ขอปรึกษาเพื่อนๆ หน่อยค่ะ
เราทำงานที่ บ. แห่งหนึ่ง ทำงานได้ เกือบ 1 ปี
แต่ไม่ 100% ทำให้เราไม่ค่อยมีความรู้งานเท่าที่ควรและด้วยเหตุจำเป็นเราจึงต้องออกงานมา 1 ปีกว่า ซึ่งก่อนเราจะออกทางบอสใหญ่ช่วยเหลือ และมีบุญคุณกับเรามาก
จนเราขอกลับมาทำงานอีกครั้ง ระยะผ่านไป 1 ปีนิดๆ
เราทำงานปกติ มีเครียดบ้างแต่ก็อดทน จนจะเข้าปีที่ 2 เรื่อยมาจนจะเข้าปีที่ 3 เราได้รับงานที่ไม่ตรงกับวิชาชีพของเรา ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ เราอยากได้ความรู้ในสิ่งที่เราจบมา
เพื่อนำไปต่อยอดของเราเอง เพราะเราเริ่มงานข้ากว่าคนอื่น มันเป็นงานที่ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เพราะตอนเรารับมันมา ไม่มีพี่คนไหนให้ความสำคัญ
ไม่สนใจ ปรึกษาอะไรก็ตอบแล้วปล่อยไป แต่พอจะ ถ้าเราทำแบบนี้ต่อไปเราก็ไม่มีความสามารถที่จะไปทำอะไรที่เกี่ยวกับวิชาชีพของเราเองได้....เราเคยปรึกษากับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนบอกว่า
"ถ้าเป็นเรา เราก็ออก"
บางทีอายุเราอาจจะเยอะ แต่เราต้องการคนสอนงาน ปรึกษา หรือเป็นลูกมือ เราควรดูหรือทำอะไรไม่มีคนแนะนำ ปล่อย พอพลาดก็มาว่าเรา ว่าไม่สนใจรายละเอียด ทั้งๆที่เราคอยเข้าหาตลอด
และด้วยความที่เราเป็นคนเงียบไป ไม่กล้าพูด
อาจทำให้บางคนเข้าใจเราผิด หัวหน้างานก็ต่อว่า
ด้วยคำพูดรุนแรง จนทำให้เราคิดมาก จนต้องกลับไปหาหมอ รับแค่ยานอนหลับมา เราเครียดจนนอนไม่หลับ (คนอื่นคิดว่าเรามีความสุข ครอบครัวอบอุ่น
ไม่ต้องลำบากเหมือนคนอื่นๆ แต่จริงๆแล้วเราโดน
ทารุณระดับหนึ่งตั้งแต่เด็กจนหาหมอ กินยาแก้เครียด พอโตมาเรายังโดนบ้างเหมือนชีวิตไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้เอง)
เราคิดอยากลาออกหลายครั้ง แต่ก็กลัวทั้งๆที่ เราเองก็มีที่เล็กๆของเราเอง อาจขายของได้ เคยคุยกับที่บ้าน แต่ก็ไม่เห็นด้วย เคยคิดว่า
ถ้าออก เราจะเอาเงินเก็บส่วนหนึ่งให้กับบอสที่มีพระคุณกับเรา เพราะเราไม่สบายใจเลย
แล้วช่วงออกงานเราจะไปเรียนเสริมในส่วนที่เราขาดหายไป ซึ้งจะไปเรียนกับเพื่อนเราเอง ซึ่งในอนาคตเราอาจจะไปสมัครทำงานใหม่ หรือช่วยแฟนทำก็ได้
เพื่อนๆมีความเห็น หรือคำแนะนำไหมคะ
เครียดงาน กับสิ่งที่เป็นอยู่
เราทำงานที่ บ. แห่งหนึ่ง ทำงานได้ เกือบ 1 ปี
แต่ไม่ 100% ทำให้เราไม่ค่อยมีความรู้งานเท่าที่ควรและด้วยเหตุจำเป็นเราจึงต้องออกงานมา 1 ปีกว่า ซึ่งก่อนเราจะออกทางบอสใหญ่ช่วยเหลือ และมีบุญคุณกับเรามาก
จนเราขอกลับมาทำงานอีกครั้ง ระยะผ่านไป 1 ปีนิดๆ
เราทำงานปกติ มีเครียดบ้างแต่ก็อดทน จนจะเข้าปีที่ 2 เรื่อยมาจนจะเข้าปีที่ 3 เราได้รับงานที่ไม่ตรงกับวิชาชีพของเรา ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ เราอยากได้ความรู้ในสิ่งที่เราจบมา
เพื่อนำไปต่อยอดของเราเอง เพราะเราเริ่มงานข้ากว่าคนอื่น มันเป็นงานที่ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เพราะตอนเรารับมันมา ไม่มีพี่คนไหนให้ความสำคัญ
ไม่สนใจ ปรึกษาอะไรก็ตอบแล้วปล่อยไป แต่พอจะ ถ้าเราทำแบบนี้ต่อไปเราก็ไม่มีความสามารถที่จะไปทำอะไรที่เกี่ยวกับวิชาชีพของเราเองได้....เราเคยปรึกษากับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนบอกว่า
"ถ้าเป็นเรา เราก็ออก"
บางทีอายุเราอาจจะเยอะ แต่เราต้องการคนสอนงาน ปรึกษา หรือเป็นลูกมือ เราควรดูหรือทำอะไรไม่มีคนแนะนำ ปล่อย พอพลาดก็มาว่าเรา ว่าไม่สนใจรายละเอียด ทั้งๆที่เราคอยเข้าหาตลอด
และด้วยความที่เราเป็นคนเงียบไป ไม่กล้าพูด
อาจทำให้บางคนเข้าใจเราผิด หัวหน้างานก็ต่อว่า
ด้วยคำพูดรุนแรง จนทำให้เราคิดมาก จนต้องกลับไปหาหมอ รับแค่ยานอนหลับมา เราเครียดจนนอนไม่หลับ (คนอื่นคิดว่าเรามีความสุข ครอบครัวอบอุ่น
ไม่ต้องลำบากเหมือนคนอื่นๆ แต่จริงๆแล้วเราโดน
ทารุณระดับหนึ่งตั้งแต่เด็กจนหาหมอ กินยาแก้เครียด พอโตมาเรายังโดนบ้างเหมือนชีวิตไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้เอง)
เราคิดอยากลาออกหลายครั้ง แต่ก็กลัวทั้งๆที่ เราเองก็มีที่เล็กๆของเราเอง อาจขายของได้ เคยคุยกับที่บ้าน แต่ก็ไม่เห็นด้วย เคยคิดว่า
ถ้าออก เราจะเอาเงินเก็บส่วนหนึ่งให้กับบอสที่มีพระคุณกับเรา เพราะเราไม่สบายใจเลย
แล้วช่วงออกงานเราจะไปเรียนเสริมในส่วนที่เราขาดหายไป ซึ้งจะไปเรียนกับเพื่อนเราเอง ซึ่งในอนาคตเราอาจจะไปสมัครทำงานใหม่ หรือช่วยแฟนทำก็ได้
เพื่อนๆมีความเห็น หรือคำแนะนำไหมคะ