เรากับแฟนคบกันมา9ปี พึ่งแต่งงานกันไม่นานนี้
ตอนที่คบกันก็พอรู้ข้อเสียอยู่บ้างแต่ด้วยสถานะเราเป็นแค่แฟนกัน มันเลยไม่ได้รุนแรงจนเรารับไม่ได้
เวลาไปกินอาหาร เที่ยวเราตะแชร์กันตลอด นอกจากเราไม่มีเงินในช่วงนั้นเขาก็จะจ่ายหมด ส่วนมากเค้าจะจ่ายมากกว่าเรา
เวลาทะเลาะกันส่วนมากเราจะยอมเพราะเจาเป็นคนที่ไม่ค่อยยอมลง จนเราเหนื่อยเลยยอมๆไป แต่เรื่องที่ยอมก็ไม่ได้รุนเเรงอีกแหละเราคิดเสมอว่าถ้าไม่ถึงกับทนไม่ได้เราก็ยอมๆคนอื่นๆเสมอไม่ว่ากับใคร
เราเป็นคนอะไรก็ได้นะ เหมือนคนหัวอ่อน
เเฟนเราไม่เคยมีคนอื่น ขี้หึงมาก โมโหร้ายแต่ไม่เคยทำร้ายเรา แต่เราก็ไม่ค่อยทะเลาะกันรุนเเรงนะตลอดเวลาที่คบกันมา ส่วนมากก็พยายามเข้าใจกันนั่นแหละ
ปัญหาคือพอตัดสินใจจะแต่งงานเขาพาครอบครัวมาคุยเรื่องสินสอดก็เริ่มมีปัญหากัน เราไม่รู้เลยเรื่องสินสอด มันเป็นยังไงบ้างด้วยความที่เราไม่คิดมาก ตอนมาเจรจาก็พูดดี แต่ฝ่ายแฟนไม่บอกจำนวนเงินสิดสอดเรา แม่เราก็ไม่เอาเงินสินสอด บอกยกให้ลูกไปทำทุน แต่พอเขากลับกันไปเราคุยกับแฟนขอให้แฟนให้เงินเป็นค่าน้ำนมสัก1แสนบาทได้ไหม ที่บ้านเขาโวยวาย บอกว่าก็แม่เราบอกแล้วว่าไม่เอาสินสอด แล้วเขาก็อัดเสียงที่คุยกันไว้ด้วย บอกว่ากันลืม คุยไปคุยมาก็ต้องยอมอะ มาถึงขนาดนี้แล้ว แม่เราคิดว่าไม่เป็นไร แค่ดูแลเราให้ดีก็พอ แต่แล้วพอแต่งงานกัน หลังจากวันแต่ง7วันเราทะเลาะกันหนักมากเนื่องจากเราย้ายไปอยู่กับครอบครัวเขา แล้วเรารู้สึกไม่โอเค แล้วเค้าโมโหที่เราพูดแบบนั้นเขาไล่เรากลับบ้าน เราเคยพยายามบอกเขาหลายครั้งว่าเราอยากแยกออกไปอยู่กันสองคน แต่ด้วยสถานะการเงินของแฟนเราตอนนี้ก็ไม่ค่อยดี ซึ่งเราก็พอเข้าใจ เราก็พูดถึงอนาคต แต่เขาไม่เคยเปลี่ยนความคิด ตั้งแต่เเต่งงานเขาไม่ได้พาเราไปไหนเลย ไม่มีความหวานใดๆ จะกินอะไรก็กลัวเปลืองเงินไปหมด ล่าสุดคุยเรื่องแขร์ค่าต่างๆภายในบ้านกับเรา เรางงมาก แล้วเวลาทะเลาะกัน เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เหมือนเราผิด เราไม่สามารถพูดอะไรได้เลย เขาพูดแต่ว่าทั้งหมดเพราะเราปรับตัวเข้ากับใครไม่ได้เลย ซึ่งเรายอมรับส่วนนึงมันก็ใช่ แต่เขาก็ไม่คิดจะรับฟังและเเคร์ความรู้สึกที่เรามีตอนนี้บ้างเลยหรอ จะกลับบ้านไปหาแม่ ก็พูดและทำเหมือนไม่อยากให้กลับไปอีกทั้งครอบครัวเขาเลย พูดเหมือนว่าแต่งแล้วต้องอยู่กับสามี ต้องอยู่ติดกัน แล้วตัวสามีเรา ก็ไม่เคยแวะหาครอบครัวเราเลยหลังเเต่ง ทุกๆอย่างอ้างว่าไม่มีเวลาเสมอ รวมถึงเราที่อยู่กับเขาก็อยู่แต่บ้านกับเขา เพราะไม่มีเวลา คือเราไม่คิดเลยว่าคนที่คบกันมานานขนาดนี้ พอแต่งงานกันมันจะกลายเป็นแบบนี้ได้ เราไม่รู้จะทำยังไงเขาทำให้เรารู้สึกว่าเราต้องเลือกระหว่าง แม่กับสามี คือถ้าจะอยู่กับเขาเราต้องไม่กลับบ้านบ่อยแล้วแม่เราแก่แล้วอยู่กับป้าอีกคนที่แก่พอกันลำพังนะ เราสับสนไปหมด ตัวเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้าด้วย ตอนนี้มันแย่มาก มันหาทางออกไม่ได้ เราไม่รู้ว่าควรทำยังไง เราเป็นทุกข์ พูดกับใครก็ไม่ได้ ช่วงเเรกเราก็ไม่กล้าเอาปัญหามาเล่าให้แม่ฟังหรอกแต่พอนานเข้ามันไม่ไหวก็ต้องหาทางระบาย พอสามีรู้เข้าก็ไม่พอใจเรา เเเล้วเราควรทำไง เขาบอกให้เราปรึกษาพ่อแม่เขา มันใช่หรอเราแค่บูกสะไภ้จะไปด่าลูกเขาให้พ่อแม่เขาฟังได้หรอ เราไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะรักเราเหมือนลูกสาวจริงๆ ห้ามเรากลับบ้านอย่างงั้น บอกให้เราทำอย่างงั้นอย่างงี้ บงการชีวิตเราหลายๆเรื่อง เพราะตอนแรกเราหัวอ่อนไง เรายอมเขาแต่นั่นมันเรื่องเล็กน้อยนะ ถ้ามันมากเกินไปก็คงไม่ไหว ตอนนี้ครอยครัวเขาก็ไม่ได้มองว่าเราดีเท่าไหร่หรอก เพราะเราไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาแล้ว
ล่าสุดสามีจะจดทะเบียนด้วยเราเลยบอกปฏิเสธไปก่อน เราไม่มั่นใจอะไรเลยในตอนนี้เเล้วเขายังจะมาคิดเรื่องนี้ในตอนที่มีปัญหากันหรอ ตอนนี้เราตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอายังไงต่อไป แต่ที่รู้คือเราบ่มในสิ่งที่เขาทำกับเราและครอบครัวเราไม่ได้เลย
มีปัญหาหลังแต่งงาน ฉันควรไปต่อหรือพอแค่นี้
ตอนที่คบกันก็พอรู้ข้อเสียอยู่บ้างแต่ด้วยสถานะเราเป็นแค่แฟนกัน มันเลยไม่ได้รุนแรงจนเรารับไม่ได้
เวลาไปกินอาหาร เที่ยวเราตะแชร์กันตลอด นอกจากเราไม่มีเงินในช่วงนั้นเขาก็จะจ่ายหมด ส่วนมากเค้าจะจ่ายมากกว่าเรา
เวลาทะเลาะกันส่วนมากเราจะยอมเพราะเจาเป็นคนที่ไม่ค่อยยอมลง จนเราเหนื่อยเลยยอมๆไป แต่เรื่องที่ยอมก็ไม่ได้รุนเเรงอีกแหละเราคิดเสมอว่าถ้าไม่ถึงกับทนไม่ได้เราก็ยอมๆคนอื่นๆเสมอไม่ว่ากับใคร
เราเป็นคนอะไรก็ได้นะ เหมือนคนหัวอ่อน
เเฟนเราไม่เคยมีคนอื่น ขี้หึงมาก โมโหร้ายแต่ไม่เคยทำร้ายเรา แต่เราก็ไม่ค่อยทะเลาะกันรุนเเรงนะตลอดเวลาที่คบกันมา ส่วนมากก็พยายามเข้าใจกันนั่นแหละ
ปัญหาคือพอตัดสินใจจะแต่งงานเขาพาครอบครัวมาคุยเรื่องสินสอดก็เริ่มมีปัญหากัน เราไม่รู้เลยเรื่องสินสอด มันเป็นยังไงบ้างด้วยความที่เราไม่คิดมาก ตอนมาเจรจาก็พูดดี แต่ฝ่ายแฟนไม่บอกจำนวนเงินสิดสอดเรา แม่เราก็ไม่เอาเงินสินสอด บอกยกให้ลูกไปทำทุน แต่พอเขากลับกันไปเราคุยกับแฟนขอให้แฟนให้เงินเป็นค่าน้ำนมสัก1แสนบาทได้ไหม ที่บ้านเขาโวยวาย บอกว่าก็แม่เราบอกแล้วว่าไม่เอาสินสอด แล้วเขาก็อัดเสียงที่คุยกันไว้ด้วย บอกว่ากันลืม คุยไปคุยมาก็ต้องยอมอะ มาถึงขนาดนี้แล้ว แม่เราคิดว่าไม่เป็นไร แค่ดูแลเราให้ดีก็พอ แต่แล้วพอแต่งงานกัน หลังจากวันแต่ง7วันเราทะเลาะกันหนักมากเนื่องจากเราย้ายไปอยู่กับครอบครัวเขา แล้วเรารู้สึกไม่โอเค แล้วเค้าโมโหที่เราพูดแบบนั้นเขาไล่เรากลับบ้าน เราเคยพยายามบอกเขาหลายครั้งว่าเราอยากแยกออกไปอยู่กันสองคน แต่ด้วยสถานะการเงินของแฟนเราตอนนี้ก็ไม่ค่อยดี ซึ่งเราก็พอเข้าใจ เราก็พูดถึงอนาคต แต่เขาไม่เคยเปลี่ยนความคิด ตั้งแต่เเต่งงานเขาไม่ได้พาเราไปไหนเลย ไม่มีความหวานใดๆ จะกินอะไรก็กลัวเปลืองเงินไปหมด ล่าสุดคุยเรื่องแขร์ค่าต่างๆภายในบ้านกับเรา เรางงมาก แล้วเวลาทะเลาะกัน เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เหมือนเราผิด เราไม่สามารถพูดอะไรได้เลย เขาพูดแต่ว่าทั้งหมดเพราะเราปรับตัวเข้ากับใครไม่ได้เลย ซึ่งเรายอมรับส่วนนึงมันก็ใช่ แต่เขาก็ไม่คิดจะรับฟังและเเคร์ความรู้สึกที่เรามีตอนนี้บ้างเลยหรอ จะกลับบ้านไปหาแม่ ก็พูดและทำเหมือนไม่อยากให้กลับไปอีกทั้งครอบครัวเขาเลย พูดเหมือนว่าแต่งแล้วต้องอยู่กับสามี ต้องอยู่ติดกัน แล้วตัวสามีเรา ก็ไม่เคยแวะหาครอบครัวเราเลยหลังเเต่ง ทุกๆอย่างอ้างว่าไม่มีเวลาเสมอ รวมถึงเราที่อยู่กับเขาก็อยู่แต่บ้านกับเขา เพราะไม่มีเวลา คือเราไม่คิดเลยว่าคนที่คบกันมานานขนาดนี้ พอแต่งงานกันมันจะกลายเป็นแบบนี้ได้ เราไม่รู้จะทำยังไงเขาทำให้เรารู้สึกว่าเราต้องเลือกระหว่าง แม่กับสามี คือถ้าจะอยู่กับเขาเราต้องไม่กลับบ้านบ่อยแล้วแม่เราแก่แล้วอยู่กับป้าอีกคนที่แก่พอกันลำพังนะ เราสับสนไปหมด ตัวเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้าด้วย ตอนนี้มันแย่มาก มันหาทางออกไม่ได้ เราไม่รู้ว่าควรทำยังไง เราเป็นทุกข์ พูดกับใครก็ไม่ได้ ช่วงเเรกเราก็ไม่กล้าเอาปัญหามาเล่าให้แม่ฟังหรอกแต่พอนานเข้ามันไม่ไหวก็ต้องหาทางระบาย พอสามีรู้เข้าก็ไม่พอใจเรา เเเล้วเราควรทำไง เขาบอกให้เราปรึกษาพ่อแม่เขา มันใช่หรอเราแค่บูกสะไภ้จะไปด่าลูกเขาให้พ่อแม่เขาฟังได้หรอ เราไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะรักเราเหมือนลูกสาวจริงๆ ห้ามเรากลับบ้านอย่างงั้น บอกให้เราทำอย่างงั้นอย่างงี้ บงการชีวิตเราหลายๆเรื่อง เพราะตอนแรกเราหัวอ่อนไง เรายอมเขาแต่นั่นมันเรื่องเล็กน้อยนะ ถ้ามันมากเกินไปก็คงไม่ไหว ตอนนี้ครอยครัวเขาก็ไม่ได้มองว่าเราดีเท่าไหร่หรอก เพราะเราไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาแล้ว
ล่าสุดสามีจะจดทะเบียนด้วยเราเลยบอกปฏิเสธไปก่อน เราไม่มั่นใจอะไรเลยในตอนนี้เเล้วเขายังจะมาคิดเรื่องนี้ในตอนที่มีปัญหากันหรอ ตอนนี้เราตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอายังไงต่อไป แต่ที่รู้คือเราบ่มในสิ่งที่เขาทำกับเราและครอบครัวเราไม่ได้เลย