เรื่องของชีวิตเรา

....สวัสดี เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรา
เราเป็นลูกคนเดียว แม่เราดูแลเราดีมากดีจนแทบใครก็ขัดเราไม่ได้ แต่พ่อเราไม่ใช่ เรามีชีวิตที่สุขสบายมากในช่วงเวลานึง เราเป็นเด็กชอบอยู่ที่มืดๆฟังเพลงดังๆอยู่คนเดียว ตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว จนกระทั่งแม่เราเสียชีวิต ณ.ความรู้สึกตอนนี้ทำให้ทุกวันนี่เราก็ยังรู้สึกแบบนั่น เราอยากตายคนที่อยู่กับเราตลอดเขาไม่อยู่แล้ว (เราไม่ได้ชอบพ่อขนาดนั้นนะพ่อเราตีเราเราเป็นเด็กติดแม่ แต่เราไม่ได้เกลียดพ่อ)
เรามีแฟนแฟนเราดีมากดูแลเราเหมือนแม่เราเลยก็ว่าได้ แต่เราก็ทำตัวเองเราแอบคุยกับคนอื่นหลายต่อหลายครั้งแฟนเราจับได้แต่เขาก็ให้อภัยเราและสอนเราตลอด แต่ถ้าวันไหนเราทะเลาะกัน เราจะมีอารมณ์นึงความรู้สึกนึงที่เกิดขึ้นมาในหัวคือ อยากอยู่กับแม่(อยากตายนั้นแหละ)
มันอาจเป็นเรื่องเข้าใจได้เพราะเราทะเลาะกันเราเลยคิดแบบนั้น แต่ไม่ใช่เลย... ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราจะรู้สึกเป็นช่วงๆ ว่าเราเหนื่อยเราท้อ เราไม่อยากอยู่แล้ว เราจะสมมุติให้นะ
1. เราจะรู้สึกคิดถึงแม่
2. เรารู้สึกเหนื่อยใจ ท้อกับการใช้ชีวิตแบบนี่
3. เราอาจรู้สึกคนเดียวก็ได้ ใน1อารมณ์ของเรา เราจะชอบเงียบไปเองโดยไม่มีสาเหตุ ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอน เราแค่รู้สึกไม่อยากคุยกับใคร
มันเป็น3ข้อสั้นๆ ที่ใครก็น่าจะเคยเป็นกัน แต่สำหรับเราเราว่ามันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ หนักสุดในชีวิตที่เราคิดอยากตาย เริ่มจากเราทำร้ายตัวเอง เราเดินหนีออกจากบ้าน เราพยายามเดินไปกลางถนนอยากให้รถชน(คิด) เราอยากกินอะไรก็ได้ให้ตายไปเลย(คิด) แต่ทุกวันนี่เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่แค่คิดแล้ว เรามองหาอะไรที่ทำให้เราตายได้จริงๆ มองแล้วเกิดความอยากลอง วันนี่เรามองน้ำยาล้างห้องน้ำ ใช่เราหยิบมันมาดม แล้วเราก็วาง เราควรไปปรึกษาแพทย์ไหม หรือเป็นเพราะเราเสียคนรักไป เราสับสนคิดอะไรไม่ออกเราคิดแต่อยากไปอยู่กับแม่กับคนรักก็เรา