จัดการความขี้เกียจยังไงดี

สวัสดีค้าาา ทุกๆท่านแลกเปลี่ยนนประสบการณ์กันค่า อยากจะรู้ว่าทางบ้าน พ่อแม่หรือผู้สูงวัยใครที่เป็นโรคแบบนี้บ้าง เช่น - เอาแต่ใจ - อารมณ์ร้อน โมโหร้าย - มองไม่เห็นความผิดตัวเอง - โลกหมุนรอบชั้นนนนนคนเด

แบบว่าตั้วเป้าหมายให้ทำงานในหนึ่งวันให้ได้เยอะๆ ช่วงแรกๆ ก็มีไฟแต่พอหลังๆ เริ่มขี้เกียจรู้สึกอยากไปหาทำงานอื่นมากกว่า จัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ

วันนี้เราลาป่วยค่ะ แต่เหตุผลจริงๆคือขี้เกียจ มองไปเห็นหน้าแมวเหมียวแล้วอยากนอนกกแมวทั้งวันเลย แต่ตอนนี้รู้สึกผิดค่ะ แมวก็ไม่มานอนด้วย รู้สึกเฟล ควรจัดการความคิดความรู้สึกตัวเองยังไงดี

เดี๋ยวจะเริ่มงานใหม่แล้ว แต่รู้สึกขี้เกียจทำงาน ไม่อยากใช้ชีวิตแล้ว เฮ้อ ทำยังไงดี

ซื้อเฟอร์นิเจอร์มาใหม่หลายตัวแบบติดตั้งเองครับ ขี้เกียจใช้ไขควงหมุนๆ จะซื้อสว่างมาคงไม่ได้ใช้เจาะอะไรหนักๆครับ เน้นติดตั้งเฟอร์นิเจอร์ แกะเครื่องใช้ไฟฟ้าเล็กๆแค่นั้น

คือเราอยู่ม.5แล้ว เราก็มีความสุขดีแต่เราชอบคิดว่าเราไม่อยากใช้ชีวิต เคยแพลนไว้เล่นๆว่าอนาคตอีกสัก2-3ปีอยากจะจบชีวิตแล้ว เรารู้สึกว่าไม่ใช่อาการซึมเศร้า แค่เบื่อการใช้ชีวิต แล้วก็ขี้เกียจจะใช้ชีวิตแล้ว

แบบผมไปติดต่อขอเอกสารของ รด. ​เมื่อวานตอนแรกผมก็ยื่นปกติดี แต่พอผมออกมารอเอกสาร ก็โทรมาด่าผมเฉยเลยแบบหงุดหงิดขี้เกียจไม่อยากทำให้ผมจะรายงานเขายังไง นี่เบอร์คนโทรมาด่า0964205704

รู้สึกขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ ไม่อยากใช้สมอง รู้สึกเพลียง่าย ท้อง่าย เหนื่อยง่าย ควรจัดการหรือแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดี