?? ประเด็นหลักๆของกระทู้นี้คือ ต้องการแนวทางสร้างความกล้า และก้าวออกจาก Save zone สักที ??
เรายังมีความหวังที่จะได้รับประสบการณ์จากใครสักคนที่หลงเข้ามาอ่านกระทู้นี้!!!!
เกริ่นก่อนนะคะ เราโตมาในครอบครัวที่มีอาชีพหลักคือขายขนมไทยในตลาดนัดบ้านนอก ครอบครัวเรายากจนมากๆถึงขนาดที่ว่าไข่เจียว1ฟองแบ่ง3คน2มื้อทั้งมื้อเช้าและมื้อกลางวันที่ห่อไปกินที่โรงเรียคือง่ายๆต้องแบ่ง6ส่วน นี่คือรุ่นลูกนะ รุ่นพ่อแม่เราเรียกได้ว่าอดอยาก+++ ส่งผลให้ครอบครัวค่อนข้างจะระมัดระวังการใช้จ่ายคือถ้าทำเองได้คือทำเองหมด ไม่กล้าจ้างลูกจ้างหรือลงทุนใดๆที่ต้องใช้เงินเลย เราเลยได้รับมรดกนิสัยนี้มา คือทำเองได้ทำเองหมดงานประจำเลิก3-4ทุ่มก็ต้องกลับไปไลฟ์ หรือไปแพ็คของส่งลูกค้า หรือไม่ก็จัดของเตรียมไลฟ์ซึ่งชีวิตวนอยู่แบบนี้ทุกวันจนล้าไปหมดแล้ว
อ่อ!! ปัจจุบันคือเลิกขายขนมแล้วทั้งๆที่ฐานลูกค้าแน่นและอร่อยมากกก เหตุผลเพราะพ่อแม่ทำไม่ไหว และที่สำคัญไม่กล้าจ้างซึ่งเราย้อนมองไปคิดถ้าตอนนั้นกล้าสักหน่อยทำทุกอย่างให้เป็นระบบมีสูตรตายตัวแล้วจ้างลูกจ้างมาทำเราว่าธุรกิจนี้อาจไปได้ไกลก็ได้ คิดได้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเพราะพ่อเราพึ่งเสียไปตั้งแต่ต้นปีที่แล้วค่ะ .....
ทั้งหมดทั้งมวลที่ต้องการจะถามคือเราจะเริ่มยังไงกับสิ่งที่เรากำลังทำในปัจจุบัน ให้มันก้าวไปสู่คำว่าธุรกิจ ธุรกิจที่เราเป็นคนบริหารโดยมีลูกจ้างเป็นคนทำ ตอนนี้เราขายของออนไลน์ เป็นกระเป๋าและเสื้อผ้ามือสอง พอจะรู้แหล่งและรู้ความต้องการของลูกค้าแต่ละกลุ่มจากประสบการณ์ขายมาล้าน8อย่างเป็นเวลา2ปีตั้งแต่เรียนจบ เราไลฟ์ขายของในห้องเช่ากระเป๋าขายที่เป็น100-200ใบกับห้องเช่าสี่เหลี่ยมขยับตัวไม่ได้เลยทีเดียว ถ้าเราอยากทำธุรกิจนี้ต่อ เอาตรงๆคือเราหลงรักงานขายขายอะไรก็ได้นะเราขอแค่ให้ขาย และเราอยากขยับขยายหาที่ทางที่มันพอจะทำให้เรามีหน้าร้าน เป็นรูปเป็นร่าง มีผู้ช่วย ช่วยเตรียมของ ช่วยแพ็คของ ช่วยตอบลูกค้า >>> คือตอนนี้ทุกสิ่งอย่างเราทำคนเดียวหมดด้วยเวลาจำกัดหลังเลิกงาน เราร็สึกว่ามันไม่เต็มที่เราต้องทำได้ดีกว่านี้สิ !!!! ครั้นจะไปขายตลาดนัด รถไม่มี เวลาไปนั่งไปจองที่ไม่มีอีก คือความคิดที่จะเริ่มมันต้องโดนระงับด้วยความคิดอื่นทันที เราไม่มีแรงผลักดันข้างหลังยกเว้นจากแม่ที่จะถามทุกครั้งที่เจอกันซื้อบ้านไหม ในเมืองก็ได้จะไปอยู่คือไม่กดดันเท่าไหร่อะนะ บ้านที่ต่างจังหวัดมีนะคะแต่ตั้งแต่พ่อเสียแม่ก็ไม่กล้าไปอยู่คนเดียว ซึ่งลูกๆก็ไม่เห็นด้วยจะให้กลับไปอยู่เลยอยู่กับพี่สาวเราแทนและก็มาขายน้ำชาอยู่ในกรุงเทพเป็นรายได้อีกด้วย ตอนนี้เป็าหมายหลักจริงๆคือเงินล้านซื้อบ้านให้แม่และให้ตัวเองอยู่นี่แหละค่ะ
เหมือนไม่ได้มาถาม เหมือนมาเล่าความสับสนในชีวิตมากกว่า ใครมีประสบการณืเริ่มธุรกิจด้วยตัวเองแบบ100% แชร์หน่อยค่ะ
ปล.เรามีเงินเก็บประมาณแสนนิดๆจากการทำงานประจำและงานเสริมมาตลอด2ปีพอเป็นทุนได้นะ
อยากปรับเปลี่ยนธุรกิจเล็กๆที่ทำเองทุกอย่าง ให้เติบโตขึ้นและผ่อนแรงลง
เรายังมีความหวังที่จะได้รับประสบการณ์จากใครสักคนที่หลงเข้ามาอ่านกระทู้นี้!!!!
เกริ่นก่อนนะคะ เราโตมาในครอบครัวที่มีอาชีพหลักคือขายขนมไทยในตลาดนัดบ้านนอก ครอบครัวเรายากจนมากๆถึงขนาดที่ว่าไข่เจียว1ฟองแบ่ง3คน2มื้อทั้งมื้อเช้าและมื้อกลางวันที่ห่อไปกินที่โรงเรียคือง่ายๆต้องแบ่ง6ส่วน นี่คือรุ่นลูกนะ รุ่นพ่อแม่เราเรียกได้ว่าอดอยาก+++ ส่งผลให้ครอบครัวค่อนข้างจะระมัดระวังการใช้จ่ายคือถ้าทำเองได้คือทำเองหมด ไม่กล้าจ้างลูกจ้างหรือลงทุนใดๆที่ต้องใช้เงินเลย เราเลยได้รับมรดกนิสัยนี้มา คือทำเองได้ทำเองหมดงานประจำเลิก3-4ทุ่มก็ต้องกลับไปไลฟ์ หรือไปแพ็คของส่งลูกค้า หรือไม่ก็จัดของเตรียมไลฟ์ซึ่งชีวิตวนอยู่แบบนี้ทุกวันจนล้าไปหมดแล้ว
อ่อ!! ปัจจุบันคือเลิกขายขนมแล้วทั้งๆที่ฐานลูกค้าแน่นและอร่อยมากกก เหตุผลเพราะพ่อแม่ทำไม่ไหว และที่สำคัญไม่กล้าจ้างซึ่งเราย้อนมองไปคิดถ้าตอนนั้นกล้าสักหน่อยทำทุกอย่างให้เป็นระบบมีสูตรตายตัวแล้วจ้างลูกจ้างมาทำเราว่าธุรกิจนี้อาจไปได้ไกลก็ได้ คิดได้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเพราะพ่อเราพึ่งเสียไปตั้งแต่ต้นปีที่แล้วค่ะ .....
ทั้งหมดทั้งมวลที่ต้องการจะถามคือเราจะเริ่มยังไงกับสิ่งที่เรากำลังทำในปัจจุบัน ให้มันก้าวไปสู่คำว่าธุรกิจ ธุรกิจที่เราเป็นคนบริหารโดยมีลูกจ้างเป็นคนทำ ตอนนี้เราขายของออนไลน์ เป็นกระเป๋าและเสื้อผ้ามือสอง พอจะรู้แหล่งและรู้ความต้องการของลูกค้าแต่ละกลุ่มจากประสบการณ์ขายมาล้าน8อย่างเป็นเวลา2ปีตั้งแต่เรียนจบ เราไลฟ์ขายของในห้องเช่ากระเป๋าขายที่เป็น100-200ใบกับห้องเช่าสี่เหลี่ยมขยับตัวไม่ได้เลยทีเดียว ถ้าเราอยากทำธุรกิจนี้ต่อ เอาตรงๆคือเราหลงรักงานขายขายอะไรก็ได้นะเราขอแค่ให้ขาย และเราอยากขยับขยายหาที่ทางที่มันพอจะทำให้เรามีหน้าร้าน เป็นรูปเป็นร่าง มีผู้ช่วย ช่วยเตรียมของ ช่วยแพ็คของ ช่วยตอบลูกค้า >>> คือตอนนี้ทุกสิ่งอย่างเราทำคนเดียวหมดด้วยเวลาจำกัดหลังเลิกงาน เราร็สึกว่ามันไม่เต็มที่เราต้องทำได้ดีกว่านี้สิ !!!! ครั้นจะไปขายตลาดนัด รถไม่มี เวลาไปนั่งไปจองที่ไม่มีอีก คือความคิดที่จะเริ่มมันต้องโดนระงับด้วยความคิดอื่นทันที เราไม่มีแรงผลักดันข้างหลังยกเว้นจากแม่ที่จะถามทุกครั้งที่เจอกันซื้อบ้านไหม ในเมืองก็ได้จะไปอยู่คือไม่กดดันเท่าไหร่อะนะ บ้านที่ต่างจังหวัดมีนะคะแต่ตั้งแต่พ่อเสียแม่ก็ไม่กล้าไปอยู่คนเดียว ซึ่งลูกๆก็ไม่เห็นด้วยจะให้กลับไปอยู่เลยอยู่กับพี่สาวเราแทนและก็มาขายน้ำชาอยู่ในกรุงเทพเป็นรายได้อีกด้วย ตอนนี้เป็าหมายหลักจริงๆคือเงินล้านซื้อบ้านให้แม่และให้ตัวเองอยู่นี่แหละค่ะ
เหมือนไม่ได้มาถาม เหมือนมาเล่าความสับสนในชีวิตมากกว่า ใครมีประสบการณืเริ่มธุรกิจด้วยตัวเองแบบ100% แชร์หน่อยค่ะ
ปล.เรามีเงินเก็บประมาณแสนนิดๆจากการทำงานประจำและงานเสริมมาตลอด2ปีพอเป็นทุนได้นะ