#มารหัวขน
เกิดมาทำไม"ไอ้มาร...."ผู้เป็นแม่ลืมตาขึ้นพร้อมด้วยหยดน้ำตาที่ไหลเป็นทางมันกำลังเป็นตราบาปที่กำลังจะเกิดขึ้นกับผู้เป็นแม่รายนี้  เสียงขอทางของรถฉุกเฉินทำให้รถทั่วไปรีบหลีกทางเพื่อให้รถไปส่งผู้ป่วยได้เร็วที่สุด ในรถมีผู้เป็นแม่เฝ้าดูลูกด้วยใจเป็นห่วง"ขอให้ปลอดภัยนะลูก"
เธอนั่งไม่ติดอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อรอผลด้วยใจจดจ่อ เธอหลับตา"ไอ้มารหัว..." เป็นคำพูดที่เธอตอกย้ำให้กับผู้เป็นลูก หลังจากเธอตั้งท้องพ่อของเด็กก็ทิ้งเธอไปตอนนั้นยังไม่ได้คลอดด้วยซ้ำไป มันกลายเป็นความเครียดความเก็บกดของผู้เป็นแม่ท้ายที่สุดเธอไปลงกับลูกของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ สารพัดคำพูดเวลาเธอเครียดได้ไปลงกับลูก"ไอ้มาร​หัว.. "เกิดมาทำไมนานวันเข้าจากเด็กน่ารักวัยเพียงเจ็ดขวบ"แม่ไม่รักหนู" สิ่งเหล่านี้มันฝังมันตอกมันย้ำนานเข้าเด็กน้อยผู้น่ารักก็ซึม"ลาก่อนนะแม่" และแล้วเด็กน้อยก็ตัดสินใจที่จะจากโลกนี้ด้วยการผูกคอ... โชคยังดีที่ผู้เป็นแม่ช่วยได้ทันเวลา
ในขณะที่เธอนั่งหลับตานึกถึงความผิดพลาดที่เธอได้กระทำกับลูกที่ไม่รู้เรื่อง"ลูกคุณปลอดภัยแล้วครับ" เสียงที่เธอได้ยินทำให้น้ำตาของเธอซึมออกมาอีกครั้ง"ลูกแม่.. ลูกแม่"แม่.. แม่.. ขอโทษ.. เธอเข้าใจแล้วว่าแท้ที่จริงเธอรักลูกมาก...
"เป็นไงบ้างลูก" ผู้เป็นแม่ถามไถ่.. แม่จ๋าเค้าบอกให้หนูกลับไปก่อน.. เป็นคำพูดที่ผู้เป็นแม่ต้องนิ่งแล้วฟังต่อ.." ใครที่บอกให้ลูกกลับ" หนะ.. หนะ.. หนูก็ไม่รู้จ๊ะแม่รู้แต่ว่าเค้าตัวใหญ่ดวงตาแดงดุแต่ใจดี เค้าบอกว่าทีหลังหนูอย่าทำแบบนี้อีก เค้ายังบอกอีกว่าแม่รักหนูแล้วหนูยังไม่หมดเวลาแล้วก็ให้คนพาหนูกลับบ้าน...แม่ยิ้มในใจก็คิด"หรือลูกได้พบกับท่านยมพบาล" เอาเถอะลูกก็ปลอดภัยแล้วหลังจากนี้เธอจะไม่ทำกับลูกแบบเดิมอีก.. เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์.. เด็กไม่รู้เรื่อง.. เธอเกือบสร้างตราบาปขึ้นมาด้วยตัวเธอเอง...