สวัดดีค่ะทุกๆท่าน นี้เป็นกระทู้แรกของเราในเรื่องของการเล่าเรื่องผีค่ะ
เรื่องทั้งเป็นรื่องประสบการณ์จริง เจอจริงๆ ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือมาจริงๆ รู้ค่ว่ามีผู้ร่วมชะตากรรมด้วยค่ะ
มาเริ่มกันเลยดีกว่านะคะ
1. ตองสอง
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอยู่ปี 2 ค่ะ (ปัจจุบันอยู่ปี 4) เหตุเกิด ณ ตึก 7 มหาลัยแห่งหนึ่งในสกลนคร ตอนนั้นเราเป็นเด็กสโมฯ อย่างที่หลายๆคนรู้กันว่า เด็กสโมเป็นเด็กกิจกรรมและจะต้องมีประชุมหรือเตรียมของงานต่างๆในคณะค่อนข้างดึก วันนั้นก็เช่นกัน...ตอนนั้นเรามี 2 งานซ้อนกัน ทั้งประชุมแล้วก็ต้องไปถ่ายรูปงานอีกงานหนึ่ง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ลืมบอก เราอยู่ฝ่ายโสตฯ มีหน้าที่เก็บภาพงานต่างๆในคณะ ทำโปรเตอร์ รวมไปถึงทำวีดิโอแล้วก็ช่วยงานประชาสัมพันธ์คณะ บางครั้งก็ได้ไปช่วยช่างภาพมหาลัย งานเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เราประชุมประมาณเกือบๆ 2 ทุ่ม เราก็เลยขออาจารย์ไปถ่ายงานกิจกรรม มีเรากับเพื่อนสนิทเรา 2 คน ด้วยความขี้เกียจลงบันได เรากับเพื่อนก็เลยจะไปลงลิฟต์ ขออธิบายลักษณะตึกก่อนนะคะ ตึกมีลักษณะเป็นตัว L จะมีบันไดอยู่ตรงมุมทั้งสามมุมแล้วจะมีลิฟต์อยู่ที่มุมปลายตัว L ห้องที่เราประชุมอยู่ใกล้บันไดตรงกลาง ที่จริงเพื่อนเรามันไม่อยากลงลิฟต์หรอก เพราะมันต้องผ่านห้องอาจารย์ยาวไปถึงลิฟต์ แต่เราขี้เกียจไงก็มันชั้น 4 เลยนะใครมันจะอยากลงบัดไดกัน
เมื่อตกลงกันแล้วก็Goสิค่ะ พอเดินมาถึงปากทางเข้าทางเดินเท่านั้นแม่เอ้ยยยยย!!! ทางเดินที่ทอดยาวข้าหนึ่งห้องพักอาจารย์ที่ไม่มีอาจารย์อยู่สักคน อีกข้างห้องแลปของวิดวะ มีแค่ไฟดวงเดียวที่ติดอยู่กลางทางเดินที่เหลือคือเสีย อารมณ์เดียวกันกับหนังผีเลย(ไม่มีงบซ้อมรึไงว่ะ) เรากับเพื่อนหยุดมองหน้ากันสักพักแล้วก็เดินเข้าไป... เราบอกในตอนแรกใช่ไหมว่ามันชั้น 4 แต่มันไม่ใช่เว้ย มันชั้น 2!!!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชั้น 4 จะเป็นของเด็กเกษตร ซึ่งจะมีคนอยู่ตลอด เพราะเขาต้องทำโปรเจค บางคนอยู่เกือบตี 1 ตี 2 ส่วนชั้นอื่นเงียบจ้า ไม่มีคนอยู่ถึงอยู่ก็น้อยมากๆ
เมื่อเราสองเดินเข้าทางเดินบรรยากาศ คือแบบ...โห้ยยยยยย วังเวงมาก เย็นหลังแปลงๆ สักพักเหมือนมีใครเดินตามเราก็พยายามไม่สนใจ แต่ในใจคิดว่า เขาเลิกประชุมแล้วหรอ? ความรู้สึกมันเดินมาใกล้เรื่อยๆ แล้วก็ใกล้อีก ใกล้เข้ามา คิดในใจ เอาว่ะ! ตัดสินใจหันไปมอง...ก็ไม่มีใคร ไม่เจออะไรเลย
เพื่อน "*ึงจะหันไปดูทำไม รีบเดิน" แล้วมันก็จับแขนเสื้อลากเราไป55555 เรายังงงๆ แบบเห้ย อะไรว่ะ ก็คนมันสับสนอ่ะ แต่ความรู้สึกนั้นมันยังอยู่นะคะ ความรู้สึกเหมือนมีคนตาม ทีนี้หนักเลยค่ะ มีเสียงด้วย เสียงเหมือนรองเท้าแตะ ซึ่งเรากับเพื่อนใส่ผ้าใบทั้งคู่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของอีฉันอีกล้ว5555 จึงเดินช้าๆจับฟังเสียงว่ามันใช้ของเพื่อนหรือของเราไหม แต่เปล่าเลย ไม่ใช่!!!!เท่านั้นล่ะ เพื่อนเดินนำฉันไปแล้วนางกึ่งเดินกึ่งวิ่งพร้อมลากเราไปด้วยพร้อมเสียงเท้าที่ตามมาติดๆ จนถึงปลายทางบังเอิญมีห้องอาจารย์ที่ยังเปิดไฟอยู่ บรรยากาศทุกอย่างก็เป็นปกติเสียงเท้าก็หายไป โล่งงงงงง เดินลงบันไดเราก็ยังอยากรู้ว่ายังไงหันกลับไปดูอีกรอบ เท่านั้นล่ะ!!!!!......โห่ววววววววววว! เพื่อนทิ้งเราเลย มันวิ่งไปถึงรถอย่างรวดเร็ว555555 เรื่องในวันนั้นก็จบลง จนกระทั้งวันถัดมา เราได้มาคุยกับเพื่อนว่าวันนั้นรู้สึกอะไรไหม เพื่อน "*ึงก็รู้สึกหรอ *ูรู้ตั้งแต่เห็นทางเดินแล้ว" โอเครรู้เรื่อง เราก็เลยถามนางว่า แล้วได้ยินเสียงรองเท้าไหม นางตอบว่า "ก็ไม่นิ รู้แค่ว่ามีคนเดินตาม" OMGมีแต่ฉันคนเดีนวที่ได้ยิน สัญญากับตัวเองนับตั้งแต่นี้เเป็นต้นไป จะไม่เข้าตึกนั้นตอนดึกนอกจากจำเป็น ขอบคุณค่ะ (ชั้น 2 ตอน 2 ทุ่ม เจอ 2 คน) ถ้าจำไม่ผิดวันนั้นวันโกนด้วย
เพิ่มเติม: ตึกนี้มีคนเจอบ่อยค่ะ โดยเฉพาะชั้นหนึ่งกับชั้นสอง คนที่เจอก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล รุ่นพี่ที่สนิทอยู่หอเดียวกันนั้นล่ะค่ะ เรื่องพี่แกเยอะมากเดียวมาเล่าให้ฟังทีหลัง5555
ปล. ก่อนจะไปเรื่องที่ 2 ต้องขอบอกเลยนะคะ เราเป็นคนไม่มีซิกเซน แต่เพื่อนเรามีคนที่คบเป็นเพื่อนกันก็มี แล้วทุกคนเกิดวันศุกร์เหมือนกัน
คืองี้...เรามีเพื่อนและพี่ที่อยู่หอเดียวกันสนิทกันมากอยู่ 5 คนรวมเราด้วย ซึ่ง 5 คนนี้เกิดวันศุกร์เหมือนกัน มีเซนไปแล้ว 4 คน มีเราคนเดียวที่ไม่เซน แล้วก็เพื่อนที่สนิทอีก 2 คน เกิดวันอาทิตย์แล้วอี 2 คนนี้เกิดวัน เดือน ปี เดียวกัน สุดยอดไหมล่ะ555555 ขอใช้ชื่อแทนดังนี้ พี่มอ พี่นอ เพื่อนตีบ เพื่อนศิ เพื่อนสวด เพื่อนดนุ และเราคนสวย อิอิ
2. ผู้ชายเสื้อดำ?
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอยู่ปี 3 ในมหาลัยเหมือนเดิม แต่คนละตึงซึ่งตึกตรงกันข้ามกับตึก 7 นั้นคือตึก 8 ค่ะ มอเราจะมีตึก 8 อยู่ 2 ตึก ตือ 8/1 ขอเด็กเครื่องกล 8/2 ของเด็กอาหาร เรามีเพื่อนสนิทอยู่เครื่องกล 2 คนคือ ศิกับดนุ วันนั้น......
มันดึกมากแล้ว เราง่วงมากขอต่อพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ ฝันดีค่ะทุกคน
อยากจะเล่า
เรื่องทั้งเป็นรื่องประสบการณ์จริง เจอจริงๆ ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือมาจริงๆ รู้ค่ว่ามีผู้ร่วมชะตากรรมด้วยค่ะ
มาเริ่มกันเลยดีกว่านะคะ
1. ตองสอง
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอยู่ปี 2 ค่ะ (ปัจจุบันอยู่ปี 4) เหตุเกิด ณ ตึก 7 มหาลัยแห่งหนึ่งในสกลนคร ตอนนั้นเราเป็นเด็กสโมฯ อย่างที่หลายๆคนรู้กันว่า เด็กสโมเป็นเด็กกิจกรรมและจะต้องมีประชุมหรือเตรียมของงานต่างๆในคณะค่อนข้างดึก วันนั้นก็เช่นกัน...ตอนนั้นเรามี 2 งานซ้อนกัน ทั้งประชุมแล้วก็ต้องไปถ่ายรูปงานอีกงานหนึ่ง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราประชุมประมาณเกือบๆ 2 ทุ่ม เราก็เลยขออาจารย์ไปถ่ายงานกิจกรรม มีเรากับเพื่อนสนิทเรา 2 คน ด้วยความขี้เกียจลงบันได เรากับเพื่อนก็เลยจะไปลงลิฟต์ ขออธิบายลักษณะตึกก่อนนะคะ ตึกมีลักษณะเป็นตัว L จะมีบันไดอยู่ตรงมุมทั้งสามมุมแล้วจะมีลิฟต์อยู่ที่มุมปลายตัว L ห้องที่เราประชุมอยู่ใกล้บันไดตรงกลาง ที่จริงเพื่อนเรามันไม่อยากลงลิฟต์หรอก เพราะมันต้องผ่านห้องอาจารย์ยาวไปถึงลิฟต์ แต่เราขี้เกียจไงก็มันชั้น 4 เลยนะใครมันจะอยากลงบัดไดกัน
เมื่อตกลงกันแล้วก็Goสิค่ะ พอเดินมาถึงปากทางเข้าทางเดินเท่านั้นแม่เอ้ยยยยย!!! ทางเดินที่ทอดยาวข้าหนึ่งห้องพักอาจารย์ที่ไม่มีอาจารย์อยู่สักคน อีกข้างห้องแลปของวิดวะ มีแค่ไฟดวงเดียวที่ติดอยู่กลางทางเดินที่เหลือคือเสีย อารมณ์เดียวกันกับหนังผีเลย(ไม่มีงบซ้อมรึไงว่ะ) เรากับเพื่อนหยุดมองหน้ากันสักพักแล้วก็เดินเข้าไป... เราบอกในตอนแรกใช่ไหมว่ามันชั้น 4 แต่มันไม่ใช่เว้ย มันชั้น 2!!!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เมื่อเราสองเดินเข้าทางเดินบรรยากาศ คือแบบ...โห้ยยยยยย วังเวงมาก เย็นหลังแปลงๆ สักพักเหมือนมีใครเดินตามเราก็พยายามไม่สนใจ แต่ในใจคิดว่า เขาเลิกประชุมแล้วหรอ? ความรู้สึกมันเดินมาใกล้เรื่อยๆ แล้วก็ใกล้อีก ใกล้เข้ามา คิดในใจ เอาว่ะ! ตัดสินใจหันไปมอง...ก็ไม่มีใคร ไม่เจออะไรเลย
เพื่อน "*ึงจะหันไปดูทำไม รีบเดิน" แล้วมันก็จับแขนเสื้อลากเราไป55555 เรายังงงๆ แบบเห้ย อะไรว่ะ ก็คนมันสับสนอ่ะ แต่ความรู้สึกนั้นมันยังอยู่นะคะ ความรู้สึกเหมือนมีคนตาม ทีนี้หนักเลยค่ะ มีเสียงด้วย เสียงเหมือนรองเท้าแตะ ซึ่งเรากับเพื่อนใส่ผ้าใบทั้งคู่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของอีฉันอีกล้ว5555 จึงเดินช้าๆจับฟังเสียงว่ามันใช้ของเพื่อนหรือของเราไหม แต่เปล่าเลย ไม่ใช่!!!!เท่านั้นล่ะ เพื่อนเดินนำฉันไปแล้วนางกึ่งเดินกึ่งวิ่งพร้อมลากเราไปด้วยพร้อมเสียงเท้าที่ตามมาติดๆ จนถึงปลายทางบังเอิญมีห้องอาจารย์ที่ยังเปิดไฟอยู่ บรรยากาศทุกอย่างก็เป็นปกติเสียงเท้าก็หายไป โล่งงงงงง เดินลงบันไดเราก็ยังอยากรู้ว่ายังไงหันกลับไปดูอีกรอบ เท่านั้นล่ะ!!!!!......โห่ววววววววววว! เพื่อนทิ้งเราเลย มันวิ่งไปถึงรถอย่างรวดเร็ว555555 เรื่องในวันนั้นก็จบลง จนกระทั้งวันถัดมา เราได้มาคุยกับเพื่อนว่าวันนั้นรู้สึกอะไรไหม เพื่อน "*ึงก็รู้สึกหรอ *ูรู้ตั้งแต่เห็นทางเดินแล้ว" โอเครรู้เรื่อง เราก็เลยถามนางว่า แล้วได้ยินเสียงรองเท้าไหม นางตอบว่า "ก็ไม่นิ รู้แค่ว่ามีคนเดินตาม" OMGมีแต่ฉันคนเดีนวที่ได้ยิน สัญญากับตัวเองนับตั้งแต่นี้เเป็นต้นไป จะไม่เข้าตึกนั้นตอนดึกนอกจากจำเป็น ขอบคุณค่ะ (ชั้น 2 ตอน 2 ทุ่ม เจอ 2 คน) ถ้าจำไม่ผิดวันนั้นวันโกนด้วย
เพิ่มเติม: ตึกนี้มีคนเจอบ่อยค่ะ โดยเฉพาะชั้นหนึ่งกับชั้นสอง คนที่เจอก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล รุ่นพี่ที่สนิทอยู่หอเดียวกันนั้นล่ะค่ะ เรื่องพี่แกเยอะมากเดียวมาเล่าให้ฟังทีหลัง5555
ปล. ก่อนจะไปเรื่องที่ 2 ต้องขอบอกเลยนะคะ เราเป็นคนไม่มีซิกเซน แต่เพื่อนเรามีคนที่คบเป็นเพื่อนกันก็มี แล้วทุกคนเกิดวันศุกร์เหมือนกัน
คืองี้...เรามีเพื่อนและพี่ที่อยู่หอเดียวกันสนิทกันมากอยู่ 5 คนรวมเราด้วย ซึ่ง 5 คนนี้เกิดวันศุกร์เหมือนกัน มีเซนไปแล้ว 4 คน มีเราคนเดียวที่ไม่เซน แล้วก็เพื่อนที่สนิทอีก 2 คน เกิดวันอาทิตย์แล้วอี 2 คนนี้เกิดวัน เดือน ปี เดียวกัน สุดยอดไหมล่ะ555555 ขอใช้ชื่อแทนดังนี้ พี่มอ พี่นอ เพื่อนตีบ เพื่อนศิ เพื่อนสวด เพื่อนดนุ และเราคนสวย อิอิ
2. ผู้ชายเสื้อดำ?
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอยู่ปี 3 ในมหาลัยเหมือนเดิม แต่คนละตึงซึ่งตึกตรงกันข้ามกับตึก 7 นั้นคือตึก 8 ค่ะ มอเราจะมีตึก 8 อยู่ 2 ตึก ตือ 8/1 ขอเด็กเครื่องกล 8/2 ของเด็กอาหาร เรามีเพื่อนสนิทอยู่เครื่องกล 2 คนคือ ศิกับดนุ วันนั้น......
มันดึกมากแล้ว เราง่วงมากขอต่อพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ ฝันดีค่ะทุกคน