แรกเริ่มเดิมที่ภูผาเคยปรามาสว่าเธียรจะอยู่ที่ผาปันดาวนี่ได้นานสักเท่าไหร่ กินยาก ... อยู่ยาก หัวหน้าท่านว่าอย่างนั้น ยิ่งไปกว่าเรื่องกินยาก อยู่ยาก งานการพื้นฐานล้วนไม่เอาอ่าว หากตัวของหัวหน้าก็ไม่อาจละความสนใจจากหนุ่มน้อยจากเมืองกรุงรายนั้นได้ เขาอาจจะหมั่นไส้แต่ไม่ได้ชิงชังรังเกียจ แค่รู้สึกขำขันกับความเปิ่น ซุ่มซ่าม ไม่ประสีประสาของอีกฝ่าย และ เริ่มจะรู้สึกตัวด้วยว่าชักจะรู้สึกมากกว่าที่ตัวเองคิด กลางดึกคืนหนึ่ง เสียงขลุ่ยดังแว่ว แต่หัวใจของภูผาล่องลอยไปไกล หากภาพของใครคนหนึ่งกลับผุดขึ้นมาอย่างชัดเจนแบบไม่น่าเป็นไปได้ มันน่าแปลกที่ความรู้สึกระอาในตอนแรกกลับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มมุมปากในตอนท้าย
เขารู้แน่แก่ใจ
ไม่ว่าเธียรจะมาที่นี่เพราะเหตุใด
แต่เขายังไม่อยากให้หนุ่มน้อยคนนั้นจากไป
คราวนี้รอยยิ้มที่แฝงเพียงแต่มุมปากกับปรากฏขึ้นทั้งปากทั้งตา เมื่อได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่สิ่งที่เป็นทั้งหมดเสียทีเดียว คนที่คิดว่าจะอยู่ไม่ได้ สนิมสร้อยออกอย่างนั้น กลับเปลี่ยนความดื้อร้นหัวชนฝาเป็นความพยายาม ความพยายามที่ประทับใจคนเฝ้าดูอยู่ไม่น้อย หลังจากเกิดเรื่องดูเหมือนชายหนุ่มมาดคุณหนูจะเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เร็วพอ ๆ กับความรู้สึกในใจของหัวหน้าเลยทีเดียว ภูผามองผาปันดาวเป็นบ้าน เมื่อมีใครอีกคนที่รู้สึกว่าต้องตา มองผาปันดาวเป็นบ้านเหมือนกัน จะหวั่นไหวก็คงไม่แปลก
และนับแต่นั้นท่าทีของหัวหน้าภูผาก็ราวกับจะเปลี่ยนไป แต่ก่อนสามวันดีสี่วันบ่น จนอีกฝ่ายก็นึกในใจว่าทำไมต้องเป็นเขาที่โดนแจ็คพ็อตเสียทุกครั้งไป เพราะ ดื้อถึงได้ดุ ถ้าไม่ดื้อก็จะพูดดี ๆ ด้วย ถ้อยคำจากหัวหน้าทำราวกับอีกฝ่ายเป็นเด็กตัวน้อย และ ชายหนุ่มวัยต้นเมื่ออยู่กับหัวหน้าก็ดูท่าจะรับบทเด็กชายตัวน้อยตามไปด้วย เพียงชั่วข้ามคืน "ความสัมพันธ์" ของสองฝ่ายยิ่งพัฒนาและงอกเงย
เวลาที่หัวหน้ามีเคยสงวนไว้ที่ความยุ่งขิงของการงาน แต่บัดนี้ ตามติดเธียรยิ่งกว่าเงาตามตัว เช้าถึง เย็นถึง กลางดึกบางคืนก็ยังถึง เธียรเองก็เรียนรู้แล้วว่าถ้อยคำตรงไปตรงมาฟังแล้วระคายหู แต่มันก็เป็นความจริง และ ที่จริงอีกอย่าง คือ คนตรงหน้าไม่เคยทิ้งให้เขาต้องเผชิญปัญหาอย่างเดียวดายเลยสักครั้ง เมื่อเขาก้าวพลาด อีกฝ่ายจะซ้ำเติมก็ยังได้ แต่เขาไม่เคยทำ
ยิ่งช่วงหลัง ๆ ดวงตาคมกริบที่จ้องมองตรงมามักประกอบด้วยถ้อยคำที่สื่อความหมายให้เธียรต้องขบคิดทั้งสิ้น ไม่ว่าถ้อยคำธรรมดาสามัญอย่างตอนเย็นกินข้าวกับอะไร หรือ ข้าวเหนียวปิ้งที่เตรียมไว้ให้สู้ของกินที่บ้านในกรุงได้หรือไม่ แม้กระทั่งยังเคยไม่เจอคนทีถูกใจแต่ก็เกือบแล้ว หรือ รอยยิ้มที่เธียรบอกว่าไม่เคยยิ้มให้แบบนี้ นั่นสิ แล้วคุณอยากเห็นแบบไหน และ สุดท้าย
จากหัวหน้าหน่วยกลายเป็นทั้งยักษ์ทั้งหมา
ที่คนเมาในอ้อมแขนบอกว่า ถ้าไม่เก๊กเสียอย่างจะหล่อมาก หล่อกว่าผมอีก
นั่นสิ ... แล้วชอบไหม
คำตอบจะออกมาเป็นยังไงใครจะรู้
เดิมไม่เคยคิดหาคำตอบ เดิมไม่เคยจะรู้ที่บอก
ยามไม่มีผู้ใดคอยปลอบว่าสักวัน
ยามเมื่อลมฟ้าผันแปรเปลี่ยน
โดนผู้คนทำร้ายข้างเคียง
เธอเป็นลมที่พัดมาเยี่ยมและปลอบใจ
*อยากรู้ว่าเธอเป็นคนเช่นไร
อยากรู้เธอมาหมอกร้ายก็หายไป
อยากรู้ทิศทางเธอมานั้นเพื่อใคร
ให้คำตอบกับฉัน ให้เธอบอกคำนั้น
ให้เธอลองบอกฉัน ว่ารักเธอเพื่อนใจกันและกัน
นิทานพันดาว (กึ่งรีวิว) ตอนที่ 3 : - Bond -
ยามไม่มีผู้ใดคอยปลอบว่าสักวัน
ยามเมื่อลมฟ้าผันแปรเปลี่ยน
โดนผู้คนทำร้ายข้างเคียง
เธอเป็นลมที่พัดมาเยี่ยมและปลอบใจ
อยากรู้เธอมาหมอกร้ายก็หายไป
อยากรู้ทิศทางเธอมานั้นเพื่อใคร
ให้คำตอบกับฉัน ให้เธอบอกคำนั้น
ให้เธอลองบอกฉัน ว่ารักเธอเพื่อนใจกันและกัน