ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ขาหัก นอน รพ.ยาวเป็นเดือน สองเดือนเลย ในช่วงๆเกือบสิ้นเดือน เราได้เจอคนๆนึง แม่เขามีอาการไม่ค่อยดี นอนอยู่เตียงตรงข้าม ตอนเราเห็นเขาแรกๆเราก็เฉยๆนะ แต่พอเห็นเขามาดูแลแม่ทุกวัน มันทำให้เรารู้สึกได้ว่าอบอุ่นมากๆ เรายิ้มกับการกระทำที่เขามีต่อแม่เขา เขาอายุ 22 ปี แต่ไม่เคยได้มีโอกาสถามชื่อหรือรู้จักเป็นจริงๆจังๆ เราแอบมองเขา แม่เขาจะค่อนข้างที่จะเกือบสนิทกับเราเพราะแม่เขาจะลุกจากเตียงมาเล่นด้วยบ่อยมาก (อาการไม่ค่อยดี แต่ไม่ถึงขั้นลุกไปไหนมาไหนไม่ได้) คุณแม่น่ารักมาก ช่างคุย บางทีเขามาหาแม่ เราก็ได้คุยกับเขาบ้าง แต่ไม่ได้บ่อยขนาดนั้น แต่เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่เห็นเขาได้ดูแลแม่ รอยยิ้มของเขา มีความสุขมาก เราเจอกันแค่อาทิตย์เดียว เราออกจาก รพ ก่อนแม่เขา ทุกครั้งที่เราท้อ เรานึกถึงรอยยิ้มของเขามาก มันอบอุ่นทุกครั้งที่ได้นึกถึงภาพตอนเขาดูแลแม่ของเขา คือในชีวิตไม่เคยเจอผู้ชายที่ดูแลพ่อหรือแม่แบบจริงจังสักเท่าไหร่ เลยทำให้รู้สึกอบอุ่นมาก จนนี่ก็ อาทิตย์กว่าๆที่เราออกจาก รพ แล้ว เราก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร ถ้าเขาได้เห็นก็อยากบอกเขาว่า ยินดีที่ได้พบกัน ถึงแม้เราจะไม่รู้จักคุณเลย คุณเป็นคนอบอุ่นนะ เป็นคนอบอุ่นแบบนี้กับแม่ให้มากๆนะ แม่คุณน่ารักมากเลยค่ะ ^^
เคยนึกถึงใคร แต่ไม่รู้จักชื่อไหม