สวัสดีคนที่เข้ามาอ่านนะครับกระทู้นี้แนวการบอกเล่าแและอยากได้ความคิดเห็นของทุกคนครับ
โดยเรื่องมันเกิดขึ้นตอนม.1ครับผมได้เจอกับเพื่อนคนนึงเรารู้จักกันผ่านเพื่อนอีกที่ครับรร.เราอยู่ใกล้กันมากแล้วคงเพราะเราคุยกันถูกคอมากหลังจากรู้จักกันสัก10วันได้เราก็ตกลงคบกันครับตอนนั้นผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนแล้วก็ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงในตอนแรกๆมันก็ดีครับแต่สุดท้ายด้วยความที่ผมติดเกมจนบางทีก็ละเลยเค้าและเด็กเกินไปที่จะรักใครหลังจากคบกันได้2เดือนพอดีเราก็เลิกกันครับตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะคิดว่าเลิกไปก็คงไม่มีอะไรแต่หลังจากนั้นสักเดือนนึงผมก็ทักไปหาเค้าใหม่เพื่อหวังว่าจะได้คืนดีกันครับแต่กลายเป็นว่าเค้าคบกับเพื่อนสนิทผมอยู่ผมก็โอเครเราตกลงเป็นเพื่อนกันครับแต่ผมก็ให้เกียจเพื่อนผมผมไม่ได้ทักไปคุยมากมายหรือแสดงชัดว่าอยากกลับไปคบครับจนทั้งสองคนเลิกกันผมคิดอยากกลับไปคบกันแต่ตอนนั้นสถานะผมกับเค้าคือเป็นเพื่อนที่รักกันมากๆแล้วมันเป็นความสัมพัณที่ไม่ใช่แฟนแต่ก็ห่วงกันมากกว่าเพื่อนผมจึงคิดว่าเป็นแบบนี้คงดีกว่าและเค้าก็แสดงออกชัดเจนว่าเราคงไม่มีทางกลับไปคบกันผมก็โอเครเพราะไม่อยากเสียเค้าไปผมจะมาต่อในโพสต่อไปนะครับ
ยึดติดหรือแค่โหยหา
โดยเรื่องมันเกิดขึ้นตอนม.1ครับผมได้เจอกับเพื่อนคนนึงเรารู้จักกันผ่านเพื่อนอีกที่ครับรร.เราอยู่ใกล้กันมากแล้วคงเพราะเราคุยกันถูกคอมากหลังจากรู้จักกันสัก10วันได้เราก็ตกลงคบกันครับตอนนั้นผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนแล้วก็ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงในตอนแรกๆมันก็ดีครับแต่สุดท้ายด้วยความที่ผมติดเกมจนบางทีก็ละเลยเค้าและเด็กเกินไปที่จะรักใครหลังจากคบกันได้2เดือนพอดีเราก็เลิกกันครับตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะคิดว่าเลิกไปก็คงไม่มีอะไรแต่หลังจากนั้นสักเดือนนึงผมก็ทักไปหาเค้าใหม่เพื่อหวังว่าจะได้คืนดีกันครับแต่กลายเป็นว่าเค้าคบกับเพื่อนสนิทผมอยู่ผมก็โอเครเราตกลงเป็นเพื่อนกันครับแต่ผมก็ให้เกียจเพื่อนผมผมไม่ได้ทักไปคุยมากมายหรือแสดงชัดว่าอยากกลับไปคบครับจนทั้งสองคนเลิกกันผมคิดอยากกลับไปคบกันแต่ตอนนั้นสถานะผมกับเค้าคือเป็นเพื่อนที่รักกันมากๆแล้วมันเป็นความสัมพัณที่ไม่ใช่แฟนแต่ก็ห่วงกันมากกว่าเพื่อนผมจึงคิดว่าเป็นแบบนี้คงดีกว่าและเค้าก็แสดงออกชัดเจนว่าเราคงไม่มีทางกลับไปคบกันผมก็โอเครเพราะไม่อยากเสียเค้าไปผมจะมาต่อในโพสต่อไปนะครับ