ว่าแล้วจึ่งสองทหาร
เหาะทะยานไปโดยเวหา
ดั้นหมอกออกกลีบเมฆา
ตรงมาที่ประทับโยธี ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ ครั้นถึงนบนิ้วบังคมบาท
พระนารายณ์ธิราชเรืองศรี
ถวายดวงใจอสุรี
แล้วทูลพระตรีภูวไนย
ข้าลวงทศพักตร์กับนักสิทธ์
จึ่งเอาดวงจิตนี้มาได้
แสนยากลำบากเป็นพ้นไป
กว่ารับสั่งใช้แต่หลังมา ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ เจรจา
๏ เมื่อนั้น
พระตรีภพลบโลกนาถา
ได้ฟังหนุมานทูลมา
ทั้งเห็นดวงวิญญาณ์ทศพักตร์
มีความปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
สำราญฤทัยพระทรงจักร
ดั่งได้สีดานงลักษณ์
มาชมกับตักพระจักรี
จึ่งตรัสว่าแก่พระอนุชา
ซึ่งแก้วตาให้ไปบอกพี่
ว่าวายุบุตรผู้ฤทธี
กระบี่ทำการทรยศ
กลับไปเข้าด้วยทศพักตร์
โหมหักตีพลเราแตกหมด
จนถึงตัวเจ้าก็ไม่ลด
หยาบช้าสาหสเป็นพ้นไป
บัดนี้เขาได้ดวงใจมา
พระอนุชาจะคิดเป็นไฉน
ทำศึกหรือเจ้าเบาใจ
มิได้ตริตรองดูให้ดี ฯ
ฯ ๑๐ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น
พระลักษมณ์ทรงสวัสดิ์รัศมี
ได้ฟังบรรหารพระจักรี
ชุลีกรสนองพระวาจา
อันซึ่งเล่ห์กลหนุมาน
คิดอ่านล่อลวงยักษา
ลึกซึ้งพ้นที่จะคณนา
ในอุบายมารยาแยบคาย
ถ้าจะนับดวงดาวในอัมพร
หยั่งมหาสาครกระแสสาย
ด้วยกำลังปัญญาอัชฌาชาย
พอจะหมายนับหยั่งได้ดั่งใจ
อันจะหยั่งปัญญาวายุบุตร
เห็นสุดที่น้องรักจะหยั่งได้
ด้วยเล่ห์กลนั้นพ้นประมาณไป
ที่ในท่วงทีแลปรีชา ฯ