เราเป็นนักเรียนที่มาเรียนภาษาอยู่ต่างประเทศค่ะ เราเจอกับพี่ผู้ชายคนนึงที่โรงเรียน, ด้วยความที่เป็นคนไทยก็เลยทำให้เราสนิดกันง่าย เจอกันวันแรกพี่เขาก็ชวนเราไปกินข้าวเลย.

เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน ไปเดินเล่นบ้าง ไปหาอะไรกินหลังเลิกเรียนบ้าง, ระหว่างนั้นเราก็แค่คิดว่า พี่เขาเป็นคนดีมากคนนึง แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลย.
จนวันนึงเราไปดูสร้อยให้แม่ พี่เขาก็ไปกับเราด้วย, หลังจากนั้นเราก็ไปซื้อเสือผ้า ระหว่างที่เราลองชุดอยู่ พี่เขาก็แอบไปซื้อสร้อยมาให้เรา ตอนนั้นเราถึงรู้ว่าเขาคิดกับเรามากกว่าแค่พี่น้อง.

หลังจากนั้นเราก็เปิดใจคุยกัน เราก็บอกว่าเรายังไม่พร้อม พี่เขาก็บอกว่ารอได้ แล้วเขาก็ยังดูแลเราเหมือนปกติ (หรืออาจจะมากกว่าเดิม), คือพี่เขาบอกกับที่บ้านว่าจีบเราอยู่, คอยดูแลทุกอย่าง, คอยบอกกับเราว่าเขาชอบเรายังไง, คอยถามความเห็นเราว่าคิดยังไง ไม่ชอบอะไรก็คุยกันได้, ถึงขนาดที่จะย้ายที่อยู่เพราะอยากมาอยู่แถวใกล้ๆเรา, หาโรงเรียนมหาลัยที่ไม่ไกลมาก จากแผนเดิมที่จะไปเรียนที่อื่น, จนเรารู้สึกแบบ เฮ้ย...มันจะมีคนที่ยอมทำแบบนี้เพื่อเราจริงๆหรอวะ.

ทั้งๆที่พี่เขาทำเพื่อเราขนาดนี้ แต่เรากลับไม่ได้รู้สึกใจเต้นแรง หรืออะไรหวือหวาเลย.ไม่รู้ว่าด้วยที่เราเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน หรือเพราะอายุที่ห่างกันมาก หรือเพราะเราเห็นแก่ตัวเอง ที่ทำให้เราไม่กล้าที่จะตกลงคบกับเขา หรือแม้แต่ปล่อยเขาไป, พี่เขาแสดงออกชัดเจนมาก ทำให้เห็นว่าจริงจังกับเราแค่ไหน แต่เราก็ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงอยู่ดี.

เราควรจะทำยังไงดีคะ?เรากลัวไปหมดเลย, เราอยากดูให้แน่ใจ แต่ก็ไม่อยากให้พี่เขารอนานๆ กลัวว่าจะเป็นการรั้งเขาไว้กับตัวเอง เราไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว, ช่วยหน่อยนะคะพี่ๆ.

ปล.เราเพิ่งรู้จักกันแค่เดือนเดียว, ตอนนี้เราอายุ20 พี่เขา27ค่ะ.