เด็กหญิง

แล้วแต่จะคิดชีวิตชอบฟังเพลงคนละแบบ!! “นะคะ”

แนะนำให้เปิดฟังค่ะ แล้วจะเข้าใจความหมายของกลอนง่ายขึ้น

มาวันนี้ฉันมีเรื่องมาบอก
ไม่ได้หลอกแค่อยากบอกบางสิ่ง
ฉันเป็นคนบ้านนอกนี่ความจริง
ไม่มีสิ่งที่คนกรุงเขามี

หน้าตานั้นบ้านบ้านย่านติดลาว
ผิวไม่ขาวราวไข่ปอกหรอกนะพี่
ฉันแค่มาเล่าบอกสิ่งที่มี
ความจริงนี้ถ้าไม่สนก็ตามใจ

หากคุณไม่เชื่อฉันก็ไม่ว่า
ฉันไม่คว้ามาแคร์แน่ใจได้
เรื่องที่ฉันจะเล่าจะบอกไป
การเรียนไซร้ไฝ่ฝันพลันหยุดเรียน

จบปอหกแล้วไม่ได้เรียนต่อ
จบมาก็มิได้ฝึกอ่านเขียน
เพราะความจนจึงไม่ได้เล่าเรียน
ทุกวันเพียรหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวเขาเรียนต่อ
ฉันนี้หนอต้องรอเป็นนิจสิน            
ตื่นแต่เช้าพาควายออกหากิน
หาบน้ำกินน้ำใช้แต่ละวัน

รถโรงเรียนวิ่งผ่านต้องวิ่งหลบ
ฝุ่นตลบรถแล่นผ่านตัวฉัน
ไม่ได้กลัวรถชนวิ่งเร็วพลัน
แต่ที่ฉันนั้นกลัวคือเพื่อนแซว

ทุกทุกวันทรมานในดวงจิต
ทุกวันคิดอยากเรียนต่อต้องแห้ว
เพราะความจนเรียงกันมาเป็นแนว
มาเป็นแถวสารพันจะพรรณนา

ที่ฉันออกมาพูดในวันนี้
เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการศึกษา
เด็กบ้านนอกมักขาดการพัฒนา
ทั้งวิชาความรู้ดูไม่พอ

ทั้งสังคมและเทคโนโลยี
แค่อยากมีดั่งคนกรุงหรอกหนอ
ให้เท่าเทียมฉันจะตั้งใจรอ
มาวอนขอผู้ใหญ่ให้เมียงมอง

ที่ฉันอยากพูดมีเพียงเท่านี้
พูดสิ่งที่ผู้ใหญ่ควรสนอง
การศึกษาให้ได้ตามครรลอง
เด็กยังต้องการความเท่าทัดเทียม
...


☺️☺️☺️☺️ ถอดเนื้อเพลงเป็นกลอนค่ะ
*รถโรงเรียนวิ่งผ่าน ต้องแล่นหลบ บ่ได้ย้านรถชน แต่ย้านอายมู สิไห้มากค่ะ สมัยตะกี้!*