เค้าจะไปสอบนายร้อย ความฝันของเค้าก็คือการเป็นทหาร ช่วงเเรกๆตอนที่คุยกันเค้าก็บอกว่ารอได้ก็รอ เราก็กลัวเค้าจะคิดมากที่เราต้องมารอเราอยู่ได้สบายๆมีอะไรก็ทำไปก่อน เเต่เค้ากลัวเเล้วเค้าก็กังวลใจมากๆเลยค่ะว่าเราจะอยู่ยังไง จะคุยกับใครตอนที่เค้าไม่ได้เล่นโทรศัพท์ เราก็ตอบเค้าไปว่าเออไม่เป็นไรเราว่าดีสะอีกที่เค้าให้มีเวลาเราก็ไม่มีเวลา มันทำให้เเบบนึกได้ว่าทุกคนมีหน้าที่กลับมาเเค่คุยกันก็พอเราบอกเหตุผลเค้าไปแบบนี้ เค้าก็บอกว่าเเทนที่จะได้เจอคนที่ดีกว่าที่พร้อมจะดูแลเรามากกว่าเขา เขาอยากโฟกัสเรื่องเรียนมากกว่า เเต่เราดูเห็นเเก่ตัวที่จะให้เค้าอยู่ เค้าเป็นคนดีมากๆดีไปหมดดีทุกอย่างเพรียบพร้อมก็ว่าได้ เค้าเป็นคนมีความฝันค่ะ ละเค้าก็พยายามไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยเลยสักครั้ง ชีวิตก็ไม่เคยเจอคนเเบบนี้เลยกับการที่เราคุยกับเค้ามันเป็นเหมือนเราพยายามทั้งสองไม่ให้ฝ่ายเดียวต้องพยายามมันดีมากๆเลย ถ้าไม่ติดทีเค้าต้องมาเเบ่งเวลาให้เราเค้าไม่มีเลย เค้ากังวลใจทำให้เค้าไม่เต็มที่กับการสอบที่จะมาถึงนี้เค้าเลยขอที่จะเลิกคุยกับเราดีกว่า เค้าบอกว่ามันเสียเวลาที่เค้าเรียนมันก็นานเเทนที่เราจะได้เจอคนดีๆที่พร้อมดูแลมากกว่าเค้าเค้าเป็นห่วงเรา เเต่เราไม่ซีเรียสไม่รู้จะพูดยังไงให้เค้าไม่ไปจากเรา คิดถึงข้อความ คิดถึงเสียงเค้า คิดถึงทุกอย่างเลย เเต่ทำไมเลิกคุยกันไปแล้วใจมันหวิวมากๆคิดถึงเค้าทั้งวันเลย ทั้งๆที่ระยะเวลาที่เราคุยกันก็ไม่ได้นาน เเต่คนนี้กลับแบบเหมือนคุยกันมานานมาก ละยังอยากเป็นพี่น้องอยู่อยากส่งข้อความไปให้กำลังใจไม่รู้จะทักไปหาเค้าไงดี เเต่เค้าก็เคยบอกว่ามีเรื่องทุกข์ใจก็ทักมาหาเค้าได้เสมอถ้าว่างจะตอบเเต่เราก็กลัวว่าจะทำให้เค้าลำบากใจอีก เราไม่อยากเลิกคุย
เลย เเต่เป็นได่เเต่พี่น้องก็ยังดี เราปล่อยให้เค้าไปทำตามความฝันถูกแล้วใช่ไหมคะ
เคยเลิกคุยกับใครเพราะเค้าไม่อยากให้เรารอเเล้วจะไม่มีเวลาให้ไหมคะ?เค้าเป็นคนดีมากๆเเล้วถ้ามันใช่มันจะวนกลับมาจริงมั้ยคะ?