คงไม่มีใครนึกเวลาเพียงนับเดือนที่ล่วงเลย ... ตัวของเธียรจะเปลี่ยนไป เสื้อแบรนด์ที่ทิ้งไว้ข้างไหนก็ไม่รู้ หรือ การเข้าเมืองมาค้นหาข้อมูลเพื่อจะไปสอนละอ่อนน้อยเล่นว่าว เป็นเมื่อไหร่กันที่ความสุขส่วนตัวจากการซื้อเสื้อผ้าใหม่ ๆ เที่ยวเล่นตามประสา ผับบาร์ แม้แต่กระทั่งเหล้า อยู่ ๆ มันก็เปลี่ยนแปลงไปเสียแบบนั้น ถึงตกอยู่ในความลำบากแต่เขาก็มีความสุข สภาพจิตใจน่าดูดีกว่าสมัยอยู่กรุงเทพฯมากมาย นอกจากกลบฝังความเหงาด้วยอบายมุขแล้ว คุณค่าใดในชีวิตดูเหมือนจะสลัวรางในความรู้สึก และ เขาก็ไม่อยากจะกลับไปเป็นเช่นนั้นอีก เธียรในตอนนี้เคยชินกับแสงเทียนและความืดในค่ำคืน ไร้ไฟฟ้า ไร้อินเตอร์เน็ต เขาเริ่มติดใจเคยคุ้นอาหารพื้นเมือง ผู้คนที่นี่น่ารัก เป็นมิตร เธียรรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของผาปันดาวราวกับที่นี่เป็นบ้านของตัวเอง 

หากเพื่อนสนิท rich kid อย่างตุลย์กลับไม่เห็นด้วย  แรงขับเคลื่อนคงไม่ใช่การเป็นครู หรือ น้ำมิตรจิตใจของผู้ค้นแต่เพียงอย่างเดียว ความสนิทชิดเชื้อที่สั่งสมกันมานานหลายปีบอกตุลย์ว่า ความเปลี่ยนแปลงของเพื่อนมีบางสิ่งอยู่เบื้องหลัง เขาไม่อาจเชื่อได้ว่าเหตุผลมันจะมีแต่เพียงแค่นั้น ซึ่งก็สังเกตได้ถูกอยู่ส่วนหนึ่ง ความรักที่เธียรมีให้ผาปันดาว เป็นเรื่องที่เป็นเรื่องที่ห่างไกลจากความรู้สึกนึกคิดของตุลย์อยู่พอสมควร เขายังไม่เคยป่วยไข้ ยังไม่เคยสับสน ไม่เคยสัมผัส ไม่ได้สวมใส่รองเท้าคู่เดียวกันกับเธียร แน่นอนเขาจึงไม่เข้าใจเรื่องที่เธียรกำลังอธิบาย อุดมการณ์ของคนที่เลือกจะอยู่ในดินแดนที่ลำบากห่างไกลแม้เลือกที่จะอยู่ในสถานที่แสนสบายได้ มันเป็นเพราะอะไร 

แต่กระนั้นสิ่งที่ตุลย์มองออกได้อย่างชัดเจน และ เพื่อนก็สารภาพ ว่าปัจจัยที่ทำให้เธียรยังยิ้มได้แม้ความไม่สะดวกสบายเสียส่วนใหญ่ คือ ใครคนหนึ่ง ราวกับเป็นละครหลังข่าวอย่างไรอย่างนั้น กัดกันไปจิกกันมา กลายเป็นความผูกพัน และ ผูกใจ ไปได้อย่างไร เรื่องรักที่เกิดขึ้นทำให้เธียรสับสน ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ มันอาจเป็นความรู้สึกของเขาเอง มันอาจะเป็นเพราะเรื่องของทอฝัน หรือ มันอาจจะเพาะว่าเขาเป็นเกย์ เขารู้สึกดีกับผู้ชายอ่ะ ผู้ชายเลยนะ สิ่งที่ตุลย์ตอบกลับมาจะว่าง่ายก็ง่าย จะว่าลึกก็กลึก ไร้สาระ ... หัวใจคิดได้ที่ไหน สมองสิเฟ้ย แล้วไงล่ะ ตุลย์ตอบคำถามที่เพื่อนกำลังสับสน เรื่องนี้มันธรรมดาสามัญมาก เหมือนแกชอบหมา ฉันชอบแมว ชอบผู้ชายแล้วทำไม ชอบผู้หญิงแล้วทำไม ก็คนเหมือนกัน เรื่องแกจะรักใคร เขาคนนั้นเป็นผู้ชายไหม แยกเรื่องออกจากกันก่อน แต่ถ้าไม่แยกก็เรื่องที่แกชอบเขาคนนั้น เป็นเรื่องเดียวกันกับที่แกชอบผู้ชาย แกก็เป็นเกย์ เป็นแล้วไง เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่ดี 

จากบทสนทนาคืนนั้นเหมือนเธียรจะมั่นใจขึ้นกับการยอมรับสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้นแล้วกับตัวเองด้วยความสบายใจ ความคุ้ยเคยที่เกิดขึ้นนอกจากบรรยากาศของเมืองเหนือ ก็ยังมีมนุษย์หน้าเครียดแต่อันที่จริงแล้วอบอุ่นและใจดีอีกคนหนึ่ง คนที่พักหลัง ๆ เข้าไปอยู่ในสายตา และ เข้าไปอยู่ในหัวใจของเธียรอย่างง่ายดาย นั่นสิเรื่องที่เกิดขึ้นมันก็เป็นเรื่องธรรมดา และ ก็ไม่ต่างกับฝ่ายผาปันดาว  ที่คุณหมอกำลังเลคเชอร์คนหน้าดุไปอย่างยืดยาว คนเรามันก็ 30 กว่าแล้ว อย่าปากแข็ง อย่าเป็นทางการมากไปนัก สำหรับเหล่าผาปันดาวบอยแบนด์ เรื่องที่หัวหน้าจะรักใครชอบใครเพศไหน ไม่ได้รบกวนจิตใจมากนัก พวกเขาแลเลยไปมากกว่าเรื่องเพศสภาพ ครูเธียรเป็นคนน่ารัก แรกเริ่มเดิมทีก็นึกว่าซัก 3 วันคงต้องไปส่งที่ท่ารถ แต่วันนี้เขากลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของผาปันดาว ละอ่อนน้อยก็รักครูเทียน และ ตั้งแต่แรกเจอ หมอน้ำบาริสตาร์สังกัดผาปันดาวยังเอ่ยปาก แกก็ด้วยแหละ ไอ้ภู

ด้วยการเสริมแรงจากคนที่เข้าใจ การแสดงออกแม้ยังไม่ตรงไปตรงมา หากความห่วงหาอาทรกลับชัดเจนมากขึ้น เธียรเรียนรู้ที่จะกระโดดเข้าหา ชักชวน เปิดใจ ว่าบัดนี้ความรู้สึกที่มีไม่ได้ต่างอะไรจากที่อีกฝ่ายเพียรส่งนัยยะผ่านถ้อยคำ ผ่านสายตา และ ภาษากาย เมื่อไม่มีเทคโนโลยีเข้ามาเป็นตัวช่วย อวัจนภาษาที่สื่อสารกันกลายเป็นความสุขเล็ก ๆ รอยยิ้มอ่อนหวานจากหัวหน้าบอกอะไรได้หลายประการ ดวงตาที่สดใสของครูสีเทียนก็สื่อความหมายได้ไม่แพ้กัน เพียงแต่ทว่า

ห้วงรักที่หอมหวาน กลับแอบซ่อนด้วยความลับที่หนักอกเธียรอยู่ตลอดมา เป็นเขาที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทอฝัน และ หนักใจเสมอว่าสิ่งที่ไม่อยากบอกมันจะมีวาระของมันในสักวัน ก่อนหน้านั้นเจ้าตัวก้มมองขวดยาด้วยใจคาดหวัง ว่าสิ่งที่ตั้งใจนั้นคงทำได้ในก่อนสิ้นปี อย่างที่ตุลย์เตือนเขาควรหาโอกาสในการพูดถึงความลับที่เก็บซ่อนไว้กว่า 7 เดือน ค่ำคืนนั้นเกิดสิ่งใดขึ้นบ้าง ค่ำคืนที่เกือบเอาชีวิตไปทิ้งแต่เกิดปาฏิหาริย์ ให้เขากลับมายืนอยู่บนผืนดินนี้อีกครั้ง 

บาผาปันดาวลมโชยชายพัดเย็น นกยักษ์ตัวจ้อยที่เธียรสรรหาวิธีมาสอนเด็กน้อย ล่องลอยขึ้นไปบนฟากฟ้า เสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ดังก้อง ใบหน้าของเขาคนนั้นสุขใจดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นรอยยิ้มอ่อนหวานของครูหนุ่มชาวเมือง จู่ ๆ หัวใจของเธียรก็สั่นรัว ใบหน้าของเจ้าตัวซีดขาว อนุสติใกล้ดับท่ามกลางเสียงตะโกนกระวนกระวาย และ อ้อมกอดของหัวหน้า

ความรัก ความลับ และ ความจริงถาโถมเข้าใส่เธียรในเวลาเดียวกัน