ผมเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่กี่เดือนในตำแหน่งหัวหน้าที่มีลูกน้อง1คน หลักๆรับเข้ามาเพื่อดูแลลูกน้องคนนี้กับบุกเบิกสินค้าตัวใหม่
แต่เรื่องมีอยู่ว่าทำมาได้ไม่เท่าไหร่ เริ่มรู้ว่าลูกน้องคนนี้ที่อายุขึ้นเลข3แล้วนั้นทำงานไม่ได้เลย และไม่คิดจะทำงาน ทำแบบผักชีโรยหน้าก่อนการประชุมเท่านั้นทำให้งานไม่คืบหน้า และกินแรงเพื่อนร่วมงานคนอื่นเพราะคนอื่นทำงานปกติกันหมด
คราวนี้ผมได้รายงานไปยังผู้บริหาร ว่าได้ทั้งทำการเตือนบอกและให้ทำ่ายงานส่ง ก็ยังไม่ทำอยู่ดี จึงรายงานและทางผู้บริหารบอกให้เข้มงวดขึ้น หากจำเป็นก็ต้องให้ออก บอกมาแบบนั้น
พอตอนประชุมนอกจากจะเป็นการรายงานแบบขอไปทีแล้วยังไม่มีการตามงาน แต่ท่าทีของผู้บริหารกลับไม่ว่าอะไรและบอกด้วยน่ำเสียงให้กำลังใจว่าพยายามเข้านะ ผู้บริหารเป็นญี่ปุ่น แล่วอีกหลายต่อหลายครั้ง ถึงแม้จะไม่ไปหาลูกค้าเลย2อาทิตย์ติดต่อกันทางผู้บริหารพูดแค่ว่าไปหาลูกค้าหน่อยนะ แบบน้ำเสียงเบาๆใจดีๆ
เพื่อนร่วมงานคนอื่นรู้ตรงจุดนี้หมดแต่ทำอะไรไม่ได้ ผู้บริหารคนนี้ไม่ใช่ไม่เคยเอาคนออก แต่พอกับคนนี้กลับไม่เคยว่าอะไรเลยทั้งๆที่ผลงานไม่มีและไม่ทำงานกลับวางท่าทีเฉยและคุยเล่นด้วย
เพิ่มเติมคือลูกน้องคนนี้อยู่มา2-3ปีแล้วไม่มีอะไรคืบหน้าทั้งงานและยอดขายเป็น0 (บ.มียอดขายทางอื่นด้วย)
และรู้มาว่าลูกน้องคนนี้อาจเป็นเด็กเส้นใหญ่
อยากปรึกษาว่าคิดอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ ต้องการคำวิเคราะห์ และจะทำอย่างไรหากเป็นตัวคุณเอง อยากทราบวิธีจัดการความคิดและกลยุทธ์หน่อยครับ
ไม่ได้มีปัญหาในเรื่องส่วนตัว แต่คือเห็นความไม่ยุติธรรมในองค์กรและความหละหลวมของผู้บริหาร ทำให้หมดไฟในการทำงานไปเลย ตอนนี้ผมเลยปล่อยเลยตามเลยเพราะทำอะไรไม่ได้เหมือนตบมือข้างเดียว
ปรึกษาเรื่องลูกน้องกับผู้บริหาร
แต่เรื่องมีอยู่ว่าทำมาได้ไม่เท่าไหร่ เริ่มรู้ว่าลูกน้องคนนี้ที่อายุขึ้นเลข3แล้วนั้นทำงานไม่ได้เลย และไม่คิดจะทำงาน ทำแบบผักชีโรยหน้าก่อนการประชุมเท่านั้นทำให้งานไม่คืบหน้า และกินแรงเพื่อนร่วมงานคนอื่นเพราะคนอื่นทำงานปกติกันหมด
คราวนี้ผมได้รายงานไปยังผู้บริหาร ว่าได้ทั้งทำการเตือนบอกและให้ทำ่ายงานส่ง ก็ยังไม่ทำอยู่ดี จึงรายงานและทางผู้บริหารบอกให้เข้มงวดขึ้น หากจำเป็นก็ต้องให้ออก บอกมาแบบนั้น
พอตอนประชุมนอกจากจะเป็นการรายงานแบบขอไปทีแล้วยังไม่มีการตามงาน แต่ท่าทีของผู้บริหารกลับไม่ว่าอะไรและบอกด้วยน่ำเสียงให้กำลังใจว่าพยายามเข้านะ ผู้บริหารเป็นญี่ปุ่น แล่วอีกหลายต่อหลายครั้ง ถึงแม้จะไม่ไปหาลูกค้าเลย2อาทิตย์ติดต่อกันทางผู้บริหารพูดแค่ว่าไปหาลูกค้าหน่อยนะ แบบน้ำเสียงเบาๆใจดีๆ
เพื่อนร่วมงานคนอื่นรู้ตรงจุดนี้หมดแต่ทำอะไรไม่ได้ ผู้บริหารคนนี้ไม่ใช่ไม่เคยเอาคนออก แต่พอกับคนนี้กลับไม่เคยว่าอะไรเลยทั้งๆที่ผลงานไม่มีและไม่ทำงานกลับวางท่าทีเฉยและคุยเล่นด้วย
เพิ่มเติมคือลูกน้องคนนี้อยู่มา2-3ปีแล้วไม่มีอะไรคืบหน้าทั้งงานและยอดขายเป็น0 (บ.มียอดขายทางอื่นด้วย)
และรู้มาว่าลูกน้องคนนี้อาจเป็นเด็กเส้นใหญ่
อยากปรึกษาว่าคิดอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ ต้องการคำวิเคราะห์ และจะทำอย่างไรหากเป็นตัวคุณเอง อยากทราบวิธีจัดการความคิดและกลยุทธ์หน่อยครับ
ไม่ได้มีปัญหาในเรื่องส่วนตัว แต่คือเห็นความไม่ยุติธรรมในองค์กรและความหละหลวมของผู้บริหาร ทำให้หมดไฟในการทำงานไปเลย ตอนนี้ผมเลยปล่อยเลยตามเลยเพราะทำอะไรไม่ได้เหมือนตบมือข้างเดียว