ตามหัวข้อเลยครับ คืออยากรู้จริงๆ ว่าคนที่นิ่งๆเงียบๆและเย็นชาในสายตาของพวกคุณเป็นยังไงหรอครับ? ผมเป็นคนนึงที่เพื่อนบอกว่านิ่งๆหยิ่งๆเงียบๆและไม่ชอบคุยกับใคร
จริงๆแล้วผมก็พอรู้ตัวนะครับว่าตัวเองเงียบเกินไป แต่ผมไม่ได้หยิ่งนะ แค่ผมเคยเจอเรื่องกระทบจิตใจจนไม่อยากจะรู้อะไรแล้ว ออกจะปลงๆไปด้วยซ้ำตอนนี้
พวกเขาว่าผมไม่ค่อยเป็นมิตรเพราะตาผมมันดุๆหน้าก็นิ่งๆ แถมผมก็ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว โดนด่ามาเยอะนะครับแต่พวกเขาเหมือนจะดูชอบที่ผมโดนด่ายังไงไม่รู้ (ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ) พวกเขาบอกว่าผมน่ากลัว สรุปคือผมน่ากลัวจริงๆหรอ? ถ้าอย่างนั้นจะมาพูดแซะผมทำไม
ที่รร.ผมไม่ค่อยเห็นคนนิ่งเงียบเหมือนผมเท่าไหร่นัก แต่ส่วนใหญ่ที่เห็นมักจะอยู่ห้องคิงเหมือนผมอยู่4-5คน พวกเขาก็ชอบอยู่คนเดียวนะทำไมถึงดูไม่น่ากลัวเลยในสายตาเพื่อนๆผม แต่เพื่อนๆของผมกลับบอกว่าผมน่ากลัวซะอย่างนั้น ผมเลยถามไปว่า "กลัวอะไร? ฉันไม่กัดหรอกนะ" แค่นั่นเองครับ แต่เพราะคงพูดตรงเกินไปเขาเลยไม่มาคุยด้วยเลย.. บางทีก็จะพูดไม่ค่อยเข้าหูใครในบ้างครั้ง
เวลามีเรื่องผมก็ไม่อยากมีสักเท่าไหร่หรอกครับแต่บางครั้งก็เลี่ยงจริงๆ
เช่น
"เธอรู้เรื่องตัวเองบ้างไหม ทำไมถึงชอบพูดแต่เรื่องของฉัน?"
"ถ้ามีปัญหาก็มาคุยกันตรงๆ อย่าเอาแต่หลบหน้า"
"มีปัญญาแค่นินทาฉันก็ทำไป"
"เดินมาต่อยฉันเลยก็ได้ถ้าจะมองขนาดนี้"
"ถ้าไม่อยากเถียงก็อย่าทำตัวโวยวาย"
"ฉันแขนหักแล้วมันไปทำให้เธอเดือดร้อนหรอ? เธอช่วยฉันจ่ายค่ารักษาหรอ?"
"ทุกๆบ้านมันมักมีการสั่งสอน เธอไม่ได้เอามันมาใช้เลยหรอ?"
"ฉันรอวันที่เธอขอร้องฉันอยู่นะ"
"ถ้าฉันทำมันไปแล้ว เธอก็อย่าเสียใจในสิ่งที่เธอทำกับฉัน"
"ฉันก็ทำแบบที่เธอทำกับฉันไง"
"เธอร้องไห้? ฉันต้องปลอบงั้นหรอ?ในเมื่อเธอปล่อยให้ฉันร้องไห้เองคนเดียวตลอด"
"ว่าแต่ฉันอ่อนแอ แล้ววันนี้ไม่คิดที่จะว่าตัวเองบ้างหรอ?"
"สุดท้ายก็เก่งแต่ปาก"
"อโหสิให้แล้ว เลิกมาขอส่วนบุญซะที"
"ไม่ได้สำคัญให้ฉันสนใจหนิ ทำไมฉันต้องฟังเธอด้วย"
มันดูแรงไปหรอครับถ้าแรงไปก็ขอโทษด้วยนะครับ ผมเป็นคนชอบพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมครับ🙏🙏🙏
ของถามทั้งคนที่เงียบๆและคนที่ไม่เงียบเลยนะครับ ถ้าผมกระทำหรือเล่าผิดตรงไหนก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณครับ
(ปล.ผู้ตั้งกระทู้เป็นผู้หญิงนะครับ แต่ติดใช้คำว่า "ผม"กับ"ครับ" มากไปหน่อย😅)
คนนิ่งๆน่ากลัวจริงๆหรอครับ?
จริงๆแล้วผมก็พอรู้ตัวนะครับว่าตัวเองเงียบเกินไป แต่ผมไม่ได้หยิ่งนะ แค่ผมเคยเจอเรื่องกระทบจิตใจจนไม่อยากจะรู้อะไรแล้ว ออกจะปลงๆไปด้วยซ้ำตอนนี้
พวกเขาว่าผมไม่ค่อยเป็นมิตรเพราะตาผมมันดุๆหน้าก็นิ่งๆ แถมผมก็ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว โดนด่ามาเยอะนะครับแต่พวกเขาเหมือนจะดูชอบที่ผมโดนด่ายังไงไม่รู้ (ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ) พวกเขาบอกว่าผมน่ากลัว สรุปคือผมน่ากลัวจริงๆหรอ? ถ้าอย่างนั้นจะมาพูดแซะผมทำไม
ที่รร.ผมไม่ค่อยเห็นคนนิ่งเงียบเหมือนผมเท่าไหร่นัก แต่ส่วนใหญ่ที่เห็นมักจะอยู่ห้องคิงเหมือนผมอยู่4-5คน พวกเขาก็ชอบอยู่คนเดียวนะทำไมถึงดูไม่น่ากลัวเลยในสายตาเพื่อนๆผม แต่เพื่อนๆของผมกลับบอกว่าผมน่ากลัวซะอย่างนั้น ผมเลยถามไปว่า "กลัวอะไร? ฉันไม่กัดหรอกนะ" แค่นั่นเองครับ แต่เพราะคงพูดตรงเกินไปเขาเลยไม่มาคุยด้วยเลย.. บางทีก็จะพูดไม่ค่อยเข้าหูใครในบ้างครั้ง
เวลามีเรื่องผมก็ไม่อยากมีสักเท่าไหร่หรอกครับแต่บางครั้งก็เลี่ยงจริงๆ
เช่น
"เธอรู้เรื่องตัวเองบ้างไหม ทำไมถึงชอบพูดแต่เรื่องของฉัน?"
"ถ้ามีปัญหาก็มาคุยกันตรงๆ อย่าเอาแต่หลบหน้า"
"มีปัญญาแค่นินทาฉันก็ทำไป"
"เดินมาต่อยฉันเลยก็ได้ถ้าจะมองขนาดนี้"
"ถ้าไม่อยากเถียงก็อย่าทำตัวโวยวาย"
"ฉันแขนหักแล้วมันไปทำให้เธอเดือดร้อนหรอ? เธอช่วยฉันจ่ายค่ารักษาหรอ?"
"ทุกๆบ้านมันมักมีการสั่งสอน เธอไม่ได้เอามันมาใช้เลยหรอ?"
"ฉันรอวันที่เธอขอร้องฉันอยู่นะ"
"ถ้าฉันทำมันไปแล้ว เธอก็อย่าเสียใจในสิ่งที่เธอทำกับฉัน"
"ฉันก็ทำแบบที่เธอทำกับฉันไง"
"เธอร้องไห้? ฉันต้องปลอบงั้นหรอ?ในเมื่อเธอปล่อยให้ฉันร้องไห้เองคนเดียวตลอด"
"ว่าแต่ฉันอ่อนแอ แล้ววันนี้ไม่คิดที่จะว่าตัวเองบ้างหรอ?"
"สุดท้ายก็เก่งแต่ปาก"
"อโหสิให้แล้ว เลิกมาขอส่วนบุญซะที"
"ไม่ได้สำคัญให้ฉันสนใจหนิ ทำไมฉันต้องฟังเธอด้วย"
มันดูแรงไปหรอครับถ้าแรงไปก็ขอโทษด้วยนะครับ ผมเป็นคนชอบพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมครับ🙏🙏🙏
ของถามทั้งคนที่เงียบๆและคนที่ไม่เงียบเลยนะครับ ถ้าผมกระทำหรือเล่าผิดตรงไหนก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณครับ
(ปล.ผู้ตั้งกระทู้เป็นผู้หญิงนะครับ แต่ติดใช้คำว่า "ผม"กับ"ครับ" มากไปหน่อย😅)