ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเราเจอปัญหาเยอะมาก มากจนทำให้เรามีปัญหาเรื่องความเครียดสะสมและนอนไม่หลับจนต้องไปพบแพทย์
เราได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจมากๆมาหลายปี จากทั้งการกระทำและคำพูดของคนคุณแม่เราเองค่ะ
อย่างเช่น การที่บอกว่าเราไม่ลูกแม่อีกต่อไปแล้ว ถ้าแม่ตายก็ไม่ต้องไปเผา เรานิสัยไม่ดีเถียงแม่ จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมาเรียกแม่อีก ประมาณนี้
เราเคยเลือกที่จะเงียบมาตั้งแต่เด็กจนโต แม่บอกว่าพูดอะไรไปเราก็ไม่พูด มีแต่เงียบๆ เป็นอะไรก็ไม่บอก
จนเราทนไม่ไหว เราพูด เราอธิบายสิ่งที่เราคิด แต่แม่กลับบอกว่าสิ่งที่เราอธิบายคือการต่อปากต่อคำ ไม่เคารพแม่ ไม่น่ารักเหมือนตอนเด็ก เราเปลี่ยนไป
บางครั้งเราก็ทำตัวไม่ถูก เช่นเมื่อวานแม่ไล่เราบอกไม่ต้องเป็นลูกแม่ ไม่ต้องมาคุยกันไม่ต้องทักแม่แล้ว แต่พอมาวันนี้แม่บอกคนอื่นว่าเราไม่คุยกับแม่
แล้วคนอื่นก็ไปพูดกันว่าเรานิสัยไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ คือเราอึดอัดมากจริงๆ มันมีหลายเรื่องมากๆที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรากับแม่แย่ขนาดนี้
บางครั้งแค่เรานึกถึงหน้าหรือคำพูดของคุณแม่ เราก็จะร้องไห้ออกมาแบบควบคุมตัวเองไม่ได้
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราจะลบบทสนทนาทุกครั้งเพื่อที่จะไม่เห็นมันอีก แต่ยังไงเราก็จำมันได้แล้วเราก็จะร้องไห้ออกมา
เมื่อหลายปีผ่านมาแล้วเรายอมรับว่ามีช่วงเวลาที่เราเคยโกรธแม่ เป็นเรื่องปัญหาการเงินในครอบครัว
แต่ตอนนี้เราไม่รู้สึกโกรธแล้ว แต่รู้สึกอึดอัดที่ต้องพูดคุย เรายังรักแม่มาก อยากกอด อยากพูดคุยเหมือนที่แม่ลูกคนอื่นๆทำกัน
แต่เราก็ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งเรารู้สึกอึดอัดมากในการต้องคุยกับแม่ เราไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาได้
ทุกวันนี้เวลาดูละคร เห็นคลิป เห็นโฆษณา หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับความรักระหว่างแม่ลูก เราจะรู้สึกน้อยใจตลอดว่าทำเรากับแม่ไม่เป็นแบบนี้บ้าง
เราไม่รู้ต้องทำยังไง เคยคิดอยากจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ใครฟังสักคน แต่แค่คิดเราก็ร้องไห้ออกมาแล้ว คงเล่าให้ใครฟังไม่รู้เรื่อง
ใครมีปัญหาเหมือนเรามั้ยคะ อยากรู้ว่าจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง
เคยรู้สึกแย่ๆเพราะคนในครอบครัวบ้างมั้ยคะ
เราได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจมากๆมาหลายปี จากทั้งการกระทำและคำพูดของคนคุณแม่เราเองค่ะ
อย่างเช่น การที่บอกว่าเราไม่ลูกแม่อีกต่อไปแล้ว ถ้าแม่ตายก็ไม่ต้องไปเผา เรานิสัยไม่ดีเถียงแม่ จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมาเรียกแม่อีก ประมาณนี้
เราเคยเลือกที่จะเงียบมาตั้งแต่เด็กจนโต แม่บอกว่าพูดอะไรไปเราก็ไม่พูด มีแต่เงียบๆ เป็นอะไรก็ไม่บอก
จนเราทนไม่ไหว เราพูด เราอธิบายสิ่งที่เราคิด แต่แม่กลับบอกว่าสิ่งที่เราอธิบายคือการต่อปากต่อคำ ไม่เคารพแม่ ไม่น่ารักเหมือนตอนเด็ก เราเปลี่ยนไป
บางครั้งเราก็ทำตัวไม่ถูก เช่นเมื่อวานแม่ไล่เราบอกไม่ต้องเป็นลูกแม่ ไม่ต้องมาคุยกันไม่ต้องทักแม่แล้ว แต่พอมาวันนี้แม่บอกคนอื่นว่าเราไม่คุยกับแม่
แล้วคนอื่นก็ไปพูดกันว่าเรานิสัยไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ คือเราอึดอัดมากจริงๆ มันมีหลายเรื่องมากๆที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรากับแม่แย่ขนาดนี้
บางครั้งแค่เรานึกถึงหน้าหรือคำพูดของคุณแม่ เราก็จะร้องไห้ออกมาแบบควบคุมตัวเองไม่ได้
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราจะลบบทสนทนาทุกครั้งเพื่อที่จะไม่เห็นมันอีก แต่ยังไงเราก็จำมันได้แล้วเราก็จะร้องไห้ออกมา
เมื่อหลายปีผ่านมาแล้วเรายอมรับว่ามีช่วงเวลาที่เราเคยโกรธแม่ เป็นเรื่องปัญหาการเงินในครอบครัว
แต่ตอนนี้เราไม่รู้สึกโกรธแล้ว แต่รู้สึกอึดอัดที่ต้องพูดคุย เรายังรักแม่มาก อยากกอด อยากพูดคุยเหมือนที่แม่ลูกคนอื่นๆทำกัน
แต่เราก็ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งเรารู้สึกอึดอัดมากในการต้องคุยกับแม่ เราไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาได้
ทุกวันนี้เวลาดูละคร เห็นคลิป เห็นโฆษณา หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับความรักระหว่างแม่ลูก เราจะรู้สึกน้อยใจตลอดว่าทำเรากับแม่ไม่เป็นแบบนี้บ้าง
เราไม่รู้ต้องทำยังไง เคยคิดอยากจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ใครฟังสักคน แต่แค่คิดเราก็ร้องไห้ออกมาแล้ว คงเล่าให้ใครฟังไม่รู้เรื่อง
ใครมีปัญหาเหมือนเรามั้ยคะ อยากรู้ว่าจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง