ท่าน(ในที่นี้คือ หลวงตามหาบัว)เล่าว่า “โยมคนที่ตายนี้ เคยเป็นภรรยาท่านมาถึง ๒๗ ชาติ และทุกชาติ เธอก็จะตายก่อนเสมอ 
และท่านก็ต้องมาเผาศพเธอทุกชาติไป แต่มาในชาตินี้ ซึ่งเป็นชาติสุดท้ายของหลวงตาแล้ว หลวงตาพูดตอนมาทำฌาปนกิจศพโยมคนนี้ว่า
"เราจะมาเผาแกเป็นครั้งสุดท้าย"
ไม่รู้ทำไมฟังพระอาจารย์เล่าแล้วมันตื้นตันใจบอกไม่ถูก ทำให้เห็นโทษเห็นภัยในสังสารวัฏว่า 
"เราจักต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจด้วยกันหมดทั้งสิ้น" แต่สำหรับพระอรหันต์ผู้นิรทุกข์แล้ว 
ท่านเป็นผู้ "อนาลโย" ไม่อาลัยอาวรณ์แม้แต่นิดเดียว นโม วิมุตฺตานํ นโม วิมุตฺติยา สาธุ