พ่อเกเรและดื้อมากค่ะ แต่คิดถึงพ่อมากกว่า 😢

เป็นแค่กระทู้ระบายและเรื่องเล่าสู่กันฟังนะคะ... ใช่ค่ะ พ่อ จขกท เป็นคนค่อนข้างดื้อ ออกไปทางเกเร แต่พ่อเราเป็นคนจิตใจดีค่ะชอบช่วยเหลือผู้อื่น ขี้สงสารคน แพ้น้ำตา และชอบโดนโกงเพราะเชื่อคนง่าย ทำไมเราถึงว่าพ่อถึงดื้อและเกเร พ่อเราติดเหล้าค่ะ ติดหนักมาก แต่พ่อเราขับรถแท็กซี่รับจ้างอยู่ ตจว จังหวัดนึง ส่วนตัวเราอยู่ ตปท. แต่งงานและตอนนี้มีลูกอยู่ที่นี่ เราซื้อรถแท็กซี่ให้พ่อ และเช่าบ้าน อยู่ที่ ตจว เพราะพ่อไม่ยอมย้ายไปไหน เขาชอบอยู่แต่ที่เดิมๆ ทำอะไรเดิมๆ สะดวกแบบนี้ พร้อมกับส่งเงินให้ทุกเดือนที่ใช้ได้คนเดียวสบายๆ รถจะขับหรือไม่ขับก็ได้ แต่พ่อเรา ติดขับรถมาก ซึ่งเราก็จะถามตลอดบ่นตลอด ว่ากินเหล้าไหม ห้ามขับรถนะ เพราะเคยถูกจับเมาแล้วขับไปแล้วสองครั้ง เราคอยประกันออกมา ย้ำตลอดว่าห้ามกินเหล้าแล้วขับรถถ้ามีอีกจะปล่อยให้ลองติดในนั้นสักที ถ้ามันเลิกกินไม่ได้ก็วันนั้นห้ามขับรถเลย แต่ถ้าเป็นไปได้อยากให้เลิก ทั้งพาไปหาหมอ ซื้อสมุนไพรบำบัดเลิกเหล้า แต่พ่ออยู่กับสังคมเดิมๆ ชวนกันกินเหล้า หรือพ่อเราชวนเขาก็ไม่รู้พลัดกันชวนพลัดกันกิน หนักเข้าๆ พ่อเริ่มร่างกายแย่ พ่ไปนอนโรงพยาบาลบ่อย หมอบอกตับเริ่มจะแข็งแล้วนะถ้าลุงยังไม่หยุดกิน หมอขู่จนกลัวได้สักพักก็กลับมากินอีก หลายๆครั้ง พ่อก็โกหกเราว่าเลิกแล้ว เราตามเคลียร์เรื่องที่เกิดจากพ่อเรา กินเหล้าเมาหลายครั้งมากค่ะ ทั้งถูกชกต่อยจนแขนหักเพราะเมาแล้วทะเลาะกันนี่แหละค่ะ ขับรถชนอุบัติเหตุ2ครั้ง เงินหาย ของหาย เมาแล้วขับถูกจับ  (แต่ทุกครั้งคือไม่มีผู้โดยสารนะคะ) จนเราแทบทนไม่ไหว ไม่คุยกับพ่อ2เดือน เราตัดสินใจเอารถมาจอดบ้านยายที่ กทม เพราะห่วงพ่อและห่วงว่าพ่อจะทำอันตรายให้คนอื่นเป็นนบาปติดตัว สรุปเหมือนพ่อเราตรอมใจค่ะ บอกว่าเขาไม่เหลืออะไรแล้ว ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น กินเหล้าทั้งวันทั้งคืน จนน๊อคเข้าโรงพยาบาล เราเสียใจมาก แต่พอมาโรงพยาบาล เราก็ให้พี่สาวเรามาดูแล จนไปอยู่บ้านป้า แต่ต่อมามีปัญหาเรื่องการเงินมาเกี่ยวข้องเนื่องจากป้าเราเขาจะเอาแต่เงินๆ จนเราเกลี้ยกล่อมพ่อสำเร็จ พ่อยอมมาอยู่ ว่ามาอยู่กรุงเทพนะหนูจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะพี่สาวพลัดกันขับรถไปมาตลอด ตลอดเวลานี้ เราทำเรื่องซื้อบ้านอยู่ เราสัญญากับพ่อว่า จะซื้อบ้านให้พ่ออยู่และอนุมัติแล้วรอวันไปโอนบ้าน พ่อก็ไปหาหมอเรื่อยๆเพราะอ่อนเพลีย ดูเบลอๆ กินข้าวน้อย ตรวจร่วงกาย เข้าอุโมงค์แสกนในโรงพยาบาลนึงที่ กทม ระหว่างนี้อยู่บ้านยายเรา(แม่ของแม่เรา ซึ่งแม่เราเสียชีวิตไปแล้วตอนเรายังเล็กจากอุบัติเหตุทางรถยนต์) ระหว่างนี้คนแถวบ้านก็บอกพ่อมีแอบกินเหล้าบ้างแต่ไม่น่าเยอะ เพราะไม่กล้ากินกลัวยายว่า เราตั้งท้องได้6-7เดือน วิดีโอคอลมา พ่อจะถามตลอด จะคลอดยังๆ อยากเห็นหลาน ขอดูท้องเรา ท้องใหญ่หรือยัง เราก็เปิดพุงให้ดูพ่อก็ยิ้ม ดูร่าเริงขึ้น เราก็บอกตลอดรออีกนิดน้าอีกอาทิตย์กว่าจะไปโอนบ้านแล้ววันที่17นี้ พ่อก็ จ้า ๆ ๆ ดูสดใสเป็นพ่อคนเดิมที่เรารักเสมอมา ทุกอย่างกำลังจะดี 

   เรื่องมันคือหลังจากนี้ เย็นวันอาทิตย์เราโทรไปหาพ่อเราปกติจะบอกพ่อว่าวันที่17นี้จะไปโอนบ้านแล้วนะ โดยโทรไลน์เข้าเครื่องหลาน แต่หลานบอกตาหลับอยู่ครับ เราจึงบอกโอเคให้ตาพักผ่อนพรุ่งนี้นี้ต้องไปหาหมอแต่เช้า เดี๋ยวพรุ่งนี้โทรมาใหม่ เช้าวัน16 ถึงวันหมอนัด พี่สาวมารับพ่อจะไปหาหมอ แต่กลับพบเพียงร่างกายพ่อที่ไร้ลมหายใจ😢 เราท้องจะ8เดือน พีสาวไม่กล้าโทรหาเรา แต่โทรหาสามีเรา ถามว่าเราทำอะไรอยู่ บอกว่านอนอยู่ข้างๆ แล้วเราไสามีเราเดินไปห้องน้ำ แล้วห๊ะ ดังมาก เราได้ยินเสียงเล็ดลอดมาจากโทรศัพท์ ก็ถามว่ามีอะไร มีอะไร มีอะไร แบบลนลาน  เราได้ยินพี่เราร้องไห้ เราถามว่าเป็นอะไรแต่ในใจเราสั่นมาก ขอให้สิ่งที่พี่กำลังจะพูดมันเป็นเรื่องที่ไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้ยิน แฟนเราเข้ามาประคองเราเอาไว้ก่อนที่จะส่งโทรศัพท์มาให้ พี่สาวพูดทั้งน้ำตาว่าพร้อมเสียงสะอื้นพ่อเสียแล้ว เรากรี๊ดและปบ่อยโฮแบบไม่อายใครเหมือนคนเป็นบ้า แทบหมดเรี่ยวแรงแรง แล้วได้แต่พูดว่า ทำไม ทำไม ทำไม พ่อเป็นอะไร พ่อเป็นอะไร พาพ่อไปหาหมอ แต่พี่สาวบอกพ่อเสียแล้ว ตอนนี้ต้องเรียกกู้ภัย เราจำวินาทีนี้ได้ดีถึงความเจ็บปวด ความทรมานกับคำว่า ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้ กับการเสียคนรักไป ร้องจนหายใจเหนื่อยหอบ จนไม่มีน้ำตา จนลูกเราดิ้นแรงมากๆ มันทรมานไปทุกอย่าง ทำไมพ่อไม่รอหนู ทำไมพ่อไม่รอหลาน ทำไมพ่อไม่รอบ้านใหม่ แต่ของแบบนี้มันรอกันไม่ได้จริงๆ ถ้ารอได้พ่อคงจะรอ เราคิดได้หลังจากทุกคนมาสงบสติอารมณ์เรา ทักคนบอกว่าพ่อเราจากไปอย่างสงบ ด้วยท่านอนที่ปกติ และสาเหตุคือหัวใจวายเฉียบพลัน จากผลชันสูตรพ่อเรามีหัวใจเส้นเลือดตีบซึ่งเราไม่เคยรู้และตัวพ่อเราเองก็ไม่เคยรู้และไปหาหมอตลอดก็ไม่เคยเอะใจหรือตรวจเจอเรื่องนี้เลย เราได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมไม่สังเกตเห็น สาเหตุที่ต้องชันสูตรเพราะพ่อเราเสียชีวิตไม่ทราบสาเหตุทางโรงพยาบาลและกู้ภัยแจ้งว่าต้องชันสูตรเพื่อออกใบมรณะบัตร 
     
     แต่ พีคที่สอง เราไม่สามารถบินกลับไปดูพ่อครั้งสุดท้ายได้ และต้องกักตัว 14วัน ไม่ใช่ปัญหา แต่ช่วงนี้โควิดระบาดหนักมาก และเราท้อง8เดือนคุณหมอไม่อนุญาตให้ขึ้นเครื่องเนื่องจากเราท้องแฝด การตัดสินใจะครั้งสุดท้ายที่ไม่รู้คุณจะตัดสินใจยังไงดี เราไม่เจอพ่อมาเกือบปี และไม่เคยคิดเลยว่าจะไม่ได้ไปส่งพ่อครั้งสุดท้ายไม่แม้แต่จะได้คุยกับพ่อในวันสุดท้าย เราจัดการดำเนินการพิธีศพเสร็จสิ้น โดยที่เราไม่ได้กลับไปกอดพ่อครั้งสุดท้ายเลย แต่เราวิดีโอคอลตลอดงาน พ่อเราทั้งดื้อ และ เกเร สร้างแต่เรื่องให้เรา แต่เรารักพ่อเรามากๆ สิ่งที่เราทำให้พ่อไม่เคยคิดว่าทำเพราะทดแทนบุญคุณ แต่เราทำเพราะรักพ่อของเราจริงๆ และอยากดูแลพ่อของเรา คงเหมือนกับเวลาที่เรายังเด็กสร้างแต่ปัญหาให้พ่อแม่ แต่พ่อแม่ก็ยังรักลูกเสมอ เราคิดถึงพ่อมากๆ ทุกครั้งเราจะฝันถึงพ่อบ่อยๆ หรือเพราะในหัวเราคิดแต่เรื่องพ่อ ได้แต่รอวันที่ประเทศเปิดปกติ เราจะพาเจ้าแฝดตอนนี้พวกเขาคลอดมาได้5เดือนแล้วไปเยี่ยมคุณตา เรานั่งดูแชทไลน์เก่าๆรูปเก่าๆ ของพ่อทุกอย่างแม้แต่รถของพ่อที่เราซื้อให้เราก็เก็บไว้ เพราะพ่อหวงของทุกอย่างที่เราซื้อให้มาก เราเป็นลูกสาวคนเล็กที่พ่อรักมาก และเราก็รักพ่อมากเช่นกัน หนูอยากจะบอกพ่อเสมอว่าหนูรักพ่อนะ และหนูคิดถึงพ่อมากๆ😢