สวัสดีค่ะ 🙏 เรากับสามีแต่งงานกันมา 7 ปี แต่ไม่มีลูก เพราะสามีไม่อยากมี ปัจจุบัน สามี อายุ 31 ปี ส่วนเราอายุ 29 ปี ค่ะ ตอนอยู่เป็นแฟนกันเราไม่เคยมีอะไรกันอย่างเต็มรูปแบบหรอกค่ะ เพราะเรายังไม่กล้าทำ เขาก็เข้าใจเรา ยอมรอจนถึงวันแต่งงานกันค่ะ 🙂
หลังแต่งงานกันใหม่ๆ ปีแรกๆ เขาขยั่นทำการบ้านมากค่ะ เรารู้เลยว่าเขาคงจะชอบมั่ง วันละ 3-4 ครั่งค่ะ บางวันเราไม่สบาย ประจำเดือนมา แต่เขายังมาขออีก เราก็ให้ทุกครั้ง ยกเว้นวันพระ เราจะไม่ให้เขาทำหรอกค่ะ เขาก็เข้าใจเรา
ต่อมาประมาณ 2-3 ปี เขาเริ่มทำการบ้านไม่ค่อยบ่อยสักเท่าไหร่หรอกค่ะ อาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง แต่ความสัมพันธ์ทั่วไประหว่างสามีภรรยาก็ยังดีเหมือนเดิมค่ะ เราคิดว่าเขาคงจะงานยุ่ง 😀
ได้ประมาณ 4-5 ปี เขาเริ่มไม่สนใจเรื่องนั้นแล้วค่ะอาทิตย์ละครั่ง 2 ครั้ง ส่วนเราก็ไม่คิดอะไร นึกว่าเขาคงจะเหนื่อยจากงาน หรือว่าเพราะเขาเริ่มอ้วนกว่าแต่ก่อน จึงทำให้เขาไม่ค่อยมีอารมณ์ แต่มันแปลกตรงที่เขามักจะมาทำตอนเรานอนหลับอยู่ เขาเองก็หลับอยู่เช่นกันนะ กลางคืน หรือ ตี 1 ตี 2 ตี 3 เขาก็ตื่นมาจับเรา แล้วก็ทำตอนที่เรากำลังง่วงนอนอยู่ ตาเรายังหลับอยู่เลยค่ะ บางทีเรารู้สึกเบื่อมากค่ะ เพราะเราง่วง ทุกครั้งที่เขามาจัดผิดเวลาแบบนี้ ทำให้เราต้องอดนอน นอนไม่เต็มตาเลยค่ะ ตื่นมาก็ปวดหัว แต่เราก็ยังให้เขา เพราะคิดว่าเขาอดมานานแล้ว และมีบางครั้ง ตอนที่เขาไปทำงานที่ต่างประเทศ ลงจากเครื่องบินมาถึงบ้านปุ๊ป เขาก็จัดการปั๊บ เราอุตส่าห์คิดว่าเขาเหนื่อย คงทำไม่ไหวหรอกค่ะ แต่ที่ไหนได้ เขาจัดหนักเต็มที่ 😂
ต่อมาอยู่กันได้ประมาณ 6-7 ปี เขาเริ่มทำการบ้านน้อยลงไปๆ 2 อาทิตย์ละครั้ง เดือนละครั้ง หรือ 2 เดือนละครั้งก็มีค่ะ แต่ความสัมพันธทั่วไประหว่างเราสองคนก็ถือว่ายังดีอยู่ เราก็เข้าใจเขาค่ะ เพราะเขาทำงานวัน จันทร์-ศุกร์ เรียนต่อป.โท เสาร์-อาทิตย์ ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลามาเริ่มเรื่องนี้เลย จึงบางทีเราเป็นฝ่ายเริ่มต้น แล้วเราก็ไม่ค่อยคิดมากเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ที่หนักสุด และทำให้เราเศราใจที่สุดก็ คือ ตอนที่เขาเอาหลานชายเขามาอยู่ด้วยค่ะ เขายิ่งไม่มีเวลาให้เรามากขึ้น และล่าสุดนี้ เขาไม่เคยแม้แต่พูดถึงเรื่องนั้น เริ่มไม่สนใจเรา ไม่ค่อยสนิทกับเรา และก็ไม่คิดจะทำด้วย เรากลับมาเป็นฝ่ายเริ่มต้นทุกครั้ง แต่ที่น่าอับอายที่สุด และทำให้เราต้องอายเขา ต้องเสียหน้ามากที่สุดก็คือ ตอนที่โดนเขาปฏิเสธ เขาบอกว่า ไม่มีอารมณ์ นกเขาไม่แข็ง เราก็ตอบว่า ถ้าไม่มาเล้าโลมเรา และไม่ให้เราช่วยอะไร มันจะแข็งได้ยังไงคะ แต่เขายังพูดเหมือนเดิม แล้วก็แกล้งนอนหลับไป วันถัดมาเราตัดสินใจถามเขาว่า ทำไมไม่ทำการบ้าน แต่เขากลับบอกกับเราว่า อยู่กันแบบนี้เรื่อยๆไปก็ดีแล้ว ไม่ต้องทำการบ้านก็ได้ (ได้ยินคำตอบของเขาแล้ว เราเกือบจะช็อก เขาจะปล่อยให้เราเปรียบเสมือนดอกไม้ที่ไม่ได้รับการดูแล ให้น้ำ ปล่อยให้เหี่ยวแห้งเพราะขาดน้ำหรือไง ปล่อยให้เราแห้งตลอดชีวิตหรือไงเนี่ย) เราก็ตอบเขาไปว่า ชีวิตคู่ ชีวิตแต่งงานก็ต้องมีเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดานะคะ คู่ของคนอื่นทั่วๆไปก็เช่นกัน ที่ผ่านมาเธอก็ชอบเรื่องนั้นไม่ไช่หรอ ไม่มีได้อย่างไงละ บอกเขาแบบนี้แล้ว เขาก็ยังพูดเหมือนเดิม และยังให้เราหยุดโหยหาเรื่องนี้สักที 😢
เราไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทั้งๆที่หลายๆปีที่ผ่านมา เขามาขอเราทั้งวันทั้งคืน เราก็ไม่ค่อยปฏิเสธ ให้เขาเกือบทุกครั้ง แม้กระทั่งบ้างครั้ง เขาทำผิด เราโกรธเขา แต่เรากลับเป็นเหยื่อจากการข่มขืนของเขาต่างหาก แต่มาถึงตอนนี้ เขากลับไม่เห็นใจเราบ้างเลยค่ะ เห็นเราเหมือนของตาย เรารู้สึกแย่มาก เสียใจมาก น้อยใจมากเลยค่ะ คิดว่าตัวเองไม่มีค่าสำหรับเขาแล้วค่ะ 😞
มาถึงตรงนี้ขอย้อนไปพูดถึงเรื่องหลานเขานิดหนึ่งนะคะ หลานเขาที่เขาเอามาอยู่ด้วยนั้น เพิ่งจบ ม.๖ ที่ต่างจังหวัด แล้ามาเรียนต่อมหาลัยที่เมืองหลวง เขาก็เลยอาสาให้มาอยู่ด้วยกัน ในใจเราไม่ค่อยอยากให้มาสักเท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะหลานชายเขาเป็นเด็กเกเร ดื้อ พูดจาไม่สุภาพเรียบร้อย ชอบพูดเยอะไร้สาระ ประชดประชัน ไม่เกรงใจเรา ไม่เคารพผู้ใหญ่ เราเลยก็ไม่ค่อยอยากให้มา เพราะรู้ล่วงหน้าว่า ถ้ารับเด็กนิสัยแบบนี้มาอยู่ด้วยคงจะมีปัญหากันแน่ค่ะ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ กลัวเขาไม่สบายใจ และคิดว่าเราใจแคบ 😐
พอหลานเขามาอยู่ด้วยได้ 7-10 วัน ปัญหาก็ตามมาจริงๆค่ะ หลานเขาเริ่มได้ใจ ไม่ให้เกียรติ ไม่เคารพเรา ไม่พูดไม่คุยกัยเรา ทั้งๆที่มาอาศัยอยู่กินที่บ้านเรา เราทำดีกับหลานเขาทุกอย่าง แบ่งของกิน ของใช้ให้ทุกอย่าง ตอนหลานเขามาอยู่วันแรก เราก็เป็นคนที่จัดที่นอนให้ จัดอาหารให้ แต่เนื่องด้วยเด็กนิสัยไม่รักดี ก็ยังไม่เห็นน้ำใจของเรา ส่วนสามีเราก็ไม่กล้าสั่งสอนหลาน เขากลัวหลานเขาน้อยใจ เขาสปอยล์หลานทุกอย่าง แล้วกลับมาหาเรื่องเราในบางวัน ทั้งดุ ทั้งด่าเรา จับผิดเราทุกอย่าง แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆนะคะ กลางคืนเรานอนร้องไห้ทุกคืน เขากลับมานอนหลับอย่างสบาย ไม่แคร์เราที่กำลังเสียใจแทบจะตายเลยค่ะ กลางวันเราแอบนั่งร้องไห้คนเดียว เขากลับไปนั่งหัวเราะกับหลานเขาอย่างสนุกสนาน ทั้งๆที่เราเป็นเจ้าของบ้านทั้งคน กลับไม่มีตัวต้นในบ้านของตัวเอง และต่อมา เราเริ่มสังเก็ตเห็นได้ว่าเขาไม่อยากสนิทกับเรา ไม่อยากแม้แต่หอมแกม หรือกอดเรา คุยกับเราหน้านิ่งทุกครั้ง ทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่มีที่ยืนอีกแล้วในบ้านหลังนี้ ความเหงา หนาว โดดเดี่ยว ทุกความรู้สึกเศร้าๆมักจะมาปรากฏตัวกับเราทุกวันทุกคืนตั้งแต่นั้นมาค่ะ 😢
ปีที่แล้วสถานการณ์แย่ๆแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นมาแล้วเช่นกันค่ะ เขาเคยเอาหลานชายมาอยู่ด้วยคนหนึ่ง เพื่อเรียนเตรียมสอบเข้าหมาลัย ตอนนั้นมาอยู่ได้ครึ่งปี หลานเขาคนนั้นก็มีนิสัยไม่ต่างจากอีกคนหนึ่งเลย เกเร ไม่เคารพผู้ใหญ่ ขนาดถึงไม่พูดไม่จากับเราด้วย แต่เราก็ยังทนอยู่ ตอนนั้นเราเครียดมากๆค่ะ เพราะสามีไม่เห็นใจเรา เข้าข้างหลานเขาทุกอย่าง ทำกับเราเหมือนเราไม่ใช่ภรรยาค่ะ ทุกครั้งที่หลานเขามาอยู่ด้วย เขาก็เปลี่ยนไปอีกคนหนึ่ง ไม่สนิทกับเราเลย ชอบหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง ดุกับเรามากๆค่ะ เรามีปัญหากันบ่อยในช่วงนั้น พอหลานเขาสอบเข้ามหาลัยไม่ผ่าน พ่อแม่หลานก็ให้ลูกกลับไปอยู่บ้านเกิด คราวนั้นเองที่เราหาความสุขเจอค่ะ เขาเริ่มกลับมาเป็นปกติ สนิทสนมกับเรา ไม่ดุ ไม่ร้าย ให้เกียรติเรา เราทั้งสองคนกลับมาเป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์แบบได้ไม่ถึงปี หลานชายเขาอีกคนหนึ่งที่เล่ามาข้างบนก็มาอีก ทำให้เขาเปลี่ยนเป็นดุร้ายกับเราอีกครั้งเช่นกันค่ะ 😢
ตอนนี้เราทุกข์ใจมากเลยค่ะ เกือบเป็นโรคซึมเศราแล้วค่ะ ลืมตา หลับตา มีแต่น้ำตาทุกครั้ง ไม่รู้จะไปปรึกษาใครดี เคยมีคนเจอเหตุการณ์แบบเราบ้างไหมคะ ช่วยแชร์ประสบการณ์ หรือให้คำแนะนำเพื่อบรรเทาทุกข์ใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวอันยาวไกลนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ 🙏
สามีไม่ทำการบ้าน หลานมาสร้างความร้าวฉานให้ชีวิตคู่! ควรแก้ไขอย่างไรดี?
หลังแต่งงานกันใหม่ๆ ปีแรกๆ เขาขยั่นทำการบ้านมากค่ะ เรารู้เลยว่าเขาคงจะชอบมั่ง วันละ 3-4 ครั่งค่ะ บางวันเราไม่สบาย ประจำเดือนมา แต่เขายังมาขออีก เราก็ให้ทุกครั้ง ยกเว้นวันพระ เราจะไม่ให้เขาทำหรอกค่ะ เขาก็เข้าใจเรา
ต่อมาประมาณ 2-3 ปี เขาเริ่มทำการบ้านไม่ค่อยบ่อยสักเท่าไหร่หรอกค่ะ อาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง แต่ความสัมพันธ์ทั่วไประหว่างสามีภรรยาก็ยังดีเหมือนเดิมค่ะ เราคิดว่าเขาคงจะงานยุ่ง 😀
ได้ประมาณ 4-5 ปี เขาเริ่มไม่สนใจเรื่องนั้นแล้วค่ะอาทิตย์ละครั่ง 2 ครั้ง ส่วนเราก็ไม่คิดอะไร นึกว่าเขาคงจะเหนื่อยจากงาน หรือว่าเพราะเขาเริ่มอ้วนกว่าแต่ก่อน จึงทำให้เขาไม่ค่อยมีอารมณ์ แต่มันแปลกตรงที่เขามักจะมาทำตอนเรานอนหลับอยู่ เขาเองก็หลับอยู่เช่นกันนะ กลางคืน หรือ ตี 1 ตี 2 ตี 3 เขาก็ตื่นมาจับเรา แล้วก็ทำตอนที่เรากำลังง่วงนอนอยู่ ตาเรายังหลับอยู่เลยค่ะ บางทีเรารู้สึกเบื่อมากค่ะ เพราะเราง่วง ทุกครั้งที่เขามาจัดผิดเวลาแบบนี้ ทำให้เราต้องอดนอน นอนไม่เต็มตาเลยค่ะ ตื่นมาก็ปวดหัว แต่เราก็ยังให้เขา เพราะคิดว่าเขาอดมานานแล้ว และมีบางครั้ง ตอนที่เขาไปทำงานที่ต่างประเทศ ลงจากเครื่องบินมาถึงบ้านปุ๊ป เขาก็จัดการปั๊บ เราอุตส่าห์คิดว่าเขาเหนื่อย คงทำไม่ไหวหรอกค่ะ แต่ที่ไหนได้ เขาจัดหนักเต็มที่ 😂
ต่อมาอยู่กันได้ประมาณ 6-7 ปี เขาเริ่มทำการบ้านน้อยลงไปๆ 2 อาทิตย์ละครั้ง เดือนละครั้ง หรือ 2 เดือนละครั้งก็มีค่ะ แต่ความสัมพันธทั่วไประหว่างเราสองคนก็ถือว่ายังดีอยู่ เราก็เข้าใจเขาค่ะ เพราะเขาทำงานวัน จันทร์-ศุกร์ เรียนต่อป.โท เสาร์-อาทิตย์ ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลามาเริ่มเรื่องนี้เลย จึงบางทีเราเป็นฝ่ายเริ่มต้น แล้วเราก็ไม่ค่อยคิดมากเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ที่หนักสุด และทำให้เราเศราใจที่สุดก็ คือ ตอนที่เขาเอาหลานชายเขามาอยู่ด้วยค่ะ เขายิ่งไม่มีเวลาให้เรามากขึ้น และล่าสุดนี้ เขาไม่เคยแม้แต่พูดถึงเรื่องนั้น เริ่มไม่สนใจเรา ไม่ค่อยสนิทกับเรา และก็ไม่คิดจะทำด้วย เรากลับมาเป็นฝ่ายเริ่มต้นทุกครั้ง แต่ที่น่าอับอายที่สุด และทำให้เราต้องอายเขา ต้องเสียหน้ามากที่สุดก็คือ ตอนที่โดนเขาปฏิเสธ เขาบอกว่า ไม่มีอารมณ์ นกเขาไม่แข็ง เราก็ตอบว่า ถ้าไม่มาเล้าโลมเรา และไม่ให้เราช่วยอะไร มันจะแข็งได้ยังไงคะ แต่เขายังพูดเหมือนเดิม แล้วก็แกล้งนอนหลับไป วันถัดมาเราตัดสินใจถามเขาว่า ทำไมไม่ทำการบ้าน แต่เขากลับบอกกับเราว่า อยู่กันแบบนี้เรื่อยๆไปก็ดีแล้ว ไม่ต้องทำการบ้านก็ได้ (ได้ยินคำตอบของเขาแล้ว เราเกือบจะช็อก เขาจะปล่อยให้เราเปรียบเสมือนดอกไม้ที่ไม่ได้รับการดูแล ให้น้ำ ปล่อยให้เหี่ยวแห้งเพราะขาดน้ำหรือไง ปล่อยให้เราแห้งตลอดชีวิตหรือไงเนี่ย) เราก็ตอบเขาไปว่า ชีวิตคู่ ชีวิตแต่งงานก็ต้องมีเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดานะคะ คู่ของคนอื่นทั่วๆไปก็เช่นกัน ที่ผ่านมาเธอก็ชอบเรื่องนั้นไม่ไช่หรอ ไม่มีได้อย่างไงละ บอกเขาแบบนี้แล้ว เขาก็ยังพูดเหมือนเดิม และยังให้เราหยุดโหยหาเรื่องนี้สักที 😢
เราไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทั้งๆที่หลายๆปีที่ผ่านมา เขามาขอเราทั้งวันทั้งคืน เราก็ไม่ค่อยปฏิเสธ ให้เขาเกือบทุกครั้ง แม้กระทั่งบ้างครั้ง เขาทำผิด เราโกรธเขา แต่เรากลับเป็นเหยื่อจากการข่มขืนของเขาต่างหาก แต่มาถึงตอนนี้ เขากลับไม่เห็นใจเราบ้างเลยค่ะ เห็นเราเหมือนของตาย เรารู้สึกแย่มาก เสียใจมาก น้อยใจมากเลยค่ะ คิดว่าตัวเองไม่มีค่าสำหรับเขาแล้วค่ะ 😞
มาถึงตรงนี้ขอย้อนไปพูดถึงเรื่องหลานเขานิดหนึ่งนะคะ หลานเขาที่เขาเอามาอยู่ด้วยนั้น เพิ่งจบ ม.๖ ที่ต่างจังหวัด แล้ามาเรียนต่อมหาลัยที่เมืองหลวง เขาก็เลยอาสาให้มาอยู่ด้วยกัน ในใจเราไม่ค่อยอยากให้มาสักเท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะหลานชายเขาเป็นเด็กเกเร ดื้อ พูดจาไม่สุภาพเรียบร้อย ชอบพูดเยอะไร้สาระ ประชดประชัน ไม่เกรงใจเรา ไม่เคารพผู้ใหญ่ เราเลยก็ไม่ค่อยอยากให้มา เพราะรู้ล่วงหน้าว่า ถ้ารับเด็กนิสัยแบบนี้มาอยู่ด้วยคงจะมีปัญหากันแน่ค่ะ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ กลัวเขาไม่สบายใจ และคิดว่าเราใจแคบ 😐
พอหลานเขามาอยู่ด้วยได้ 7-10 วัน ปัญหาก็ตามมาจริงๆค่ะ หลานเขาเริ่มได้ใจ ไม่ให้เกียรติ ไม่เคารพเรา ไม่พูดไม่คุยกัยเรา ทั้งๆที่มาอาศัยอยู่กินที่บ้านเรา เราทำดีกับหลานเขาทุกอย่าง แบ่งของกิน ของใช้ให้ทุกอย่าง ตอนหลานเขามาอยู่วันแรก เราก็เป็นคนที่จัดที่นอนให้ จัดอาหารให้ แต่เนื่องด้วยเด็กนิสัยไม่รักดี ก็ยังไม่เห็นน้ำใจของเรา ส่วนสามีเราก็ไม่กล้าสั่งสอนหลาน เขากลัวหลานเขาน้อยใจ เขาสปอยล์หลานทุกอย่าง แล้วกลับมาหาเรื่องเราในบางวัน ทั้งดุ ทั้งด่าเรา จับผิดเราทุกอย่าง แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆนะคะ กลางคืนเรานอนร้องไห้ทุกคืน เขากลับมานอนหลับอย่างสบาย ไม่แคร์เราที่กำลังเสียใจแทบจะตายเลยค่ะ กลางวันเราแอบนั่งร้องไห้คนเดียว เขากลับไปนั่งหัวเราะกับหลานเขาอย่างสนุกสนาน ทั้งๆที่เราเป็นเจ้าของบ้านทั้งคน กลับไม่มีตัวต้นในบ้านของตัวเอง และต่อมา เราเริ่มสังเก็ตเห็นได้ว่าเขาไม่อยากสนิทกับเรา ไม่อยากแม้แต่หอมแกม หรือกอดเรา คุยกับเราหน้านิ่งทุกครั้ง ทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่มีที่ยืนอีกแล้วในบ้านหลังนี้ ความเหงา หนาว โดดเดี่ยว ทุกความรู้สึกเศร้าๆมักจะมาปรากฏตัวกับเราทุกวันทุกคืนตั้งแต่นั้นมาค่ะ 😢
ปีที่แล้วสถานการณ์แย่ๆแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นมาแล้วเช่นกันค่ะ เขาเคยเอาหลานชายมาอยู่ด้วยคนหนึ่ง เพื่อเรียนเตรียมสอบเข้าหมาลัย ตอนนั้นมาอยู่ได้ครึ่งปี หลานเขาคนนั้นก็มีนิสัยไม่ต่างจากอีกคนหนึ่งเลย เกเร ไม่เคารพผู้ใหญ่ ขนาดถึงไม่พูดไม่จากับเราด้วย แต่เราก็ยังทนอยู่ ตอนนั้นเราเครียดมากๆค่ะ เพราะสามีไม่เห็นใจเรา เข้าข้างหลานเขาทุกอย่าง ทำกับเราเหมือนเราไม่ใช่ภรรยาค่ะ ทุกครั้งที่หลานเขามาอยู่ด้วย เขาก็เปลี่ยนไปอีกคนหนึ่ง ไม่สนิทกับเราเลย ชอบหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง ดุกับเรามากๆค่ะ เรามีปัญหากันบ่อยในช่วงนั้น พอหลานเขาสอบเข้ามหาลัยไม่ผ่าน พ่อแม่หลานก็ให้ลูกกลับไปอยู่บ้านเกิด คราวนั้นเองที่เราหาความสุขเจอค่ะ เขาเริ่มกลับมาเป็นปกติ สนิทสนมกับเรา ไม่ดุ ไม่ร้าย ให้เกียรติเรา เราทั้งสองคนกลับมาเป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์แบบได้ไม่ถึงปี หลานชายเขาอีกคนหนึ่งที่เล่ามาข้างบนก็มาอีก ทำให้เขาเปลี่ยนเป็นดุร้ายกับเราอีกครั้งเช่นกันค่ะ 😢
ตอนนี้เราทุกข์ใจมากเลยค่ะ เกือบเป็นโรคซึมเศราแล้วค่ะ ลืมตา หลับตา มีแต่น้ำตาทุกครั้ง ไม่รู้จะไปปรึกษาใครดี เคยมีคนเจอเหตุการณ์แบบเราบ้างไหมคะ ช่วยแชร์ประสบการณ์ หรือให้คำแนะนำเพื่อบรรเทาทุกข์ใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวอันยาวไกลนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ 🙏