็พูดไรไม่รู้แต่ไม่สนละ ก็แล้วแต่
ทุกวันนี้เราพยายามไม่สนใจนะแต่เขาอยู่โต๊ะตรงข้ามเราอ่ะ มันรู้มันเห็นไปหมด
เนี้ยตอนนี้ก็หายไปละ หัวหน้าไม่อยู่ หนูหายตัว ไปไหนไม่รู้ไม่บอกไม่กล่าวใคร บางทีมีคนมาถามหาก็ไม่รู้จะตอบยังไง
บางทีก็บอกนะ บอกตอนที่ไปทำการทำงานจริงๆอ่ะ เช่น ไปประชุมเห็นตารางละประชุม 2 ชม. แต่จากนั้นไปไหนไม่รู้หายยาว
ตอนคุยแรกๆกับวันนี้ต่างกันมาก เพราะเขาควบคุมเราไม่ได้มั้ง แบบ ไม่ได้เป็นเบ๊B2
รู้สึกได้เลยว่าเขาไม่ชอบและพยายามปั้นหน้าเวลาคุ้ยกับเรา แต่ก็ไม่ได้คุยนานละนะ555
เพราะนั่งติดๆกัน เวลาเล่นมุกอะไรเราก็ชอบฟังเนอะ ตลกเราก็หัวเราะ ก็ชอบทำเหมือนเราเสร่อ เผือกเรื่องอขงเขา
บางทีเราเล่นมุกด้วย หรือ คุยด้วย หรือทักตอนเช้า ปกติเราทักหวัดดีมาเช้าจัง ทำหูดับ เงียบ ทำเป็นไม่ได้ยิน
คือมันหงุดหงิดกับคนนิสัยแบบเนี้ย ต้องปลงยังไง ต้องจัดการกับความคิดยังไงค่ะ ช่วยหน่อยเถอะค่ะ จะเป็นประสาทแล้ว
แท็กผิดขออภัยค่ะเมื่อใหม่หัดระบาย