เรื่องของเรื่องก็คือ..
ผมรู้จักกับรุ่นพี่คนนึง (แก่กว่าผมประมาณ 2-3 ปี)
รู้จักกันมาจะสิบปีแล้ว
อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
มักจะแลกเปลี่ยนพูดคุยกันเรื่องเรียนตลอดมา
จนกระทั่งผมทำงาน
ก็คุยกันน้อยลง แต่ก็มีคุยบ้าง
เรื่องทั่วไป (งาน,สอบ,ความรัก)
เหมือนผมกับพี่เขาเป็นที่รับฟังของกันและกัน
ผมไม่รู้ว่าโมเม้นนั้นมันคืออะไร มันอธิบายไม่ถูก
มันสบายใจ มันรู้สึกดี จนบางครั้งผมอาจจะคิดกับพี่เขาเกินพี่น้องไปเลย
แต่ผมไม่ได้บอกพี่เขานะ
เพราะผมคิดว่าพี่เขาเห็นผมเป็นน้องชายคนนึงครับ (แต่พี่เขาโสดนะ)
เวลามีปัญหาเรื่องรถ เช่น รุไปเฉี่ยน ชนมา ก็นึกถึงผมเป็นคนแรก (ก็แอบดีใจ)
จนกระทั่งผมมีแฟน ซึ่งเป็นภรรยาในปัจจุบันด้วย
คบกันมา 4 ปี ก็แต่งงานมีลูก 1 คน ตอนนี้ 5 ขวบแล้ว
ทุกอย่างไปได้ด้วยดี อาจมีปัญหากับภรรยาบ้างเรื่องไม่เข้าใจกันในเรื่องเล็กน้อย
แต่ทุกครั้งก็ต่างขอโทษกันและดีกันได้
จนกระทั่งถึงวันสอบเพื่อเข้าทำงาน...ผมกับพี่เขา ได้ที่สอบที่เดียวกัน
ค่อนข้างไกลบ้าน พี่เขาเลยขอติดรถไปด้วย
ตลอดทาง ผมพยายามพูดคุยกันปกติ ไม่ให้ล้ำเส้น พยายามไม่คุยเรื่องหัวใจ
ผมไม่ถามพี่เขา พี่เขาก็ไม่ถามผม
จนแยกกันที่สถานที่สอบ ทำให้ผมไม่มีกะจิตกะใจทำข้อสอบเลย
และในคืนนั้น ก่อนนอน ผมทักไลน์ไปหาพี่เขา ว่าทำข้อสอบได้มั้ยครับ
ก็คุยกันถึงข้อสอบ จนจะง่วง
ตอนเราง่วงๆนี่ เรามักจะทำอะไรโดยที่เราไม่มีสติ
ผมไปสารภาพกับพี่เขา ว่าผมเคยชอบพี่เขา
และตอนนี้ก็รู้สึกดี
พี่เขาก็บอกมาว่า น้องมีครอบครัวแล้ว อย่าคิดแบบนั้นเลยนะ
พี่เห็นเราเป็นแค่น้องชายล่ะจ้า
หลังจากวันนั้น ผมไม่ทักไปหาพี่เขาอีกเลย
จนมาถึงวันสอบ(อีกปีนึง) ถึงจะสอบคนละที่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะไลน์ไปถามว่า สอบที่ไหน ทำได้มั้ย
และคืนวันนั้นก็คุยเหมือนเดิมเลยครับ
แต่เพิ่มคำถามไปว่า "ถ้าตอนนี้ผมยังไม่มีแฟน พี่จะมีใจให้ผมมั้ย"
พี่เขาก็ตอบว่า "ก็ต้องดูกันอีกที แต่ตอนนี้น้องมีครอบครัวนะคะ น่าจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร"
แต่เหมือนคืนนั้น ผมอยากได้คำตอบจากพี่เขาที่ชัดเจนมากกว่านี้
จนพี่เขาน่าจะรำคาญ
เพราะเห็นว่าไม่ได้คุยกันมาตั้งนาน จะมีความรู้สึกแบบนั้นอยู่ได้ไง
พี่เขาไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
จนพี่เขาไปบอกพี่น้องและแม่ในบ้าน จนล่าสุด ที่บ้านเขาโทรมาเรียกแม่ผมไปคุยที่บ้าน
แม่ก็รู้ความจริง ก็คงนึกออกนะครับ ว่าผมโดนอะไร
แม่ก็เตือน ว่ามันไม่ถูกนะ มันผิดนะ โน่นนี่นั่น
ผมก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะแดงขึ้นมาขนาดนี้
จนถึงกับว่า ถ้ามีเกิดขึ้นอีก แม่พี่เขาจะแจ้งความหาว่าผมไปคุกคาม
คือๆ ผมก็ชอบพี่เขาล่ะครับ ชอบจริง แต่ผมก็รู้ขอบเขตตัวเอง
ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว
เล่ามาตั้งยาว
วันนี้ทั้งวัน ผมไม่เป็นอันทำงานเลยครับ
จากที่แม่ผมพูดคุยกับคนในบ้านพี่เขาบ่อยๆ
จะมองหน้ากันติดมั้ย
และทุกวันนี้ ภรรยาผมยังไม่รู้เรื่องนี้
แม่ให้ผมไปขอโทษพี่เขาและคนในบ้านเขา
แต่...ผมจะมีหน้าไปหรอครับ
ผมก็ไม่กล้าสบตาเขาเหมือนกัน
จะไปบอกว่าที่ผ่านมา ไม่คิดอะไร
เขาก็จะมองว่าแก้ตัวรึป่าว
แต่ถ้าไม่ขอโทษ
เวลาเจอกันในหมู่บ้าน จะทำตัวยังไง
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะหาทางออกยังไงครับ
1.ไปขอโทษและอธิบาย
2.ก็เลิกคุยกับพี่เขาและคนในบ้านนั้นไปเลย
3.คุยปกติได้แล้ว แบบไม่ได้คิดอะไร ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
4.ย้ายบ้าน
5.อื่นๆ
มีเรื่องทุกข์ใจขอปรึกษาครับ ผมคิดว่าผมกำลังทำผิดกับภรรยา...
ผมรู้จักกับรุ่นพี่คนนึง (แก่กว่าผมประมาณ 2-3 ปี)
รู้จักกันมาจะสิบปีแล้ว
อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
มักจะแลกเปลี่ยนพูดคุยกันเรื่องเรียนตลอดมา
จนกระทั่งผมทำงาน
ก็คุยกันน้อยลง แต่ก็มีคุยบ้าง
เรื่องทั่วไป (งาน,สอบ,ความรัก)
เหมือนผมกับพี่เขาเป็นที่รับฟังของกันและกัน
ผมไม่รู้ว่าโมเม้นนั้นมันคืออะไร มันอธิบายไม่ถูก
มันสบายใจ มันรู้สึกดี จนบางครั้งผมอาจจะคิดกับพี่เขาเกินพี่น้องไปเลย
แต่ผมไม่ได้บอกพี่เขานะ
เพราะผมคิดว่าพี่เขาเห็นผมเป็นน้องชายคนนึงครับ (แต่พี่เขาโสดนะ)
เวลามีปัญหาเรื่องรถ เช่น รุไปเฉี่ยน ชนมา ก็นึกถึงผมเป็นคนแรก (ก็แอบดีใจ)
จนกระทั่งผมมีแฟน ซึ่งเป็นภรรยาในปัจจุบันด้วย
คบกันมา 4 ปี ก็แต่งงานมีลูก 1 คน ตอนนี้ 5 ขวบแล้ว
ทุกอย่างไปได้ด้วยดี อาจมีปัญหากับภรรยาบ้างเรื่องไม่เข้าใจกันในเรื่องเล็กน้อย
แต่ทุกครั้งก็ต่างขอโทษกันและดีกันได้
จนกระทั่งถึงวันสอบเพื่อเข้าทำงาน...ผมกับพี่เขา ได้ที่สอบที่เดียวกัน
ค่อนข้างไกลบ้าน พี่เขาเลยขอติดรถไปด้วย
ตลอดทาง ผมพยายามพูดคุยกันปกติ ไม่ให้ล้ำเส้น พยายามไม่คุยเรื่องหัวใจ
ผมไม่ถามพี่เขา พี่เขาก็ไม่ถามผม
จนแยกกันที่สถานที่สอบ ทำให้ผมไม่มีกะจิตกะใจทำข้อสอบเลย
และในคืนนั้น ก่อนนอน ผมทักไลน์ไปหาพี่เขา ว่าทำข้อสอบได้มั้ยครับ
ก็คุยกันถึงข้อสอบ จนจะง่วง
ตอนเราง่วงๆนี่ เรามักจะทำอะไรโดยที่เราไม่มีสติ
ผมไปสารภาพกับพี่เขา ว่าผมเคยชอบพี่เขา
และตอนนี้ก็รู้สึกดี
พี่เขาก็บอกมาว่า น้องมีครอบครัวแล้ว อย่าคิดแบบนั้นเลยนะ
พี่เห็นเราเป็นแค่น้องชายล่ะจ้า
หลังจากวันนั้น ผมไม่ทักไปหาพี่เขาอีกเลย
จนมาถึงวันสอบ(อีกปีนึง) ถึงจะสอบคนละที่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะไลน์ไปถามว่า สอบที่ไหน ทำได้มั้ย
และคืนวันนั้นก็คุยเหมือนเดิมเลยครับ
แต่เพิ่มคำถามไปว่า "ถ้าตอนนี้ผมยังไม่มีแฟน พี่จะมีใจให้ผมมั้ย"
พี่เขาก็ตอบว่า "ก็ต้องดูกันอีกที แต่ตอนนี้น้องมีครอบครัวนะคะ น่าจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร"
แต่เหมือนคืนนั้น ผมอยากได้คำตอบจากพี่เขาที่ชัดเจนมากกว่านี้
จนพี่เขาน่าจะรำคาญ
เพราะเห็นว่าไม่ได้คุยกันมาตั้งนาน จะมีความรู้สึกแบบนั้นอยู่ได้ไง
พี่เขาไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
จนพี่เขาไปบอกพี่น้องและแม่ในบ้าน จนล่าสุด ที่บ้านเขาโทรมาเรียกแม่ผมไปคุยที่บ้าน
แม่ก็รู้ความจริง ก็คงนึกออกนะครับ ว่าผมโดนอะไร
แม่ก็เตือน ว่ามันไม่ถูกนะ มันผิดนะ โน่นนี่นั่น
ผมก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะแดงขึ้นมาขนาดนี้
จนถึงกับว่า ถ้ามีเกิดขึ้นอีก แม่พี่เขาจะแจ้งความหาว่าผมไปคุกคาม
คือๆ ผมก็ชอบพี่เขาล่ะครับ ชอบจริง แต่ผมก็รู้ขอบเขตตัวเอง
ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว
เล่ามาตั้งยาว
วันนี้ทั้งวัน ผมไม่เป็นอันทำงานเลยครับ
จากที่แม่ผมพูดคุยกับคนในบ้านพี่เขาบ่อยๆ
จะมองหน้ากันติดมั้ย
และทุกวันนี้ ภรรยาผมยังไม่รู้เรื่องนี้
แม่ให้ผมไปขอโทษพี่เขาและคนในบ้านเขา
แต่...ผมจะมีหน้าไปหรอครับ
ผมก็ไม่กล้าสบตาเขาเหมือนกัน
จะไปบอกว่าที่ผ่านมา ไม่คิดอะไร
เขาก็จะมองว่าแก้ตัวรึป่าว
แต่ถ้าไม่ขอโทษ
เวลาเจอกันในหมู่บ้าน จะทำตัวยังไง
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะหาทางออกยังไงครับ
1.ไปขอโทษและอธิบาย
2.ก็เลิกคุยกับพี่เขาและคนในบ้านนั้นไปเลย
3.คุยปกติได้แล้ว แบบไม่ได้คิดอะไร ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
4.ย้ายบ้าน
5.อื่นๆ